του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη στο guernica.eu

Πριν λίγες ώρες ανακοινώθηκε και επίσημα η φημολογούμενη εδώ και ημέρες συμφωνία μεταξύ της εταιρείας Altria Group Inc που παράγει τα γνωστά τσιγάρα και της εταιρείας παραγωγής κάνναβης Cronos Group με μια αγορά της οποίας το ύψος είναι 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια.

Έτσι, ο κατασκευαστής των Marlboro, Altria Group Inc., με την ολοκλήρωση της συμφωνίας  αγοράζει στην πράξη το 45% της Cronos Group.

[...]

Πλέον το σύστημα εκμετάλλευσης δίνει ακόμα μία δυνατότητα στον αυτοϋποβιβαζόμενο άνθρωπο, ώστε να «ξεφύγει» από την αλλοτρίωση* που το ίδιο του επιβάλει. Οι σύγχρονοι σκλάβοι είναι ελεύθεροι να πιουν όσο θέλουν, από ότι θέλουν υπό δύο προϋποθέσεις: α)Να αγοράζουν τη ψυχοτρόπο ουσία από την παραγωγή των μονοπωλιακών ομίλων και β)Να τους «ανεβάσει» τόσο όσο να μην χρειάζεται να αμφισβητήσουν το σύστημα που τους την πουλάει. [...]

Είναι προφανές, πλέον, ότι το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», ασχέτως των αρχικών κινήτρων και του τρόπου εμφάνισής του, είναι πεδίο σκληρής  διαπάλης και αντιπαράθεσης ως προς το πολιτικό του προσανατολισμό και το στίγμα του. Η αντιπαράθεση αυτή αποτυπώνεται και στα αιτήματά του: ορισμένα αντιφατικά, σαφώς προσανατολισμένα στην κατηγορία των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ελευθέρων επαγγελματιών, στα μικροαστικά τμήματα της επαρχίας [...]

Η μάχη αυτή δεν έχει κριθεί ακόμη. [...] Ερώτημα παραμένει και το κατά πόσο θα μπορούσαν τα αιτήματα αυτά να γίνουν αιχμηρότερα, να κινητοποιήσουν περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων και να λάβουν διαστάσεις ευρύτερου ξεσηκωμού της γαλλικής  εργατικής τάξης με σαφές πρόσημο και στόχο.

Το βέβαιο είναι ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, επειδή πολλά έχουν γραφτεί, η όλη κατάσταση απέχει ποιοτικά και πολιτικά από τον Μάη του ’68, αλλά ακόμη και από τις πολύμηνες διαμαρτυρίες κατά του νόμου ελ Κομρί και ως εύρος κινητοποιήσεων και ως βάθος αιτημάτων και πολιτικής ανάλυσης (μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος ούτε ως χαρακτηρισμός αλλά ούτε και ως πλαίσιο αναφοράς) και ως βαθμός κινητοποίησης των εργαζομένων μέσα σε χώρους δουλειάς. Και τα τρία αυτά στοιχεία είναι κριτήρια που θα καθορίσουν τα επόμενα βήματα των «κίτρινων γιλέκων» που αναμφίβολα θα επηρεάσουν τη Γαλλία αλλά όχι μόνο αυτή.

Pierre Rimbert (μετ. Άννα Προκόβα), monde-diplomatique.gr

Το χάσμα μεταξύ των ανατολικών και των δυτικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν προκύπτει από την αντίθεση μεταξύ φιλελεύθερων δημοκρατιών και αυταρχικών κυβερνήσεων. Αντικατοπτρίζει την οικονομική κυριαρχία των μεγάλων δυνάμεων έναντι των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, οι οποίες χρησιμοποιούνται ως δεξαμενές φτηνού εργατικού δυναμικού. Από τη δεκαετία του 1990 και μετά, οι γερμανικές βιομηχανίες προτίμησαν τη μετεγκατάσταση στην Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία.

[...] Όλες μας οι δυνάμεις να δοθούν ώστε να πυκνώσουν οι γραμμές των σωματείων μας, με ενεργή συμμετοχή όλων μας, να αναπτυχθούν οι αγώνες στο χώρο δουλειάς, να βγουν μπροστά τα αιτήματα μας.

Να αναπτυχθεί ένα ΔΙΚΤΥΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝπου θα μπορεί να πάρει στα χέρια του αυτό την οργάνωση των διεκδικήσεών μας, χωρίς αποχωρήσεις από τα άλλα συνδικάτα, για να μπορεί να ενοποιεί πανελλαδικά τον αγώνα. Να αναπτυχθεί η πάλη μας με διάφορες μορφές και μέσα, με κύριο στοιχείο την μαζική συμμετοχή όλων μας. Για την  επανεκκίνηση   των ταξικών αγώνων διάρκειας για να πετύχουμε  ρήγματα στην αντεργατική πολιτική, να έχουμε κατακτήσεις  και να δημιουργήσουμε τους όρους να νικήσουμε. Έτσι μπορεί να χτιστεί το εργατικό μέτωπο της ανατροπής!

Όλες οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται την ανάγκη να βγει το εργατικό κίνημα μπροστά, χρειάζεται να δράσουν από κοινού σε τέτοια κατεύθυνση. Τέρμα πια στις ιδιοκτησιακές λογικές. [...]

του Λεωνίδα Βατικιώτη στην Νέα Σελίδα

το είδαμε στο ιστολόγιό του leonidasvatikiotis.wordpress.com

Τα Μνημόνια μπορεί από τις 21 Αυγούστου να αποτελούν παρελθόν αλλά ο απολογισμός της Μνημονιακής περιόδου, που ξεκίνησε το 2010 δεν έχει γίνει. Μια μικρή συμβολή σε αυτή την προσπάθεια είναι η έρευνα που παρουσιάστηκε επίσημα (στην αγγλική της έκδοση) στις Βρυξέλλες στις 20 Νοεμβρίου με θέμα τη διατροφική κυριαρχία. Θέμα της είναι οι επιπτώσεις της λιτότητας στην Ελλάδα στο δικαίωμα στην τροφή. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό κράτος και τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης παραβίασαν το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην τροφή ως αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας που απαιτήθηκαν από τα τρία Μνημόνια (2010, 2012 και 2015).  Με άλλα λόγια, τα πακέτα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα αντέβαιναν στο διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [...]

Σύνδεσμος για την έκθεση (αγγλικά) εδώ.