ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ COVID-19
Του David Harvey
Μετάφραση: Λυδία Λιοδάκη / Επιμέλεια: Γιώργος Βελεγράκης
Στην προσπάθεια να ερμηνεύσω, να κατανοήσω και να αναλύσω την καθημερινή ροή των ειδήσεων, τείνω να μελετώ αυτά που συμβαίνουν υπό το φως δύο διακριτών αλλά αλληλοεπικαλυπτόμενων υποδειγμάτων για το πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Το πρώτο επίπεδο είναι μία χαρτογράφηση των εσωτερικών αντιφάσεων της κυκλοφορίας και της συσσώρευσης του κεφαλαίου, καθώς η αξία του χρήματος ρέει σε αναζήτηση κέρδους, μέσα από τις διαφορετικές «στιγμές» (όπως τις αποκαλεί ο Μαρξ) της παραγωγής, πραγμάτωσης (κατανάλωσης), διανομής και επανεπένδυσης. Αυτό είναι ένα μοντέλο της καπιταλιστικής οικονομίας ως ένα σπιροειδές ατελείωτης επέκτασης και μεγέθυνσης. Τούτο περιπλέκεται αρκετά καθώς αναπτύσσεται γύρω από, για παράδειγμα, το πρίσμα των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων, την άνιση γεωγραφική ανάπτυξη, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις κρατικές πολιτικές, τις τεχνολογικές αναδιαρθρώσεις και το διαρκώς μεταβαλλόμενο δίκτυο του καταμερισμού εργασίας και των κοινωνικών σχέσεων.
Εγώ βλέπω, ωστόσο, αυτό το μοντέλο ενσωματωμένο σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής αναπαραγωγής (στο εσωτερικό νοικοκυριών και κοινοτήτων), σε μια συνεχιζόμενη και διαρκώς εξελισσόμενη αλληλεπίδραση με τη φύση (συμπεριλαμβανομένης της «δεύτερης φύσης» της αστικοποίησης και του δομημένου περιβάλλοντος) και κάθε είδους πολιτιστικών, επιστημονικών (βασισμένων στη γνώση), θρησκευτικών και πιθανών κοινωνικών σχηματισμών που οι ανθρώπινοι πληθυσμοί χαρακτηριστικά δημιουργούν στο χώρο και το χρόνο. Αυτές οι προαναφερθείσες «στιγμές» ενσωματώνουν την ενεργή έκφραση των ανθρώπινων βουλήσεων, αναγκών και επιθυμιών, τη λαχτάρα για γνώση και νόημα και την εξελισσόμενη αναζήτηση για πραγμάτωση, σε ένα πλαίσιο που συντίθεται από μεταβαλλόμενες θεσμικές ρυθμίσεις, πολιτικές αντιπαραθέσεις, ιδεολογικές αναμετρήσεις, απώλειες, ήττες, απογοητεύσεις και αλλοτριώσεις, οι οποίες αναπτύχθηκαν σε έναν κόσμο με αξιοσημείωτη γεωγραφική, πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική ποικιλομορφία. Αυτό το δεύτερο μοντέλο συνιστά την τρέχουσα κατανόησή μου του παγκόσμιου καπιταλισμού ως ενός διακριτού κοινωνικού σχηματισμού, ενώ το πρώτο αφορά τις αντιφάσεις της οικονομικής μηχανής που κινεί αυτόν τον κοινωνικό σχηματισμό προς συγκεκριμένα μονοπάτια της ιστορικής και γεωγραφικής του εξέλιξης.
[…]
Διαβάστε όλο το άρθρο στην ιστοσελίδα klab.zone…