Γαλλία: Η κατάρρευση του «δημοκρατικού μετώπου»
Αναδημοσιεύουμε το ρεπορτάζ του Μ. Παναγιωτάκη από το Κοσμοδρόμιο, για το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, διότι προσφέρει μια ισορροπημένη εικόνα των πολιτικών εξελίξεων, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και συνολικά στην Ευρώπη, όπου η κατάσταση φαίνεται (πολύ) χειρότερη. Το θετικό αποτέλεσμα της εκλογικής – κι όχι ευρύτερα μετωπικής – (κέντρο)αριστερής συμμαχίας υπό την προσωπαγή ηγεσία του Μελανσόν, σίγουρα πρέπει να μελετηθεί, αν και χωρίς αυταπάτες και ωραιοποιήσεις. Η μείωση της συμμετοχής, η περιορισμένη διείσδυση της συμμαχίας σε ευρεία λαϊκά στρώματα, η ταυτόχρονη ενίσχυση της ακροδεξιάς, οι εσωτερικές και προγραμματικές αντιφάσεις της ίδιας της συμμαχίας, και ιδιαίτερα η έλλειψη σαφούς αντιμονοπωλιακού και αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού, πρέπει να ληφθούν υπόψη συνολικά, υπό το φως φυσικά της δύσκολης ιστορικής συγκυρίας. Δεν προτείνουμε απαραίτητα μια συνολική και απόλυτη απόρριψη της εν λόγω συμμαχίας, ή των εκλογικών συμμαχιών γενικά, ως μέρος μιας πολιτικής τακτικής. Μακριά από εμάς η αφ’ υψηλού και απόλυτη κριτική προς τα λαϊκά κινήματα και τις πολιτικές δυνάμεις άλλων χωρών. Αναμφίβολα αποτυπώνονται στις εξελίξεις αυτές πραγματικές κοινωνικές αντιθέσεις και πολιτικές μετακινήσεις, εν μέσω γενικής κρίσης και πολέμου στην Ευρώπη. Ωστόσο, προβληματιζόμαστε για τα όρια για ριζοσπαστικές, κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στις ανεπτυγμένες χώρες του ιμπεριαλιστικού πυρήνα του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος. Επισημαίνουμε, επίσης, τις μεγάλες διαφορές με μια χώρα όπως η Ελλάδα, δηλ. εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό, αν και ενδιάμεσης ανάπτυξης, σε περιφερειακή – και ολοένα επιδεινούμενη – θέση στην ΕΕ. Στη χώρα μας, η σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό, και συγκεκριμένα με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ (ΗΠΑ), αποτελεί εδώ και δεκαετίες την κόκκινη γραμμή που χωρίζει τις ριζοσπαστικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, από όσες φλερτάρουν με τον συμβιβασμό με τον ιμπεριαλισμό, πέρα από προθέσεις και την, περισσότερο ή λιγότερο, ριζοσπαστική πολιτική ρητορική. Διονύσης Περδίκης
Το κρίσιμο στοιχείο στις κοινοβουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, ήδη διακριτό από τις Προεδρικές, είναι η διάλυση του «δημοκρατικού μετώπου» απέναντι στην ακροδεξιά.
Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών ανέδειξε καθαρά αυτό που είχε διαφανεί από τις προεδρικές και του έδωσε την αντίστοιχη κοινοβουλευτική υπόσταση. Το εκλογικό σώμα στη Γαλλία είναι σπασμένο σε 3+1 τμήματα: Την αριστερά – υπό την πολιτική ηγεμονία του LFI- το ακραίο κέντρο και την ακροδεξιά, τρία εχθρικά μεταξύ τους μπλοκ, αλλά και τους απέχοντες – σχεδόν διπλάσιοι (53%) στις κοινοβουλευτικές εκλογές από τους απέχοντες στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών (28% του εκλογικού σώματος). Εικάζει κανείς πως αυτό αποτυπώνει και πολιτικά ρήγματα ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες, κάτι που η ανθρωπογεωγραφία των εκλογών επιβεβαιώνει. Γενικά πάντως και το Ensemble του Μακρόν και το NUPES του Μελανσόν και το RN της Λεπέν πήραν πολύ λιγότερες ψήφους στις βουλευτικές από ό,τι οι υποψήφιοι Πρόεδροι των σχηματισμών αυτών στις προεδρικές. Είναι σαν οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία να οργανώνονται για να μειώσουν τη συμμετοχή, με αυτό το σύστημα και ένα μήνα μετά τις προεδρικές εκλογές. Η αποτυχία κινητοποίησης των απεχόντων (με βάση τα ηλικιακά και ταξικά τους χαρακτηριστικά, όπως αποτυπώθηκαν στις έρευνες πριν την ψηφοφορία, ένα ευνοϊκό πεδίο για την αριστερά), ήταν ένα στοίχημα που εν πολλοίς δεν κερδήθηκε από το NUPES.
Η εκλογική βάση των τμημάτων αυτών στη Γαλλία αποτυπώθηκε στον α’ γύρο των βουλευτικών εκλογών, σαν συνέχεια των προεδρικών. Η αριστερά συγκρότησε σε μέτωπο με επιτυχία τα κομμάτια της στην εκλογική της συμμαχία και ο Μελανσόν τα μετατόπισε αριστερότερα, αλλά χωρίς αύξηση του αριθμού των συνολικών ψήφων της. Η ευρεία και συγκυριακή το 2017 εκλογική στήριξη του Μακρόν συρρικνώθηκε κατά 7,5 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ το Rassemblement national της Λεπέν κέρδισε πεντέμισι μονάδες σε σχέση με τον α’ γύρο του 2017, στο οποίο ποσοστό όμως θα πρέπει να προστεθεί το 4,25% του ακροδεξιότερου ακόμα Reconquête. Ανάλογα πως τοποθετεί κανείς τους γκωλικούς Les Républicains μεταξύ Μακρόν και Λεπέν, και τα υπόλοιπα κομματίδια ανάλογα με την πολιτική τους γειτνίαση, προκύπτουν τρεις σχεδόν ισοδύναμοι πόλοι.
Ο δεύτερος γύρος των εκλογών όπως γίνεται στη Γαλλία, αναγκάζει πολλούς ψηφοφόρους στην ψήφο στο «μη χείρον». Αυτή η αποτύπωση μεταφράστηκε σε έδρες αποκαλύπτοντας ένα καινούριο στοιχείο: την κατάρρευση του front républicain, του «δημοκρατικού μετώπου» απέναντι στην ακροδεξιά. Από την εταιρεία δημοσκοπήσεων Ipsos μαθαίνουμε πως με πρώτους υπολογισμούς (δεν υπάρχει ακόμα συνολική εικόνα), οι ψηφοφόροι του Μακρονισμού σε αναμετρήσεις μεταξύ ακροδεξιάς και ακροδεξιάς απείχαν κατά 72%, 16% ψήφισαν την αριστερά και 12% την ακροδεξιά, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τους γκωλικούς ήταν 58% αποχή, 30% Λε Πεν και 12 % για το NUPES.