Ο “Ξένιος Ζευς” είναι ταπί (και καθόλου ψύχραιμος)
Oι εργοδότες στο τουριστικό θέρετρο έχουν επιβάλει το δικό τους εργασιακό δίκαιο με όρους γαλέρας.
H φράση ότι “ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας”, την οποία χρησιμοποιούν κατά κόρον τα τελευταία χρόνια κυβερνητικά στελέχη, αποδεικνύεται ότι έχει διττή σημασία.
Αυτό που οι περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε είναι ότι ο τουρισμός, μπορεί (όπως έχει αποδειχθεί τα προηγούμενα χρόνια) να δώσει καθοριστική ώθηση στα δημόσια οικονομικά και την απασχόληση.
Παράλληλα, όμως, αυτό που ορισμένοι επιχειρηματικοί και κυβερνητικοί κύκλοι καταλαβαίνουν είναι ότι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό και τον επισιτισμό θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν βιομηχανικοί εργάτες των αρχών του προηγούμενου αιώνα.
Η ανεργία, η δραματική μείωση ή ακόμη και η παντελής απουσία εισοδήματος, οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες και το κλίμα τρομοκρατίας αποτελούν, σύμφωνα με επίσημες καταγγελίες, μόνιμο… φιλοξενούμενο σε ορισμένες τουριστικές επιχειρήσεις.
Την ίδια στιγμή το κράτος αφήνει ακάλυπτους χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, απέναντι στις επιπτώσεις της πανδημίας, με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους να επισημαίνουν ότι ενώ επιχειρήσεις του τουρισμού και του επισιτισμού έχουν επιδοτηθεί με τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ και απασχολούν περισσότερους από 400.000 εργαζόμενους, δεν είναι δυνατό απασχολούμενοι στον κλάδο να παραμένουν χωρίς εισόδημα, ασφάλιση και εργασιακά δικαιώματα.
Προσφάτως, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό-Τουρισμό, δημοσιοποίησε ακραία φαινόμενα εργοδοτικής παραβατικότητας έπειτα από καταγγελίες εργαζομένων στο Νυδρί Λευκάδας.
Oι εργοδότες στο τουριστικό θέρετρο έχουν επιβάλει το δικό τους εργασιακό δίκαιο με όρους γαλέρας
Εκμεταλλευόμενοι την απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών και έχοντας αποθρασυνθεί από τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, οι εργοδότες στο τουριστικό θέρετρο έχουν επιβάλει το δικό τους εργασιακό δίκαιο με όρους γαλέρας: καθημερινές 12ωρες βάρδιες χωρίς ρεπό, υποδηλωμένη 7ημερη εργασία και αδήλωτες βραδινές βάρδιες.
Αποκορύφωμα της ασυδοσίας ο εξαναγκασμός των εργαζομένων να επιστρέψουν δώρα και επιδόματα αδείας, απειλώντας τους ότι αλλιώς δεν θα βρουν δουλειά του χρόνου.
Μάλιστα, ορισμένοι εργοδότες προκειμένου να… συντονιστούν καλύτερα, δημιούργησαν ομάδα επικοινωνίας στα κοινωνικά δίκτυα!
Ας πάμε, λοιπόν, από την μικρή εικόνα, στην μεγάλη.
Η ΠΟΕΕΤ, με επιστολή της προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εργασίας, Οικονομικών, Τουρισμού και Υγείας, καταγγέλλουν ότι σε ευρύτερο επίπεδο, παρατηρούνται τα εξής:
- Οι αποζημιώσεις ειδικού σκοπού των 534 ευρώ του Μαΐου καταβλήθηκαν σε ορισμένους και όχι σε όλους, καθώς πολλοί εργαζόμενοι είτε δεν πληρώθηκαν καθόλου, είτε πήραν μικρότερο ποσό ενώ εκκρεμεί και η πληρωμή Ιουνίου.
- Η εργοδοτική παραβατικότητα “χτυπάει κόκκινο”, με τις εργασιακές σχέσεις στον κλάδο να έχουν γίνει λάστιχο.
- Μειωμένα ωράρια άρα και μισθός, μη επαναπροσλήψεις, οι οποίες είναι υποχρεωτικές τόσο από τον νόμο όσο και από την κλαδική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων.
- 10 – 12 ώρες δουλειά χωρίς ρεπό απλήρωτοι, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
- Εποχικά εργαζόμενοι στο επισιτισμό χωρίς οικονομική στήριξη από τον Φεβρουάριο. Πρόκειται για απασχολούμενους σε επιχειρήσεις, οι οποίες δεν θα επαναλειτουργήσουν φέτος, αφημένοι στην μοίρα τους χωρίς καμία ουσιαστική οικονομική βοήθεια.
- Άφαντα παραμένουν τα ένσημα από τις μονομερείς δηλώσεις αναστολής σύμβασης του 2020.
- Απειλές από τους εργοδότες για υποχρεωτικό εμβολιασμό με αθέμιτες πρακτικές, όπως καταγγελία σύμβασης ή μη ανανέωση σύμβασης σε περίπτωση μη εμβολιασμού.
- Παντελής έλλειψη των ελεγκτικών μηχανισμών, οι οποίοι (κατά τα φαινόμενα) μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, καταργήθηκαν πρόωρα.
Την ίδια ώρα, όπως καταγγέλλουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο, εκατοντάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην “γκρίζα ζώνη” μεταξύ εργασίας και ανεργίας, καθώς μεγάλα ξενοδοχεία και καταλύματα, δεν λειτουργούν.
Για αυτούς δεν υπάρχει ούτε μισθός, ούτε ειδική αποζημίωση, αλλά ούτε και επίδομα ανεργίας…
Μετά από τα ξενοδοχεία του ομίλου Μουζενίδη που έκλεισαν σε Ερέτρια Ευβοίας και Πιερία, τα ξενοδοχεία του Κυπριώτη στη Κω όπου σχεδόν 700 εργαζόμενοι είναι στον αέρα ήρθε το νέο “κακό μαντάτο” από την Λήμνο όπου η διοίκηση του ξενοδοχείου “Porto Myrina Pallas” ανακοίνωσε στους εργαζόμενους πως δεν προχώρησε η αγοροπωλησία και το ξενοδοχείο δεν θα ανοίξει, αφήνοντας 60 οικογένειες στον δρόμο.
Αναδημοσίευση από το Κοσμοδρόμιο
“Πρωταθλητές” στην ΕΕ οι Έλληνες χαμηλόμισθοι που αδυνατούν να πάνε διακοπές έστω και μία βδομάδα
Οι στάσιμοι μισθοί πείνας που συντηρούνται πάνω από μία δεκαετία δεν καλύπτουν βασικές ανάγκες. Πόσο μάλλον μία βδομάδα διακοπών…
Οι πολιτικές λιτότητας που επιβάλλουν εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις πολλών χωρών της ΕΕ μετά την οικονομική κρίση του 2008-2009 εξακολουθούν να βυθίζουν στον βάλτο της φτώχειας δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίους φτωχούς εργαζόμενους. Οι στάσιμοι μισθοί πείνας που συντηρούνται πάνω από μία δεκαετία δεν καλύπτουν βασικές ανάγκες μεταξύ των οποίων είναι έστω μία βδομάδα διακοπών.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων ETUC πάνω από 35 εκατομμύρια Ευρωπαίοι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε μία βδομάδα διακοπές λόγω των μισθών πείνας. Συνολικά εκτιμάται πως το 28% των πολιτών της ΕΕ δεν μπορεί να πάει ούτε μία βδομάδα διακοπές αλλά το πραγματικό ποσοστό μπορεί να πλησιάζει και το 59,5% των ανθρώπων με χαμηλό εισόδημα που παίρνουν περίπου το 60% ενός μέσου μισθού.
Πρωταθλητές φτώχειας οι Έλληνες χαμηλόμισθοι
Στην “κορυφή” της μαύρης λίστας ανέχειας είναι οι Έλληνες χαμηλόμισθοι καθώς σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργατικών Σωματείων ETUC το μεγαλύτερο ποσοστό πολύ φτωχών εργαζομένων στην Ευρώπη που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε μία βδομάδα διακοπές βρίσκεται στην Ελλάδα σε ποσοστό 88,9%.
Ακολουθούν οι Ρουμάνοι με 86,6%, οι Κροάτες με 84,7%, οι Κύπριοι με 79,2% και οι Σλοβένοι με 76,1%.
Σε απόλυτους αριθμούς, η Ιταλία έχει τους περισσότερους φτωχούς εργαζόμενους (περίπου 7 εκατομμύρια) που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν διακοπές μίας βδομάδας και ακολουθεί η Ισπανία με 4,7 εκατομμύρια χαμηλόμισθους, η Γερμανία με 4,3 εκατομμύρια, η Γαλλία με 3,6 εκατομμύρια και η Πολωνία με 3 εκατομμύρια χαμηλόμισθους.
Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός των Ευρωπαίων πολιτών που αδυνατούν να πάνε διακοπές έστω και μία βδομάδα είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς στα περίπου 35 εκατομμύρια Ευρωπαίων δεν συμπεριλαμβάνονται δεκάδες εκατομμύρια άνεργοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι…
Η ETUC σημειώνει πως σε τουλάχιστον 16 χώρες της ΕΕ υπάρχει στασιμότητα στους βασικούς ή στους χαμηλούς μισθούς καθώς υπολογίζεται ότι περίπου 22 εκατομμύρια εργαζόμενοι παίρνουν περίπου το 40% ενός μέσου μισθού.
Οι διακοπές είναι δικαίωμα. Όχι πολυτέλεια!
Η αναπληρωτής Γενική Γραμματέας της οργάνωσης ETUC, Έσθερ Λιντς σε σχετική δήλωσή της τονίζει πως οι διακοπές δεν θα πρέπει να είναι πολυτέλεια για τους λίγους αλλά δικαίωμα για όλους. Επισημαίνει ότι δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι αδυνατούν να εξασφαλίσουν έστω και μία βδομάδα ξεκούρασης και ψυχαγωγίας λόγω μισθών πείνας που δεν εξασφαλίζουν ούτε τις βασικές ανάγκες. Επισημαίνει τέλος πως τα τελευταία στοιχεία για τη φτώχεια δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων αναδεικνύουν τις μεγάλες ανισότητες στην Ευρώπη καθώς επίσης και το γεγονός πως τα όποια κέρδη ανακτήθηκαν με το (έστω και αναιμικό) “ξεπέρασμα” της οικονομικής κρίσης πριν μία δεκαετία δεν διανεμήθηκαν δίκαια.
