Πρώτον: Το 5ο και χειρότερο μνημόνιο, είναι μπροστά μας.
Μετά και τον λευκό καπνό (χωρίς φωτιά) που βγήκε από το τελευταίο Eurogroup, και οι τελευταίες μάσκες έπεσαν, το ευρώ είναι γυμνό. Η Ελλάδα βαδίζει σε βαθιά ύφεση, χωρίς να έχει τα οικονομικά εργαλεία και τις ανάλογες πολιτικές (μια που όλες τις έχει εκχωρήσει στην ΟΝΕ και στην Ε.Ε.) να την αντιμετωπίσει. Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, στο τέλος του 2019 ήταν 356 δις, πλησίαζε δηλαδή το190% του ΑΕΠ. Υπάρχουν διάφορες εκτιμήσεις για την ύφεση (και από ξένους οργανισμούς) που μερικές φτάνουν, ή και ξεπερνούν, το σύνολο της κάμψης που γνώρισε η ελληνική οικονομία κατά το διάστημα 2008-2017. Αλλά αν έχουμε απλώς μια ύφεση της τάξης του 10% (+ δημόσιο έλλειμμα), τότε το χρέος θα κινηθεί προς το 220% του ΑΕΠ στις αρχές του 2021. Σε συνθήκες καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και έντονης αδυναμίας φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών και με ένα τέτοιο ποσοστό χρέους (που δεν θα μείνει απαρατήρητο, από τις αγορές ομολόγων), η εκ νέου προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, είναι το πιθανότερο, αν όχι το βέβαιο σενάριο.
Δεύτερον: Ο Λοιμός σύντομα θα γίνει Λιμός, και δεν αποκλείεται να δούμε μια εξέγερση πεινασμένων, άνεργων, και φτωχοποιημένων πολιτών, πολύ πιο ισχυρή τόσο σε ένταση όσο και σε συνείδηση, από αυτήν του 2010-2012. Οι νέοι αγανακτισμένοι, θα είναι πολύ πιο απελπισμένοι από αυτούς της πλατείας Συντάγματος και ίσως το επίπεδο πολιτικής βίας στην πατρίδα μας πλησιάσει επίπεδα εμφυλίου πολέμου. Μόνο μια κυβέρνηση, με νωπή εντολή και αυταρχικό κράτος στα όρια χούντας, θα μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση για τα συμφέροντα του ξένου παράγοντα, του ευρώ και της ολιγαρχίας.
Τρίτον: Οι εκλογές του Φθινοπώρου είναι σχεδόν αναπόφευκτες, Ακόμη και αν ο Λαϊκός παράγοντας, κάτω από το δόγμα του σοκ, που του έχει επιβληθεί, δεν ξεσηκωθεί άμεσα, η φθορά της κυβέρνησης μετά το καλοκαίρι, θα είναι ραγδαία, γιατί δεν θα μπορεί να συγκρατήσει την οικονομική κάμψη, την ακραία λιτότητα και την συνεπακόλουθη οικονομική κατάρρευση των νοικοκυριών. Ο Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να ισχυριστεί, ότι η κατάσταση έχει αλλάξει και ότι χρειάζεται νέα εντολή για τους «νέους καιρούς». Θα προσπαθήσει να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών, πριν το μαχαίρι της οικονομικής καταστροφής πιάσει το μεδούλι του κοσμάκη, με βάση την παραμυθία ότι διαχειρίστηκε καλά την υγειονομική κρίση. Είναι επίσης οφθαλμοφανές, ότι το ταμείο της Ν.Δ., ενισχύεται αυτή την στιγμή πολύπλευρα, από «προμήθειες» των διάφορων έργων και δαπανών έκτακτης ανάγκης, που δείχνει καθαρά ότι ο μηχανισμός ετοιμάζεται για εκλογές.
Τέταρτον: Ο απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ από την κυβέρνηση- η Δημοκρατία στο απόσπασμα. Ποτέ, μετά την μεταπολίτευση, μια κυβέρνηση δεν έλεγχε σε τέτοιο βαθμό τα ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ (ιδιαίτερα τα κανάλια) είναι αυτή την στιγμή το μεγαλύτερο απόστημα της πατρίδας μας, μολύνουν με το πύον τους την χώρα.
[…] δεν μπορεί τα μέτρα της «κοινωνικής απόστασης»,, που είναι επί της ουσίας τους αντικοινωνικά, να βαπτίζονται κοινωνικά και να απαιτείται «ενότητα» στη καραντίνα για να αποθεώνεται η κυβέρνηση. Ούτε πίσω από αυτά, να κρύβονται οι πολιτικές διάλυσης της δημόσιας υγείας σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
[…] Η ανοχή σε αυτή την πολιτική (σχεδόν από όλους τους πολιτικούς οργανισμούς), το έλλειμμα διεκδικήσεων και αρνήσεων του εργατικού κινήματος, μας φέρνει πολύ κοντά στην Ορμπανοποίηση της Ελλάδας, καθώς ή απόλυτη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, θα οδηγεί προς σκληρή ταξική αναμέτρηση άνευ δημοκρατικών προσχημάτων.
Πέμπτον : Ώρα μηδέν- για μια Μεγάλη Πολιτική Πρωτοβουλία: Δεν έπεσαν όμως μόνο και οι τελευταίες μάσκες του ευρώ και της Ε.Ε..
[…] Στην χώρα μας που βρίσκεται στην χειρότερη θέση, καθώς είναι η πιο ρημαγμένη και αδύναμη οικονομία του Νότου, με το υψηλότερο δημόσιο χρέος, εξαναγκασμένη από τα μνημόνια σε πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060, και αναμένοντας 5ο μνημόνιο και άνευ προηγουμένου οικονομική καθίζηση, κινδυνεύοντας από πολιτική Ορμπανοποίηση, είναι απαραίτητο να υπάρξει εναλλακτική πολιτική διέξοδος.
Μια πολιτική πρωτοβουλία ανοικτή σε όλους τους πολίτες και σε όλους τους πολιτικούς οργανισμούς, που μπορούν να συμφωνήσουν σε πέντε (ας πούμε) μίνιμουμ θέσεις:
–Μέτωπο για Δημοκρατία, και εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, ενάντια στο αυταρχικό κράτος τύπου Ορμπάν που έρχεται, για να πνίξει κάθε Λαϊκή Αντίσταση.
–Εγγύηση αξιοπρεπής διαβίωσης για όλους, στήριξη των δυνάμεων της εργασίας, και δημιουργίας κοινωνικού κράτους με πρώτο άξονα την δημόσια υγεία.
–Χρεοστάσιο, άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους.
–Εθνικό νόμισμα και ανάκτηση των μέσων οικονομικής πολιτικής που έχουν εκχωρηθεί στην ΟΝΕ και στην Ε.Ε., με σκοπό την έξοδο από την κρίση και την παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας.
-Αλλαγή συνολικά στις ευρωαντλαντικές συντεταγμένες της χώρας, με στροφή σε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, με αποκατάσταση και σύσφιξη σχέσεων με την Μόσχα.
Όλα δείχνουν ότι ο δυτικός άνεμος, ο Πουνέντες, που ξεκίνησε από το Λονδίνο, θα δυναμώσει περνώντας από την Ρώμη, το Παλέρμο και το Μιλάνο και μπορεί να σπρώξει και το δικό μας πλοίο στην Ιθάκη ενός Ελεύθερου Λαού σε μια Ελεύθερη Ελλάδα.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Κ. Παπουλή στην ιστοσελίδα iskra.gr…
