«Κοντά σε αυτά» συνέχισε ο δικηγόρος, «η σύνθεση του δικαστηρίου η σημερινή, απαρτίστηκε από αναπληρωματικά μέλη, στις θέσεις των Ανδρέα Ντόκου, Εφέτη, που είχε συμμετάσχει στη σύνθεση της καταδικαστικής απόφασης και του Χρήστου Παπακώστα, που ήταν ειδικός ανακριτής την περίοδο της προδικασίας». Όπως εξήγησε, ο πρώτος δήλωσε αποχή τηρώντας τη δεοντολογία, χωρίς όμως να υποχρεούται, και ο δεύτερος ασθένεια. Αντικαταστάθηκε και η εισαγγελέας της έδρας από άλλη εισαγγελέα, η οποία ήταν υπέρ της αποφυλάκισης. Από την άλλη πλευρά, η εισαγγελέας Κουζέλη, που είχε ταχθεί υπέρ της αποφυλάκισης και σε προηγούμενες υποθέσεις, αυτήν τη φορά είχε κληρωθεί Πρόεδρος, ψηφίζοντας ξανά υπέρ της αποφυλάκισης. «Άλλοι έχουν ευθιξία αναπτυγμένη στο έπακρον, άλλοι δεν εκφράζουν ευθιξία», σχολίασε δηκτικά.
«Ήταν η 24η αίτηση αποφυλάκισης που έχει υποβληθεί και η τρίτη που γίνεται δεκτή, μετά τους Παπαβασιλείου και Τσακανίκα. Οι τελευταίες αποφάσεις επίσης που απέρριψαν αιτήματα αναστολής, είχαν πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το βαθύ κράτος, που είχε εκφραστεί μέσω της εισαγγελέα στη δίκη, δεν έχει τελειώσει, δεν έχει πάει σπίτι του. Και ενθαρρύνεται μέσα από μία σειρά από πράγματα, από σωρεία περιστατικών του τελευταίου έτους, που ενθαρρύνουν τη Χρυσή Αυγή, ενθαρρύνουν το βαθύ κράτος που την υποστηρίζει και κοντεύουν να τη βγάλουν ξανά στον δρόμο. Η σημερινή απόφαση είναι μία πολύ επικίνδυνη κλιμάκωση σε αυτήν την προσπάθεια. Αποφυλακίζεται ένα στέλεχος που είναι μία μόλις βαθμίδα κάτω από τον Μιχαλολιάκο» υποστήριξε επίσης.
«Πρέπει να εξετάσουμε εκείνους τους παράγοντες που οδηγούν έναν δικαστή, να ακυρώνει μία απόφαση που δεν έχει διαβάσει ακόμα», τόνισε. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε, τέλος, και για τις κυβερνητικές ευθύνες: «Η κυβέρνηση διαμηνύει με χίλιους δυο τρόπους την απαξίωση της σε αυτή τη δικαστική απόφαση. Από την πρώτη μέρα που διέλυσε τη μαζική συγκέντρωση στο Εφετείο, μέχρι το γεγονός ότι δεν έχει δοθεί ένα ευρώ αποζημίωση σε κανένα θύμα, τις παλινωδίες με Λαγό και Παππά, μέχρι το γεγονός ότι η εγκληματική οργάνωση διατηρούσε γραφεία ιστοσελίδα και εφημερίδα. Συν φυσικά την αντιπροσφυγική υστερία, την αποθέωση της καταστολής, όλα αυτά δημιουργούν προϋποθέσεις σε ένα τμήμα της κοινωνίας που θεωρεί τον εαυτό του ως συνεπή εκφραστή του κατασταλτικού και εθνικιστικού κράτους, να βγαίνει και να διεκδικεί τον ρόλο του.»
Αναδημοσίευση από το ThePressProject