Οι Rolling Stones, ο Μητσοτάκης και το ΑΠΘ

Παραμονές της χούντας της 21^ης Απριλίου διεξαγόταν στην Αθήνα η συναυλία των Rolling Stones. Το 1967 οι Rolling Stones βρίσκονται στα «ντουζένια» τους, οι «γεγέδες» το ίδιο, η Αθήνα των Ιουλιανών έχει καμφθεί κάπως και αγωνιά για την πιθανότητα χούντας, ενόψει της οποίας, η «Αυγή» ενημερώνει λίγες ημέρες μετά, ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος εκτροπής.

Η αστυνομία βλέπει τον Μικ Τζάγκερ να δίνει κόκκινα τριαντάφυλλα από τη σκηνή, επεμβαίνει και διαλύει τη συναυλία. Λίγες μέρες μετά επιβάλλεται η δικτατορία. Πρόκειται μάλλον για την τελευταία φορά, μέχρι την περασμένη Παρασκευή, που η αστυνομία αποφασίζει να διαλύσει συναυλία. Ίσως κάτι να μας διαφεύγει, οπότε απολογούμαστε, αλλά δεν μπορούμε να θυμηθούμε τόσο χτυπητό παραλληλισμό της στάσης συνολικά προς τη νεολαία, της εν αναμονή χουντικής αστυνομίας και της ετοιμόρροπης καχεκτικής δημοκρατίας της προδικτατορικής δεξιάς, με τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, με επίκεντρο τα πανεπιστήμια και ειδικότερα το ΑΠΘ.

Όχι, δεν πρόκειται να κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος σε λίγες μέρες. Τέτοιες επιλογές θα τις χρησιμοποιήσει ο δυτικός κόσμος ίσως λίγο αργότερα, αν η αμερικανοκρατία στην Ευρώπη και εν προκειμένω στην πατρίδα μας, κλονιστεί. Αυτό το οποίο κάνει η κυβέρνηση με επίκεντρο το ΑΠΘ και τα πανεπιστήμια, είναι ταυτοχρόνως μια εκλογική τυχοδιωκτική προβοκάτσια (πυροδότηση συγκρούσεων με τη νεολαία ελπίζοντας να καταστήσει την καταστολή δημοφιλή στο εκλογικό κοινό της), εμπέδωση και δοκιμή των μεθόδων καταστολής σε μαζική κλίμακα απέναντι σε χώρους εν δυνάμει κοινωνικής αντίστασης και (το σημαντικότερο όλων) επιτάχυνση της μετατροπής των πανεπιστημίων σε πνευματικά μαυσωλεία.

Η συνέχεια στο Κοσμοδρόμιο