Το κείμενο που ακολουθεί παραθέτει αποσπάσματα από δύο αποκαλυπτικά ρεπορτάζ της Ισπανικής εφημερίδας La Razón, το πρώτο από τις 10 Απριλίου και το δεύτερο από τις 29 Ιουλίου. Τα ρεπορτάζ αφορούν την ιστορία ενός Ισπανού μισθοφόρου στην Ουκρανία, του οποίου η εφημερίδα παραθέτει μόνο τα αρχικά, JLC, ο οποίος σακατεύτηκε πρόσφατα.
Τι ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι ρήσεις και τα κατορθώματα ενός μισθοφόρου, που, όπως ο ίδιος λέει, πληρώνεται ως έξτρα μπόνους επιπλέον 300 δολάρια για κάθε Ρώσο στρατιώτη που εξακριβωμένα σκοτώνει;
Το πρώτο ενδιαφέρον σημείο είναι η απροκάλυπτη παραδοχή ότι οι ιδιωτικές εταιρείες εμπλέκονται μαζικά στη σύγκρουση—«δεν έχω δει ένοπλες πολιτοφυλακές εδώ, αυτό που έχουμε είναι στρατιωτικές εταιρείες από πολλές χώρες», λέει ο JLC.
Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η διοίκηση των σχηματισμών των μισθοφόρων έχει αναληφθεί από Αμερικανούς—αυτοί, όπως αποτελεί κοινό μυστικό, είναι εν ενεργεία στρατιωτικοί ή μέλη κυβερνητικών υπηρεσιών—οι οποίοι έχουν αναλάβει τη διοίκηση αλλά και τον χειρισμό των νέων περίπλοκων οπλικών συστημάτων που υποτίθεται ότι παραδίδονται στους Ουκρανούς.
Το τρίτο ενδιαφέρον σημείο είναι η παραδοχή ότι οι μισθοφόροι («όλοι το κάνουν αυτό» λέει ο JLC για να δικαιολογηθεί) συμπεριφέρονται βάναυσα προς τους αμάχους. Ενδιαφέρον σημείο στη διήγηση του αποτελεί η ιστορία σύμφωνα με την οποία κυνηγήθηκε από τη μονάδα του επειδή προσέφερε μια σοκολάτα σε ένα «όμορφο ξανθό κορίτσι τριών ή τεσσάρων ετών». Γιατί άραγε;
Το τέταρτο ενδιαφέρον σημείο είναι η περιγραφή της μεταφοράς κοκαΐνης μέσω του φορτηγού που τον μετέφερε από την Ισπανία. Το φορτηγό μετέφερε «ανθρωπιστική βοήθεια» και ως εκ τούτου περνούσε όλα τα σύνορα χωρίς κανέναν έλεγχο.
Το πέμπτο σημείο είναι η παρατήρηση ότι δεν ξέρει ποια είναι η κατάληξη των Ρώσων αιχμαλώτων και ούτε θέλει να μάθει.
Το έκτο σημείο είναι η παρατήρηση ότι οι μισθοφόροι είναι εκείνοι που βγάζουν τη «βρώμικη δουλειά», είναι η «εργατική δύναμη» του πολέμου. Ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το λέει περιγράφοντας μια επιχείρηση αγοραπωλησίας όπλων—αλλά γιατί να γίνεται αυτή με τόση μυστικότητα όση περιγράφει και γιατί να την θεωρεί «βρώμικη δουλειά», αν πρόκειται για νόμιμη δραστηριότητα; Και πιο κάτω μιλά για μια «μαύρη επιχείρηση, μια επιχείρηση χωρίς σημαία που θα εκτελέσει με τρεις συναδέλφους του υπό Αμερικανική διοίκηση».
Αλλά το βασικότερο σημείο είναι η περιγραφή της επίσκεψης του προέδρου Ζελένσκι, ο οποίος μάλιστα παρασημοφόρησε—αυτό το παρέλειψα από τα αποσπάσματα—τον JLC, στο νοσοκομείο όπου τώρα νοσηλεύεται σακατεμένος. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η Ουκρανική διοίκηση νοιάζεται πολύ περισσότερο για τους μισθοφόρους παρά για τους δικούς της ανθρώπους. Και φυσικά, η μόνη εξήγηση είναι το ποντάρισμα της Ουκρανικής ελίτ στην εικόνα που θα μεταδώσουν οι μισθοφόροι στο εξωτερικό, προκειμένου να συνεχίσουν οι Δυτικοί να στέλνουν χρήματα και όπλα. Αλλά όχι μόνον αυτό. Αν διαβάσετε τα ρεπορτάζ, θα δείτε ότι η δράση ενός “στρατιώτη της τύχης”, που επιπλέον σακατεύτηκε, αγιοποιείται και παρουσιάζεται—έμμεσα—ως άξια μίμησης, έστω για ένα κοινό που θα καταπιεί αμάσητες τις σάλτσες που εγώ παρέλειψα από τα δύο ρεπορτάζ.
Διότι είναι γεγονός ότι και τα δύο ρεπορτάζ σερβίρονται με μπόλικες σάλτσες περί των δήθεν βαθύτατα ανθρωπιστικών κινήτρων του JLC, με στόχο να στηρίξουν τους ισχυρισμούς του ότι αυτά όλα τα κάνει όχι για τα λεφτά, αλλά για να βοηθήσει τους Ουκρανούς πολίτες. Φυσικά, και μόνο όσα λέει σε άλλα σημεία των δύο ρεπορτάζ αρκούν για να αναιρεθούν οι ισχυρισμοί περί ανθρωπιστικών κινήτρων και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τόσο αυτός όσο και η εφημερίδα αντιμετωπίζουν το ακροατήριό τους ως αφελείς.
Ακολουθούν τα αποσπάσματα από τα δύο ρεπορτάζ.
Η συνέχεια στην Ανταπόκριση
