του Βασίλη Λιόση
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παρούσα (και όχι μόνο) κυβέρνηση έχουν μία απίστευτη ικανότητα να διαστρέφουν την αλήθεια με τη χρήση εύηχων και περίτεχνων λέξεων. Ευελφάλεια που σημαίνει ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ανάπτυξη που σημαίνει νέα κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, πράσινη οικονομία που σημαίνει νέες πηγές κερδοφορίας, διευθέτηση του χρόνου εργασίας που σημαίνει κατάργηση των υπερωριών, διάλυση του 8ωρου, διάλυση της κοινωνικής ζωής των εργαζομένων.
Ο Χατζηδάκης ξέρει πολύ καλά από τακτική και προπαγάνδα. Ακολουθώντας τη λογική «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», με περίσσεια θρασύτητα υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιο είναι υπέρ των εργαζομένων. Με περίσσιο θράσος τοποθετούνται και οι εντολοδότες του, δηλαδή ο ΣΕΒ που πιέζει για ακόμη χειρότερη εξέλιξη στα εργασιακά. Με περίσσιο θράσος και το πιο συντηρητικό τμήμα της ΝΔ που ασκεί κριτική στο υπουργείο εργασίας από τα δεξιά και μας λέει πως η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να νομιμοποιεί την υπάρχουσα κατάσταση.
Το νομοσχέδιο αυτό ανατρέπει ριζικά τις σημερινές -ήδη σε άθλια κατάσταση- εργασιακές σχέσεις εις βάρος των εργαζομένων:
(α) Νομιμοποιεί την εργασία τις Κυριακές στους εργασιακούς χώρους.
(β) Προβλέπει πως αν η απόλυση ενός εργαζομένου θεωρηθεί καταχρηστική στα δικαστήρια, τότε ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να τον επαναπροσλάβει.
(γ) Οδηγεί σε ατομικές διαπραγματεύσεις τον εργαζόμενο με τον εργοδότη βάζοντας στο περιθώριο το σωματείο.
(δ) Χτυπάει το δικαίωμα της απεργίας προβλέποντας σε κάποιους εργασιακούς χώρους προσωπικό ασφαλείας της τάξης του 33% σε περίπτωση που έχει ληφθεί απόφαση απεργίας, δυσκολεύοντας τη συλλογική απόφαση για απεργία, καταργώντας την προστασία που παρέχουν οι δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις έναντι δικαστικών αποφάσεων ενάντια στην απεργία, και διευκολύνοντας την απεργοσπασία.
(ε) Διαλύει την κοινωνική ζωή των εργαζομένων αφού 10 ή και παραπάνω ώρες δουλειάς θα σημαίνουν πως ο εργαζόμενος μαζί με τις ώρες μετακίνησης, τις οικιακές δουλειές, τη φροντίδα των παιδιών κ.λπ. δεν θα παίρνει ανάσα. Πρόκειται για το ξόδεμα των μυώνων και του μυαλού που έλεγε ο Μαρξ… (να θυμηθούμε πως το αίτημα για οκτάωρη εργασία διατυπώθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1829 από την «Εθνική Ένωση για την Προστασία της Εργασίας»).
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πιεσμένη από την ανησυχία του κόσμου της εργασίας και τις αποφάσεις σωματείων να κηρύξουν απεργία, αναγκάστηκε να προκηρύξει απεργία στις 10/6. Οι ευθύνες της για την κατάσταση του εργατικού κινήματος είναι τεράστιες. Δεν πρόκειται για ολιγωρία και για κάποια λανθασμένη προσέγγιση. Πρόκειται για απολύτως συνειδητή τακτική που εργάζεται υπέρ των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι μία σκουριασμένη, γραφειοκρατική κι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους, ηγεσία. Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ και των σωματείων να αλλάξουν την αρχική ημερομηνία της απεργίας ώστε να συμπέσει με την απεργία στις 10 του μήνα είναι θετική.
Θα πούμε το τετριμμένο: κάθε αντεργατικός νόμος ένας τρόπος υπάρχει να καταργηθεί. Με τον αγώνα των εργαζομένων. Τον συνεχή, ενωτικό, πλατύ και δυναμικό τους αγώνα. Διαφορετικά ο χαρακτηρισμός του εργασιακού τοπίου ως εργασιακού μεσαίωνα δεν θα απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ! ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
