Του Θάνου Λιάπα, Διδάκτορα Πολιτικής Επιστήμης, European University Viadrina – Η ανάλυση περιλαμβάνεται στο 8ο Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του ΕΝΑ →
Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) θεσπίστηκε το 1997 με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ με σκοπό την επίβλεψη των δημοσιονομικών θέσεων των κρατών-μελών, του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών και την εφαρμογή της διαδικασίας που αφορά τα υπερβολικά ελλείμματα. Προέβλεπε ότι κάθε κράτος δεν θα πρέπει να έχει έλλειμμα μεγαλύτερο του 3% και δημόσιο χρέος που να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ. Στη διάρκεια της κρίσης της Ευρωζώνης και λόγω του υψηλού ελλείμματος και χρέους πολλών χωρών -κυρίως της νότιας περιφέρειας, θεσπίστηκαν μηχανισμoί παρακολούθησης και «τιμωρίας» σε περίπτωση παραβίασής των κανόνων του.