Σχετικά με την 22η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Κούβα, και για τη στάση του ΚΚΕ σε αυτήν

του Διονύση Περδίκη

Επανερχόμαστε, μετά από σχετικό άρθρο του Β. Λιόση, στο θέμα της 22^ης Διεθνής Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, η οποία έλαβε χώρα στις 27-29 Οκτωβρίου στην Κούβα, και ειδικότερα, στη στάση που κράτησε το ΚΚΕ σε αυτήν, στα ζητήματα του ιμπεριαλισμού και του πολέμου.

Καλούμε τον αναγνώστη να διαβάσει τις εξής δύο ενημερώσεις από τη διεθνή αυτή συνάντηση σε μετάφραση των συντρόφων της Συλλογικότητας Αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της Ανθρωπότητας, ακολουθώντας τους παρακάτω συνδέσμους:

Από τα δύο αυτά κείμενα μπορούν να συναχθούν κάποια συμπεράσματα:

Η διάσπαση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα γύρω από το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, όπως περιγράφεται στο ενημερωτικό σημείωμα του ΚΕΚΡ, είναι υπαρκτή, κα ενδεικτική της στρατηγικής κρίσης, την οποία διέρχεται το κίνημα αυτό εδώ και αρκετές δεκαετίες. Διαμορφώνονται δύο πλευρές:

από τη μια όσων θεωρούν τον σημερινό ρωσο-νατοϊκό πόλεμο στο έδαφος της Ουκρανίας σαν έναν πόλεμο ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, και ως άδικο και από τις δύο πλευρές (λίγο-πολύ στα πρότυπα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου), και
από την άλλη όσων διαβλέπουν ότι μόνο η μια πλευρά – η νατοϊκή, είναι ιμπεριαλιστική, και συμπεριλαμβάνει το ουκρανικό καθεστώς που προέκυψε από το πραξικόπημα του 2014 ως τοπικό διεκπεραιωτή, ενισχύοντας και εργαλοποιώντας τον νεοναζισμό/νεοφασισμό, ενώ η άλλη πλευρά – η ρωσική, και των ρωσόφωνων Ουκρανών της ανατολικής Ουκρανίας – διεξάγει, ως επί το πλείστον, έναν δίκαιο, αμυντικό πόλεμο, ο οποίος εκ των πραγμάτων λαμβάνει και αντιιμπεριαλιστικό και αντιφασιστικό χαρακτήρα.
Οι κομμουνιστές οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα αυτή με ειλικρίνεια και θάρρος, και όχι να την κρύβουμε κάτω από το χαλάκι ή να την υποτιμούμε ως αν να μη συμβαίνει τίποτα, και ως αν η άποψη του εκάστοτε (εγχώριου ή ξένου) κομμουνιστικού και εργατικού κόμματος να είναι αδιαμφισβήτητη. Ιδιαίτερα πρέπει να σκύψουμε πάνω στα θεωρητικά, στρατηγικά και πολιτικά προβλήματα που αναδεικνύει ο διχασμός αυτός, όπως επιδιώκουμε με την αρθρογραφία μας στον Σύλλογο Μαρξ. Σκέψης «Γ. Κορδάτος» (πχ βλ. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11] ανάμεσα σε άλλα).

Ανησυχητική είναι και η στάση κάποιων από τα πιο ισχυρά κόμματα στις συναντήσεις αυτές, τα οποία έχουν την εξουσία στις χώρες τους (Κούβα, Κίνα, Βιετνάμ), και που, σύμφωνα με το σημείωμα του ΚΕΚΡ, διστάζουν να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση. Αντιλαμβανόμαστε την ιδιαιτερότητα κομμάτων που ασκούν την εξουσία στις χώρες τους, και έχουμε ήδη εκτιμήσει τη στάση που κρατούν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών (πχ. βλ. για τη στάση της επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας, ενώ είναι ενδεικτική και η στάση της Κίνας στην όλη αντιπαράθεση). Ωστόσο, η δυσκολία των κομμάτων αυτών να τοποθετηθούν με σαφήνεια για κάτι τόσο σημαντικό εμποδίζει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα να ξεπεράσει την κρίση του, και δεν επιτρέπει τα κόμματα αυτά να απευθυνθούν στους λαούς όλου του κόσμου με τρόπο που να διευκολύνει την άνοδο των λαϊκών, αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων.

Η στάση του ΚΚΕ στις συναντήσεις αυτές, όπως και στις πιο μόνιμες μορφές συνεργασίας που αναπτύσσονται ανάμεσα σε αυτά τα κόμματα (π.χ. στην ενημερωτική ιστοσελίδα Solidnet), είναι εξαιρετικά προβληματική, όχι μόνο για τις θέσεις που το κόμμα αυτό προβάλει, και στις οποίες έχουμε ασκήσει κριτική στο παρελθόν όποτε χρειάστηκε, αλλά και για τον τρόπο που επιχειρεί να προωθήσει τις απόψεις αυτές ανάμεσα στα συμμετέχοντα κόμματα. Οι σκηνές και οι μεθοδεύσεις από πλευρές της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ που περιγράφει το ενημερωτικό σημείωμα του ΚΕΚΡ είναι χαρακτηριστικές. Πρόσφατα, δε, το ΚΕΚΡ διαμαρτυρήθηκε για την εμφάνιση διαγραμμένων μελών της νεολαίας του στο φετινό Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητής, ως δήθεν αντιπροσωπεία της νεολαίας αυτής.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η ηγεσία του ΚΚΕ για να επιβάλλει τις απόψεις της είναι γνωστές σε όσους από εμάς ζήσαμε από κοντά τον τρόπο που διεξήχθη η συζήτηση για το νέο πρόγραμμα και καταστατικό του ΚΚΕ κατά την προσυνεδριακή διαδικασία για το 19^ο συνέδριό του (αλλά και νωρίτερα). Κάποιοι από εμάς, δε, κάναμε το χρέος μας τότε και καταγγείλαμε επωνύμως προς την εργατική τάξη και τον λαό τις τότε φραξιονιστικές μεθοδεύσεις (π.χ., ο γράφων εδώ και εδώ).

Ωστόσο, η χρήση τέτοιων μεθόδων στη …διεθνή κλίμακα, και για τόσο σοβαρά ζητήματα όσο η στάση των κομμουνιστών απέναντι σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είναι κάτι το απείρως πιο σοβαρό, και μας κάνει να αναρωτιόμαστε για τον ρόλο που (φιλοδοξεί να) παίζει το ΚΚΕ στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και γενικότερα. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτή η στάση του ΚΚΕ, ειδικά για το συγκεκριμένο ζήτημα, ας συνεκτιμηθεί και το εξής: ενώ το ίδιο είναι κοινοβουλευτικό κόμμα, και η κρατική χρηματοδότηση και συσσωρευμένη περιουσία του του προσδίδει και υλικούς όρους για να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς αυτές συναντήσεις, το κόμμα που το καταγγέλλει για τις μεθοδεύσεις του, το ΚΕΚΡ, είναι εξωκοινοβουλευτικό, και αποτελείται από συντρόφους που κάνουν πράξη τις θέσεις τους ακόμη και με το όπλο στο χέρι πολεμώντας τον ουκρανο-νατοϊκό νεοφασισμό από κοινού με τους κομμουνιστές της Ουκρανίας και των ανατολικών περιοχών του Ντονμπάς. Την ίδια ώρα το ΚΚΕ κάπου χάνει τον δρόμο του από την αμερικάνικη στην ρωσική πρεσβεία, ενώ η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στον πόλεμο (ενάντια στη Ρωσία!) προσφέροντας γη και ύδωρ (δηλ. όπλα, βάσεις, συμμετοχή στις κυρώσεις ενάντια στην Ρωσία που πλήττουν όχι μόνο τον ρωσικό αλλά και τον ελληνικό λαό, κ.ο.κ.).

Από την πλευρά μας, δεν μπορούμε παρά να επαναλάβουμε ότι η κατάσταση αυτή αναδεικνύει ως επείγον καθήκον την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας ειδικότερα (βλ. αναλυτικότερα [1], [2], [3], [4]). Κάτι τέτοιο αποτελεί προϋπόθεση για να ανταπεξέλθει το εργατικό και λαϊκό κίνημα στις πολύπλευρες κρίσεις που προκαλεί η σήψη του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος (οικονομική κρίση, δημοκρατική, πανδημίες, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, πόλεμος…).

Υ.Γ. Αναρωτιόμαστε αν στο περιθώριο της διεθνούς αυτής συνάντησης βρήκαν την ευκαιρία οι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ να συζητήσουνε με τους Κινέζους ομολόγους τους το πως πάει η διαμόρφωση του «ιμπεριαλιστικού άξονα/πόλου» Κίνας – Ρωσίας…