του Βασίλη Λιόση
Η ΧΑ έχει απογυμνωθεί πλέον εντελώς. Εκτός λίγων αμετανόητων, όλοι πλέον έχουν καταλάβει τον διπλό χαρακτήρα της οργάνωσης: τόσο εγκληματικός όσο και ναζιστικός. Άλλωστε τα δυο αυτά χαρακτηριστικά πάνε αναγκαστικά παρέα. Ωστόσο, πρέπει πάντα να υπενθυμίζουμε τα πεπραγμένα αυτής της συμμορίας και όλη τη δράση της. Η μνήμη και η γνώση είναι αυτές που μας βοηθάνε να αντιλαμβανόμαστε τις περιπτώσεις όπου ένα φαινόμενο πάει να επαναληφθεί ή και παρουσιάζεται μεταμφιεσμένο. Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτώβρη ας θυμηθούμε πώς οι νεοναζί αντιμετώπιζαν τον Χίτλερ και την ελληνική αντίσταση.
- Σε άρθρο του Μιχαλολιάκου το 1987 στο περιοδικό της οργάνωσης έγραφε:
30 Απριλίου 1945, μια λαμπερή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άντρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός. Χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε, όλοι αυτοί που επίστεψαν στα μεγάλα ιδανικά της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως νιώθουν παγωμένοι, νιώθουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου;
Επίσης, χαρακτήριζε τον Χίτλερ «Μεγάλο Οραματιστή της Νέας Ευρώπης» και «Μεγάλο Αρχηγό». Όσον αφορά τον Ρούντολφ Ες, τον δολοφόνο αρχηγό των SS, αυτός αποτελούσε κατά τον αρχηγό της ΧΑ έναν «σεβάσμιο γέροντα» και τον τελευταίο «Μεγάλο Εθνικοσοσιαλιστή». Το κείμενο «κλείνει» με τον ναζιστικό χαιρετισμό γραμμένο στα γερμανικά «HEIL HITLER»! - Το 2005 στην επέτειο για τη νίκη των συμμάχων επί των ναζιστών, ένα άλλο άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της ΧΑ υπό τον τίτλο «Εμείς δεν γιορτάζουμε τίποτα» όπου αναφέρεται ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από
τη μοιραία άνοιξη του 1945 με τη νίκη των δυνάμεων του διεθνούς σιωνισμού επί της Εθνικοσιαλιστικής Γερμανίας και των οραμάτων που εκπροσωπούσε
- Τον Αύγουστο του 2018, κλιμάκιο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής επισκέφτηκε την Άνω Βαυαρία και μίλησε σε συγκέντρωση του νεοφασιστικού κόμματος «Ο τρίτος δρόμος». Η αντιπροσωπεία της ΧΑ είπε, ανάμεσα σε άλλα:
Σε αντίθεση με το πώς παρουσιάζεται σήμερα η ιστορία, οι Έλληνες δεν ήταν καθόλου εχθρικοί απέναντι στους Γερμανούς κατά την εποχή του Τρίτου Ράιχ. Ήδη εκείνη την εποχή υπήρχαν ομάδες που αγωνίζονταν μαζί με τη Γερμανία ενάντια στον μπολσεβικισμό. Υπό τον πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπήρχε μια μονάδα με το όνομα “Τάγμα Ασφαλείας” που πολέμησε τους Κομμουνιστές (…)
- Είναι γνωστό πως η μάχη της Κρήτης όχι μόνο υπήρξε ηρωική, όχι μόνο καθυστέρησε τα ναζιστικά στρατεύματα αλλά και αποτέλεσε την πρώτη πράξη στην Ευρώπη μαζικής λαϊκής αντίστασης. Ποια ήταν η άποψη των χρυσαυγιτών για αυτή τη μάχη; Ας «απολαύσουμε» τα γραφόμενα των ναζί:
[…] Οι αφελείς Κρήτες, εύκολα έπεσαν θύματα στον Δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού. ‘Ηδη, από τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων, αναφέρονται περιστατικά εκτελέσεως αιχμαλώτων Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους “οπλαρχηγούς” και τους εκ του ασφαλούς πάντοτε, πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες.
Πόσο εύκολη επιχείρηση ήταν η κατάληψη της Κρήτης; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, πως οι αμυνόμενοι, ήσαν πολλαπλάσιοι, πλέον του ότι ευνοούνταν από τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι εξ ίσου αναμφισβήτητο, το ότι με τα δεδομένα τεχνικής υποστηρίξεως των πρώτων ημερών του πολέμου, η από του αέρος κατάληψις ενός τέτοιου στόχου, άγγιζε τα όρια του εξωπραγματικού. Οι επιτιθέμενοι όμως, τα κατάφεραν. Εις πείσμα των περιστάσεων, των μακρόχρονα στημένων σκηνικών, και των σάπιων συμφερόντων της Βρετανικής τότε υπερδυνάμεως, ο αγκυλωτός σταυρός, υψώθηκε εκεί που δεν τον ήθελαν…
Εκεί κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφισαν τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό.
Αυτοί, λοιπόν, ήταν οι χρυσαυγίτες. Την ώρα που παρίσταναν τους πατριώτες και τους αντισυστημικούς, την ώρα που μίλαγαν υποτίθεται στο όνομα της Ελλάδας, την ίδια ώρα εξυμνούσαν τον Χίτλερ και τα χιτλερικά στρατεύματα, ενώ χαρακτήριζαν τους αμυνόμενους Έλληνες, που βρίσκονταν σε ένα απολύτως δίκαιο πόλεμο από την πλευρά τους, ως μαχαιροβγάλτες. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα σε κάθε δημοκράτη και στον νεοναζί. Ο πρώτος είναι υπερήφανος για την αντίσταση των Ελλήνων, είτε όταν αποκρούστηκαν οι Ιταλοί, είτε για την ηρωική ελληνική αντίσταση, είτε για τη μάχη της Κρήτης, είτε για τη μάχη της Ηλεκτρικής, είτε για τη μάχη της σοδιάς και για χιλιάδες ακόμη πράξεις αυταπάρνησης και αντίστασης. Ο δεύτερος εκθειάζει τη σαπίλα του ναζισμού και ό,τι πιο απάνθρωπο γέννησε ο 20ος αιώνας.
