«Η παρουσία των Νατοϊκών στρατευμάτων καταπατάει την εθνική αξιοπρέπεια του βουλγαρικού λαού»

Ο Στεφάν Πετρόφ από το βουλγάρικο μουσικό συγκρότημα Zabraneni Zimvoli (Απαγορευμένα Σύμβολα) και το κίνημα της 23ης Σεπτεμβρίου, μιλάει στο TPP ενόψει της εμπλοκής της χώρας του στην πολεμική κλιμάκωση του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία.

Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης

Με τον Στεφάν γνωριστήκαμε στο περιθώριο του συνεδρίου του Διεθνούς Μετώπου Καλλιτεχνών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που έλαβε χώρα τον περασμένο Νοέμβριο στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το βήμα του συνεδρίου είχε αναφερθεί στα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού από όταν έγινε επικεφαλής του κόσμου, αλλά και στις επιχειρήσεις «μαλακής ισχύος» μέσω των κάθε είδους χρώματος «επαναστάσεων». Παρεμβάσεις ιδιαίτερα επίκαιρες κατά τη σημερινή κλιμάκωση της έντασης από τον ευρωατλαντικό άξονα και το μετά-Μαϊντάν φιλοφασιστικό καθεστώς του Κιέβου κατά των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς.

Βαπτισμένοι στη φωτιά της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και της αντικομμουνιστικής επέλασης

Αρχικά ζητάμε από τον συνομιλητή μας να συστηθεί στους αναγνώστες του TPP. Σχετικά με το Κίνημα «23 Σεπτεμβρίου» αναφέρει πως «είναι μια μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση από τη Βουλγαρία. Στόχος της είναι να αναζωπυρώσει την αντίσταση ενάντια στον ιμπεριαλισμό στη χώρα μας και τον αγώνα για το σοσιαλισμό. Το κίνημα προέκυψε κατά το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999, με την επιθυμία μιας ομάδας νέων ανθρώπων με αριστερές πεποιθήσεις να αντιταχθούν σε αυτό το έγκλημα των ιμπεριαλιστών. Από τότε, η οργάνωση έχει υποστεί διάφορες αλλαγές και αναμορφώσεις. Με την πάροδο των χρόνων, έχει υπάρξει καταστολή διαφόρων ειδών εναντίον των μελών του Κινήματος, όπως συλλήψεις, δίκες και επιθέσεις από φασιστικές ομάδες, γεγονός που είχε αντίκτυπο στην ανάπτυξη της οργάνωσης».

Ο κύριος στόχος της οργάνωσης «ήταν πάντα η δημιουργία ενός ισχυρού πολιτικού κόμματος της εργατικής τάξης στη Βουλγαρία, το οποίο θα ηγηθεί της πάλης του λαού για το σοσιαλισμό. Τα μέλη του Κινήματος ’23 Σεπτέμβρη’ έχουν συμμετάσχει σε πολλές πρωτοβουλίες για την υποστήριξη του αγώνα των εργαζομένων στη Βουλγαρία και ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα σε όλο τον κόσμο (Συρία, Ουκρανία, Βενεζουέλα, Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας κ.λπ.). Επί του παρόντος, η προτεραιότητα του Κινήματος είναι η οργάνωση προπαγανδιστικών δραστηριοτήτων με διάφορες διαδηλώσεις στους δρόμους, πολιτιστικές εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της ενεργής χρήσης των νέων τεχνολογιών και των κοινωνικών δικτύων, όπως το Facebook, το YouTube και άλλα. Η οργάνωση στοχεύει επίσης στην αποσαφήνιση ορισμένων πιεστικών ιδεολογικών ζητημάτων, όπως οι λόγοι της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και των σοσιαλιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Το όνομα της οργάνωσης προέρχεται από την εξέγερση που ξέσπασε στις 23 Σεπτεμβρίου 1923 κατά των φασιστών που ήρθαν στην εξουσία μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα. Το γεγονός αυτό θεωρείται η πρώτη ένοπλη αντιφασιστική εξέγερση στον κόσμο».

Σχετικά με την ομάδα «Απαγορευμένα Σύμβολα» (Забранени символи), εξηγεί πως «ιδρύθηκε το 2016 από διάφορους ερασιτέχνες μουσικούς για να δημιουργήσουν τέχνη με κοινωνικά και αντικαπιταλιστικά μηνύματα. Πρόκειται για την πρώτη τέτοιου τύπου εμπειρία στην πρόσφατη ιστορία της Βουλγαρίας, μετά την αποκατάσταση του καπιταλισμού το 1989. Η ομάδα ιδρύθηκε σε μια εποχή που το βουλγαρικό κοινοβούλιο εξέταζε ένα ακόμα νομοσχέδιο που απαγόρευε τη χρήση κομμουνιστικών συμβόλων και επέβαλε πρόστιμα για τη χρήση τους. Έτσι, το όνομα προέρχεται από εκεί. Αν και ορισμένα από τα μέλη της ομάδας είναι επίσης μέλη του κινήματος της 23ης Σεπτεμβρίου, δεν υπάρχει άμεση οργανωτική σύνδεση μεταξύ των δύο. Δυστυχώς, τα ‘Απαγορευμένα Σύμβολα’  βρίσκονται προς το παρόν σε αδιέξοδο και η ανάγκη για ένα νέο παρόμοιο μουσικό πρότζεκτ είναι πιθανό να προκύψει σύντομα».

«Ο βουλγαρικός λαός συμπάσχει με τη Ρωσία και το Ντονμπάς»

Με αφορμή την πολιτική αντιπαράθεση που προκάλεσαν οι πρόσφατες αναφορές για το ενδεχόμενο να αυξηθεί η παρουσία των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στο βουλγαρικό έδαφος, μοιραστήκαμε τον Στεφάν την ανησυχία μας που η χώρες μας, η Ελλάδα και η Βουλγαρία, έχουν μετατραπεί σε ορμητήρια του ΝΑΤΟ για την περικύκλωση της Ρωσίας. Σε αυτό το φόντο, τους ζητήσαμε να μας περιγράψουν το επίπεδο εμπλοκής της Βουλγαρίας στον ευρωατλαντικό άξονα και πώς αυτό σχετίζεται με τον πόλεμο κατά της Ρωσίας και του Ντονμπάς. Μας εξήγησε πως «αυτή τη στιγμή υπάρχουν 4 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις που βρίσκονται στο έδαφος της Βουλγαρίας. Αυτές δεν είναι καν βάσεις του ΝΑΤΟ, ενός οργανισμού στον οποίο η χώρα μας έχει προσχωρήσει επίσημα και εθελοντικά, αλλά χρησιμοποιούνται απευθείας από τον αμερικανικό στρατό. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα την κατοχή της χώρας από τις ένοπλες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Σε σχέση με την παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στο βουλγαρικό έδαφος, συμβαίνουν διάφορα περιστατικά. Στα μέσα του 2021, αναφέρθηκε δημοσίως μια περίπτωση εισβολής σε μια παραγωγική μονάδα κοντά σε αμερικανική στρατιωτική βάση ‘κατά λάθος’ από Αμερικανούς στρατιώτες που έφεραν πολιτικά όπλα. Ως απάντηση σε αυτό το γεγονός, οργανώσαμε μια διαμαρτυρία μπροστά από την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Σόφια».

Προσθέτει πως «ένα από τα άμεσα καθήκοντα του Κινήματος ’23 Σεπτεμβρίου’ είναι η συμμετοχή σε διάφορες πρωτοβουλίες και η διάδοση της ιδέας της απομάκρυνσης των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων από το βουλγαρικό έδαφος και της αποχώρησης της Βουλγαρίας από το ΝΑΤΟ. Η σημασία μιας τέτοιας στρατιωτικής παρουσίας είναι, εκτός από την προστασία των αποτελεσμάτων της αποκατάστασης του καπιταλισμού και του αποικιοκρατικού καθεστώτος επί της Βουλγαρίας, η χρήση της χώρας μας ως εφαλτήριο για μελλοντικές επιθέσεις του ιμπεριαλισμού. Αυτή τη στιγμή, μια τέτοια επέμβαση φαίνεται πιο πιθανή εναντίον της Ρωσίας σε σχέση με την κρίση στην Ουκρανία».

«Λόγω διαφόρων ιστορικών, πολιτιστικών, θρησκευτικών και οικονομικών λόγων, η πλειοψηφία του βουλγαρικού λαού συμπάσχει με τους Ρώσους γενικά. Αυτή η συγκυρία θα καθιστούσε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Ρωσίας (και ιδιαίτερα την πιθανή συμμετοχή της Βουλγαρίας σε αυτόν) εξαιρετικά αντιδημοφιλή. Σε σχέση με το τελευταίο επεισόδιο έντασης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας για την Ουκρανία (που στην πραγματικότητα ξεκίνησε με το Μαϊντάν το 2013) στη Βουλγαρία υπάρχει ένα αυξανόμενο συναίσθημα ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ανάπτυξη ξένων στρατευμάτων στο έδαφός μας. Ως επί το πλείστον, οι Βούλγαροι συμπάσχουν με την αντίσταση του λαού του Ντονμπάς ενάντια στην επιθετικότητα των φασιστών του Κιέβου. Το 2014, επί μήνες στο κέντρο της Σόφιας, πραγματοποιήθηκαν εβδομαδιαίες πορείες με εκατοντάδες συμμετέχοντες με τίτλο ‘Βουλγαρία – ζώνη ειρήνης’, στις οποίες συμμετείχε ενεργά το Κίνημα ’23 Σεπτεμβρίου’. Το Κίνημα συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία του ρεπορτάζ-ντοκιμαντέρ ‘Άνοιξη στο Ντονμπάς’, το οποίο μεταδόθηκε σε πολλές βουλγαρικές πόλεις και οι εκδηλώσεις αυτές συνοδεύτηκαν από ζωηρές συζητήσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς το λαό του Ντονμπάς, παρά τις προσπάθειες των αρχών να σταματήσουν τις προβολές υπό την πίεση της Πρεσβείας της Ουκρανίας».

Ωστόσο, σημειώνει πως «η διάθεση του λαού έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη συμπεριφορά της βουλγαρικής αποικιακής ελίτ και των πολιτικών εκπροσώπων της. Μεταξύ των κυρίαρχων κύκλων υπάρχει μια άφθαρτη συναίνεση για τη συμμετοχή της Βουλγαρίας στις ευρωατλαντικές συμμαχίες, ακόμη και αν αυτό σημαίνει εμπλοκή της χώρας σε στρατιωτική επιθετικότητα».

«Η Βουλγαρία βρίσκεται υπό την πλήρη κυριαρχία του ξένου κεφαλαίου και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού»

«Επί του παρόντος, η κύρια πολιτική οντότητα στη Βουλγαρία είναι η πρεσβεία των ΗΠΑ. Όλες οι βασικές αποφάσεις στο κράτος λαμβάνουν χώρα σε αυτό το κτίριο. Αυτό είναι εμφανές από τον τρόπο με τον οποίο φυλάσσεται. Η πρεσβεία των ΗΠΑ είναι ένα είδος φρουρίου, το οποίο φυλάσσεται από άνδρες οπλισμένους με αυτόματα όπλα και απαγορεύονται οι φωτογραφίες ακόμη και προς την κατεύθυνση του κτιρίου, ακόμη και κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και διαμαρτυριών», ανέφερε ο Στεφάν σχετικά με το ερώτημά μας για το πως εμπλέκονται οι ιμπεριαλιστές στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας του.

Εξήγησε πως «η Βουλγαρία βρίσκεται υπό την πλήρη κυριαρχία του ξένου κεφαλαίου και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτό είναι εμφανές σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής. Εκατοντάδες ιδρύματα και μη κυβερνητικές οργανώσεις με δυτική χρηματοδότηση (κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία) δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία για να εδραιώσουν αυτή την κατάσταση και να βρουν ιδεολογικό άλλοθι. Χρηματοδοτούν και αναπτύσσουν διάφορες προπαγανδιστικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τη δημοσιογραφία, τη δημόσια ζωή κ.λπ. Η μεγαλύτερη από αυτές τις δομές, το Ίδρυμα ‘Αμερική για τη Βουλγαρία’, έχει προϋπολογισμό 400 εκατομμυρίων δολαρίων που παρέχονται απευθείας από το Κογκρέσο των ΗΠΑ. Χρηματοδοτούν διάφορα ιδρύματα που εξυπηρετούν τον ιμπεριαλισμό, οργανώσεις, μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακτιβιστές κ.λπ. Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, το κόμμα GERB, το οποίο κυβερνά τη χώρα εδώ και 12 χρόνια, ιδρύθηκε με χρήματα από ένα γερμανικό κρατικό ίδρυμα που συνδέεται με το κυβερνών κόμμα στη Γερμανία».

«Οι κύριοι πόροι της Βουλγαρίας, όπως οι φυσικοί πόροι, τα παντοπωλεία, οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών, οι εταιρείες διανομής ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ. βρίσκονται στα χέρια ξένων. Κάθε μήνα δισεκατομμύρια ευρώ φεύγουν από τη χώρα μας με αυτόν τον τρόπο. Όλα αυτά συμβαίνουν εις βάρος του βουλγαρικού λαού και της εργατικής τάξης. Αυτό είναι αποτέλεσμα της αποκατάστασης του καπιταλισμού, της ιδιωτικοποίησης και της αποδιάρθρωσης βασικών τομέων της βουλγαρικής οικονομίας και της επιβολής νεοφιλελεύθερων παραδειγμάτων ότι το κράτος είναι ‘κακός αφέντης’. Παραδόξως, ορισμένοι από τους ιδιωτικοποιημένους βασικούς τομείς της βουλγαρικής οικονομικής ζωής αγοράστηκαν από ξένες… κρατικές εταιρείες», καταλήγει.

«Τα αισθήματα κατά της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ έχουν αυξηθεί»

Τον ρωτήσαμε ποια είναι η αντίδραση του βουλγαρικού λαού κατά της συμμετοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ. «Η συμμετοχή της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ δεν ήταν ποτέ πολύ δημοφιλής στο λαό. Πραγματοποιήθηκε χωρίς μεγάλη συζήτηση και χωρίς δημοψήφισμα. Την εποχή της προσχώρησης το 2004, για πολλούς φάνταζε μόνο ένα απαραίτητο βήμα προς την ένταξη της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για την οποία ορισμένοι κύκλοι ήλπιζαν σε νέες οικονομικές ευκαιρίες. Κάτι που έφερε νέα προβλήματα στο λαό. Η ένταξη της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ πραγματοποιήθηκε σε μια εποχή που οι ουτοπικές αντιλήψεις για το ‘τέλος της ιστορίας’ και την έλευση ενός μονοπολικού κόσμου με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμη επίκαιρες. Αυτή η συγκυρία έκανε την είσοδο της χώρας μας στον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου να μοιάζει προδιαγεγραμμένη και καταδίκασε την αντίσταση ενάντια σε αυτή την ένταξη σε αποτυχία. Οι νέοι ξένοι αφέντες της Βουλγαρίας ήθελαν να ενισχύσουν τις θέσεις τους με τη στρατιωτική παρουσία», εξηγεί.

Τονίζει πως «η επακόλουθη ανάπτυξη ξένων στρατιωτικών τμημάτων το 2006 συνέβαλε στην καταπάτηση της εθνικής αξιοπρέπειας του βουλγαρικού λαού. Δεν υπήρχαν ξένα στρατεύματα στο έδαφος της Βουλγαρίας για μεγάλο χρονικό διάστημα από την απελευθέρωση της χώρας από τους Οθωμανούς το 1878. Τα τελευταία 10 χρόνια, τα αισθήματα κατά της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ έχουν αυξηθεί. Ωστόσο, τα αισθήματα αυτά εξακολουθούν να μην υλοποιούνται σε επαρκώς σοβαρές και δομημένες δράσεις και οργάνωση. Αυτό συνάδει με το γενικό επίπεδο πολιτικής κουλτούρας και δραστηριότητας στη Βουλγαρία. Ωστόσο, στις 3 Φεβρουαρίου 2022, πραγματοποιήθηκε μια νέα διαμαρτυρία στη Σόφια κατά της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ και της ανάπτυξης πρόσθετων αμερικανικών στρατευμάτων στο έδαφός μας».

Η ανάγκη για ένα σύγχρονο και επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης

Εν κατακλείδι, ζητήσαμε να μας περιγράψει τις συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης και τον πολιτικό χάρτη στη Βουλγαρία, τόσο σε σχέση με τα αστικά όσο και με τα κομμουνιστικά ή αριστερά κόμματα. Ο ίδιος μας είπε ότι «η βουλγαρική εργατική τάξη ζει σε μια συνεχή διαδικασία επιδείνωσης των υλικών και εργασιακών συνθηκών. Η Βουλγαρία είναι σίγουρα η φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες, και σε αυτόν τον δείκτη την ξεπερνούν πολλές χώρες εκτός ΕΕ. Ο κατώτατος μισθός είναι επίσης ο χαμηλότερος στην Ένωση, ο οποίος φέτος αυξήθηκε στα 360 ευρώ. Το χρηματικό ποσό που λαμβάνουν οι Βούλγαροι συνταξιούχοι βρίσκεται περίπου στο επίπεδο του λεγόμενου ‘Τρίτου Κόσμου’. Η ελάχιστη σύνταξη στη Βουλγαρία είναι περίπου 180 ευρώ».

«Με αυτό το υπόβαθρο, η χώρα μας θα ήταν ηγέτης αν υπήρχε ένας διαγωνισμός για τον μεγαλύτερο αριθμό δεξιών κομμάτων ανά κάτοικο. Υπάρχουν εκατοντάδες πολιτικές οργανώσεις σε όλη τη δεξιά – από τους ακραία νεοφιλελεύθερους μέχρι τους ακραία συντηρητικούς. Στην ουσία, δεν υπάρχει καμία σημαντική διαφορά μεταξύ τους – όλους τους ενώνει ο αντικομμουνισμός και η πίστη στην ανάγκη κυριαρχίας της ατομικής ιδιοκτησίας στην κοινωνία. Η χώρα κυβερνάται σήμερα από έναν συνασπισμό τεσσάρων κομμάτων. Το εν ενεργεία κόμμα έγινε δημοφιλές στην προεκλογική εκστρατεία με το σύνθημα ‘επίτευξη αριστερών στόχων με δεξιά μέτρα’. Η εν λόγω ομάδα είναι άμεσος εκπρόσωπος της αμερικανικής πρεσβείας και οι ιδρυτές της έχουν επανειλημμένα τονίσει την εκπαίδευσή τους σε διάσημα αμερικανικά πανεπιστήμια», τονίζει.

Συμπληρώνει πως «το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (BSP) συγκαταλέγεται μεταξύ των τεσσάρων κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού. Η παρουσία της λέξης ‘σοσιαλιστικό’ στο όνομά του δεν αλλάζει τον συνολικό χαρακτήρα της κυβέρνησης, ο οποίος εκφράζεται με την προστασία του μεγάλου κεφαλαίου και την ευρωατλαντική πορεία της χώρας. Το BSP ισχυρίζεται ότι είναι ο πολιτικός διάδοχος του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που ιδρύθηκε από τη μεγάλη μορφή του μαρξισμού στη χώρα μας Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ. Στην ουσία, ένας τέτοιος ισχυρισμός εξυπηρετεί μόνο την εκμετάλλευση της νοσταλγίας μεγάλων ομάδων ηλικιωμένων ανθρώπων που έχουν βιώσει τη σοσιαλιστική εποχή πριν από το 1989, προκειμένου να κερδίσει εκλογική υποστήριξη. Το BSP έχει δικαίως κατηγορηθεί ότι συνέβαλε σημαντικά στην αποκατάσταση του καπιταλισμού και στην ένταξη της Βουλγαρίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το κόμμα αυτό συνδέεται με ορισμένες από τις πιο ακραίες μεταρρυθμίσεις της αγοράς. Η χώρα έχει έναν νεοφιλελεύθερο ‘ενιαίο φόρο’, ο οποίος συμβάλλει στην αυξανόμενη ανισότητα στην κοινωνία, που εισήχθη το 2009 από μια κυβέρνηση συνασπισμού με την εντολή του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος».

Ακόμα «τα τελευταία χρόνια, διάφορες μικρές ομάδες αριστερών-φιλελεύθερων διανοουμένων και ακτιβιστών έχουν εμφανιστεί στη χώρα, διαδίδοντας σοσιαλδημοκρατικές απόψεις. Συνήθως λαμβάνουν χρηματοδότηση για το σκοπό αυτό από διάφορες ξένες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του γερμανικού κράτους, μέσω των ιδρυμάτων ‘Ρόζα Λούξεμπουργκ’ (Die Linke) και ‘Φρίντριχ Έμπερτ’ (SPD). Ορισμένες από τις δραστηριότητές τους δεν είναι πιθανώς άχρηστες στο πλαίσιο της βουλγαρικής πολιτικής ζωής, αλλά τα κεφάλαια που λαμβάνουν από το εξωτερικό τους καθιστούν άμεσα εξαρτημένους και τους μετατρέπουν σε αγωγούς των ιδεών των χορηγών τους. Παρά τα κεφάλαια που λαμβάνουν, οι ομάδες αυτές δεν εξελίσσονται σε τίποτα περισσότερο από ελιτίστικες λέσχες διανοουμένων με σοσιαλδημοκρατικές και αριστεροφιλελεύθερες πεποιθήσεις (με διαφορετικές αποχρώσεις). Συχνά εστιάζουν τις δραστηριότητές τους στις λεγόμενες πολιτικές και ζητήματα ταυτότητας, μπαίνοντας έτσι στο αφήγημα του πολιτισμικού ιμπεριαλισμού».

Όσον αφορά τους μαρξιστές στη Βουλγαρία, «δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κατάσταση είναι καλύτερη. Υπάρχουν δεκάδες σχηματισμοί στη χώρα με τη λέξη ‘κομμουνισμός’ στο όνομά τους {Παράδειγμα: Κόμμα Βουλγάρων Κομμουνιστών, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα, Ένωση Κομμουνιστών Βουλγαρίας, Βουλγαρικό Εργατικό Κόμμα (Κομμουνιστές) κ.λπ.} Ωστόσο, πίσω από αυτά τα ηχηρά ονόματα κρύβεται συχνά μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για πολύ μικρές ομάδες πολύ ηλικιωμένων ανθρώπων, που μερικές φορές αποτελούνται απλώς από μέλη της ίδιας οικογένειας. Αν και οι περισσότεροι από αυτούς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έντιμοι άνθρωποι και πιθανώς καλοί κομμουνιστές, για αντικειμενικούς λόγους δεν καταφέρνουν να είναι επαρκώς αποδοτικοί στο χρόνο και σταδιακά εξαφανίζονται. Σε αυτή την κατάσταση, θεωρούμε προτεραιότητα να εργαστούμε για την προετοιμασία και τη δημιουργία ενός σύγχρονου και επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης στη Βουλγαρία, το οποίο θα υψώσει τη σημαία του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό».