Η κίνηση της εργατικής τάξης τη δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων, και ειδικά την περίοδο 2010-2015, έχει ιδιαίτερη αξία να μελετηθεί.
Αυτή η κίνηση μπορεί να μετρηθεί σε δύο διαστάσεις. Πρώτα, με βάση τη συμμετοχή σε εργατικούς αγώνες. Τα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν ότι οι εργατικές κινητοποιήσεις κλιμακώθηκαν τη διετία 2011-2012, ενώ μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ξεκινά μια νέα περίοδος που χαρακτηρίζεται από μείωση της έντασης των αγώνων. (1)
Εμπειρικά, δημοσιογραφικά, γνωρίζουμε ότι τη συγκλονιστική απεργιακή κινητοποίηση του Μαΐου του 2010, την οποία επισκίασε το παρακρατικό-εργοδοτικό έγκλημα στη Μαρφίν, ακολούθησαν νέες εκρήξεις το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2011, με τελευταίο ξέσπασμα εκείνο του Φλεβάρη του 2012. Η συγκέντρωση της 3ης Ιουλίου 2015 στο Σύνταγμα ήταν η τελευταία θεαματική εμφάνιση του αντιμνημονιακού λαϊκού εργατικού ρεύματος.
Τα εκλογικά δεδομένα, με προσεκτική μέτρηση, άθροιση και σύγκριση ψήφων και εκλογικής συμμετοχής, μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση της συμπεριφοράς της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Και αυτό έχει ξεχωριστή σημασία μπροστά στη νέα περίοδο και ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Η συνέχεια στο Kommon
