Κυβέρνηση, ΕΕ και πόλεμοι ευθύνονται για την προσφυγική κρίση
Ελευθερία μετακίνησης των προσφύγων στις χώρες της ΕΕ
Όχι στην εμπλοκή του στρατού στον Έβρο και τα νησιά
Όχι στη ρατσιστική και εθνικιστική υστερία
Αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους των πολέμων και της φτώχειας
Τις τελευταίες ώρες, το μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα οξύνεται επικίνδυνα στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στον ποταμό Έβρο. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή. Στη νεκρή ζώνη, από την τουρκική πλευρά των συνόρων, οι πρόσφυγες είναι εγκλωβισμένοι ανάμεσα στους τυχοδιωκτισμούς του καθεστώτος Ερντογάν και την ακροδεξιά – κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η πολιτική αυτή εντείνει τους κινδύνους να υπάρξουν νεκροί από τη δράση των δυνάμεων καταστολής και το παρακράτος.
Αυτή η κατάσταση έρχεται σε συνέχεια των σκηνών άγριας και ωμής αστυνομικής βίας στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου – έκφραση της επιβολής του δόγματος «νόμος και τάξη» και κυβερνητικού αυταρχισμού από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση μετέτρεψε σε πεδίο μάχης τη Χίο και τη Λέσβο στέλνοντας εκατοντάδες ΜΑΤ να χτυπήσουν χωρίς έλεος όποιον αντιστέκεται στους σχεδιασμούς για τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης προσφύγων και μεταναστών. Όπως ακριβώς με τις εκκενώσεις καταλήψεων, το όργιο καταστολής στα Εξάρχεια και πλέον σχεδόν σε κάθε κινητοποίηση, τις επιθέσεις σε φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ και τη συνεχή καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η ΝΔ πορεύεται με ένα – καθόλου πρωτότυπο – μείγμα ακραίου νεοφιλελευθερισμού και εξίσου ακραίου συντηρητισμού, βγαλμένου από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Άλλωστε η επίταξη εκτάσεων με πράξη νομοθετικού περιεχομένου και η ανάθεση με διαδικασίες fast track της κατασκευής των κλειστών δομών στις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες καταδεικνύει την εφαρμογή αυτού του δόγματος.
Πέρα από το σκηνικό συγκρούσεων και πραγματικών μαχών των κατοίκων ενάντια στις δυνάμεις καταστολής που είχαν φτάσει στα νησιά σαν στρατός κατοχής, η μεγάλη εικόνα είναι άλλη: Αυτή των στρατοπέδων συγκέντρωσης που ήδη από το 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να δημιουργήσει στα 5 νησιά του Αιγαίου προκειμένου να εφαρμόσει απαρέγκλιτα την απάνθρωπη Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας και να «διαχειριστεί» το κλείσιμο των βόρειων συνόρων και της βαλκανικής οδού προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο υπερσυνωστισμός προσφύγων στα νησιά (ακόμα και 10 φορές περισσότερος πληθυσμός από την επίσημη χωρητικότητα των ΚΥΤ), οι άθλιες και ντροπιαστικές συνθήκες διαβίωσης, οι εκατοντάδες πνιγμοί στα ναυάγια, οι απορρίψεις αιτήσεων ασύλου σε μία μέρα, οι φοβερές ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό, η παράδοση όλης της κοινωνικής μέριμνας σε ΜΚΟ, τα χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά χωρίς πλαίσιο προστασίας, οι επαναπροωθήσεις στον Έβρο και οι περιπολίες της FRONTEX στο Αιγαίο ήταν έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το έδαφος, η ΝΔ έρχεται να επικυρώσει με τον πιο αποκρουστικό τρόπο τις πολιτικές αποτροπής/απόρθητων συνόρων της ΕΕ, «βίου αβίωτου» και θεσμικού/κρατικού ρατσισμού. Η αντιμετώπιση των προσφύγων ως ζήτημα ασφάλειας και δημόσιας τάξης και υγείας επενδύεται με μια βαθιά ρατσιστική εκφορά δημόσιου λόγου από κυβερνητικά στελέχη και συνοδεύεται από μια εκστρατεία παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ, διασποράς fake news και συνωμοσιολογίας (πχ, περί φορέων κορονοϊού, περί χορήγησης επιδομάτων, εξισλαμισμού της χώρας κλπ) που ξυπνάνε τα πιο ξενοφοβικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας. Ο αντιπροσφυγικός νόμος 4636/2019 αυστηροποιεί σε υπέρμετρο βαθμό τις διαδικασίες απόδοσης ασύλου κατά τα πρότυπα της Ουγγαρίας, προβλέπει γενίκευση της κράτησης αιτούντων άσυλο για απροσδιόριστο διάστημα στις κλειστές δομές σε νησιά και ενδοχώρα, περιορίζει το δικαίωμα σε εργασία και περίθαλψη (ενώ ήδη από τον Ιούλιο έχει παγώσει επ’ αόριστον η χορήγηση ΑΜΚΑ σε χιλιάδες αιτούντες άσυλο) και προβλέπει την παροχή ελάχιστης βοήθειας σε όσους λίγους «τυχερούς» καταφέρουν να περάσουν όλα τα εμπόδια μιας περίπλοκης και εξαιρετικά δυσνόητης διαδικασίας. Εν τέλει, οι πολιτικές της ΝΔ φαίνεται να πατάνε πάνω στα σχέδια για την επικείμενη αλλαγή του Κοινού Συστήματος Ασύλου της ΕΕ και του Συμφώνου για τη Μετανάστευση που στην ουσία θα αποτυπώσουν και σε νομικό επίπεδο τη λογική της Ευρώπης-Φρούριο, της εξωτερίκευσης των συνόρων και των διμερών συμφωνιών για μαζικές απελάσεις.
Όλο το προηγούμενο διάστημα είχε καλλιεργηθεί από την κυβέρνηση με την απροκάλυπτη στήριξη των ΜΜΕ μια στρέβλωση της πραγματικότητας: μια διαρκής προπαγάνδα που αξιοποιεί τα αντικειμενικά προβλήματα που βιώνουν, μαζί με τους πρόσφυγες, και οι κάτοικοι των νησιών. Στη βάση της προπαγάνδας αυτής, καθημερινά οι πρόσφυγες έρχονται αντιμέτωποι με τον ρατσισμό της κρατικής και ενίοτε της τοπικής εξουσίας, όπως και των ακροδεξιών τραμπούκων. Η αντιπροσφυγική ρητορική βέβαια αναβαθμίστηκε στις κινητοποιήσεις στα νησιά στο τέλος Ιανουαρίου οι οποίες διοργανώθηκαν από την τοπική αυτοδιοίκηση και εμπορικούς συλλόγους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις του, σε κάθε περίπτωση, φέρει σοβαρότατες ευθύνες γι` αυτή την κατάσταση. Η κυβέρνηση και οι τοπικοί πολιτευτές της, αφού έθρεψαν την ξενοφοβία τόσο καιρό δείχνοντας ανοχή – ακόμα και κάλυψη – σε ρατσιστικές και ακροδεξιές επιθέσεις εναντίον προσφύγων και εργαζόμενων σε ΜΚΟ, τώρα στρέφονται από κοινού απέναντι σε πρόσφυγες και κατοίκους των νησιών.
Για το λόγο αυτό, πλέον είναι ξεκάθαρο ότι εχθρός δεν είναι οι πρόσφυγες και μετανάστες που εγκαταλείπουν τις χώρες τους εξαιτίας του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της κλιματικής καταστροφής και της τεράστιας φτώχειας. Που μετατρέπονται σε φτηνό εργατικό δυναμικό, «αόρατο» και χωρίς δικαιώματα, ευάλωτο σε κάθε είδους εκμετάλλευση από το κεφάλαιο. Η αντιπροσφυγική υστερία πάει χέρι-χέρι με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και την παιδεία, την καταστολή, τα νέα μέτρα για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και τα ιδιώνυμα του Χρυσοχοΐδη. Κυρίως, όμως, είναι η άλλη όψη του νομίσματος της πρόσδεσης της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς όπως το ΝΑΤΟ, της στήριξης επεμβάσεων των ΗΠΑ και της έντασης των φιλοπόλεμων και αποσταθεροποιητικών σχεδίων που στηρίζει η ελληνική κυβέρνηση.
Οι εργαζόμενοι και οι νέοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αντίθετα μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά, να ζήσουν μαζί και να παλέψουν από κοινού ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Ο αγώνας των κατοίκων στα νησιά, μόνο όταν καταφέρει να συμπεριλάβει και να έχει στο πλευρό του τα θύματα αυτής της πολιτικής, θα είναι νικηφόρος. Όχι αν στο επόμενο βήμα στραφεί ενάντια στους αδύναμους, όχι αν το σύνθημα «όχι στα κλειστά κέντρα» μετατραπεί σε «έξω όλοι οι πρόσφυγες» ή να κλειστούν σε ξερονήσια.
Καμία εμπλοκή του στρατού στον Έβρο – Κανένας φαντάρος στα περίπολα ενάντια στους κατατρεγμένους των πολέμων και της φτώχειας.
Να τεθεί η ΕΕ ενώπιον των ευθυνών της, σε σχέση με τη δημιουργία και τη διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος.
Όχι ΜΑΤ από τα νησιά – Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή
