Η φετινή Πρωτομαγιά λίγες μέρες πριν τη σταδιακή άρση των μέτρων καραντίνας συμβολίζει το άνοιγμα μιας νέας περιόδου σκληρού αγώνα για τη ζωή, την υγεία και την οικονομική επιβίωση των εργαζομένων μπροστά στους υγειονομικούς και κοινωνικούς κινδύνους. Όσα χρόνια και αν περάσουν, η εργατική πρωτομαγιά θα είναι η παγκόσμια μέρα υπενθύμισης των αγώνων και του ρόλου της εργατικής τάξης για τον ρου της ιστορίας. Από τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο το 1886, την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936, τους διακόσιους εκτελεσθέντες κομμουνιστές στην Καισαριανή το 1944, μέχρι σήμερα.
Η υγειονομική κρίση γρήγορα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς αναδεικνύει το κοινωνικό ζήτημα μιας νέας, βαθιάς, και επικίνδυνης οικονομικής ύφεσης, καρπού των αδιεξόδων του ίδιου του σύγχρονου καπιταλισμού. Οι αστικές απαντήσεις μπροστά στην πανδημία, λειψές και επικίνδυνες για τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία. Εν έτει 2020, η ανθρώπινη ζωή μπαίνει στη ζυγαριά με την ομαλή λειτουργία της οικονομίας. Στην εποχή της ραγδαίας ανάπτυξης των επιστημών και της τεχνολογίας και των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων, εκατόμβες νεκρών στην « ανεπτυγμένη » Δύση μαρτυρούν τις καταστροφικές επιλογές του κεφαλαίου. Το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αποκτά νέα ποιότητα, σημασία και επικαιρότητα.
Η ίδια η αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση της ΝΔ αναδεικνύει την επιλογή του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του για την μετακύλιση του βάρους της κρίσης στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων. Ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, εκατομμύρια άνεργοι, μειώσεις μισθών. Αυτό άλλωστε έπραξαν με διαφορετικό τρόπο αλλά ακολουθώντας το ίδιο μείγμα πολιτικής και όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις.
Οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί ( ΕΕ, ΝΑΤΟ G7, G20 ) ανίκανοι να κάνουν κάτι για την υπεράσπιση της υγείας και της ζωής των λαών, επιβεβαιώνοντας τον αντιδραστικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα τους. Ενδεικτικές οι εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, που εντείνουν το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, εγκυμονώντας νέους κινδύνους και μνημόνια για τους αδύναμους παίχτες. Το σκηνικό μας υπενθυμίζει τα όσα έχουμε ζήσει και στην προηγούμενη κρίση του
2009 στην ΕΕ και τίποτε δεν δείχνει ότι αναζητείται αυτή την φορά διαφορετικός δρόμος. Ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη και η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, γνωρίζουν καλά τι σημαίνουν τα δάνεια και οι ρήτρες αιρεσιμότητας, σημαίνουν μνημόνια και μέτρα λιτότητας. Πρόκειται για έναν λογαριασμό που τον πληρώσαμε βαριά την τελευταία δεκαετία, μέσω των μνημονιακών πολιτικών όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων.
Για τις δυνάμεις της αριστεράς και ιδιαίτερα εκείνες κομμουνιστικής αναφοράς τίθεται με νέους όρους το ερώτημα αν θα μπορέσουν να δώσουν άμεσες και στρατηγικές απαντήσεις μπροστά στις νέες προκλήσεις και τα καθήκοντα που ανοίγονται.
Μπορεί να συνεχιστεί η λεηλασία των κεκτημένων εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων δεκαετιών από μια χούφτα καπιταλιστών σε βάρος της κοινωνίας;
Μπορεί να συνεχιστεί η νεοφιλελεύθερη πορεία των πραγμάτων όταν η ίδια η ιδιωτική πρωτοβουλία δείχνει τα όρια της και αμφισβητείται ακόμα και από αστικές φωνές;
Μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο σύγχρονος σκοταδισμός και μεσαίωνας των θεωριών συνομωσίας, της ακροδεξιάς και της ιεράρχησης των καπιταλιστικών κερδών πάνω από τις ανθρώπινες ζωές;
Η ρήξη και η αποδέσμευση από την ΕΕ και την ευρωζώνη και η διαγραφή του χρέους φαίνεται ξανά πόσο αναγκαίες είναι για την υγειονομική και οικονομική επιβίωση. Η εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο αποδεικνύεται ξανά απαραίτητη για να μπορούμε να διασφαλίσουμε την αυτάρκεια μας σε όσα δεν μπόρεσε τελικά να εξασφαλίσει η παγκόσμια αγορά αλλά και για να χαράξουμε μια άλλη ρότα από αυτή που βαδίζαμε μέχρι τώρα.
Οι κλυδωνισμοί των αστικών αφηγημάτων, πρέπει και μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους αντίστασης και διεκδίκησης, με νέα αιτήματα που θα επικοινωνούν με τις ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας.
- Άμεση ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση του υγειονομικού προσωπικού, μας έβγαλαν νικητές από την υγειονομική κρίση μέχρι τώρα και όχι οι πολιτικές όσων υποστελέχωσαν και αφαίμαξαν την κοινωνική πρόνοια.
- Κατάργηση όλων των αντιδραστικών αντεργατικών μέτρων των ΠΝΠ (εκ περιτροπής εργασία, αναστολή της ΕΡΓΑΝΗ κ.α.).
- Απόσυρση όλων των αντιλαικών νομοσχεδίων που κατατέθηκαν από την κυβέρνηση κατά τον προηγούμενο μήνα και όσων ετοιμάζεται να φέρει το επόμενο διάστημα, εν όσο διαρκεί ακόμα η κρίση.
- Άμεση στήριξη των εργαζομένων, ανέργων, μικρομεσαίων αγροτών, αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών, του λαϊκού εισοδήματος και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Μείωση του χρόνου εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας, λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους.
- Προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας. Ούτε σκέψη για πλειστηριασμούς, κατασχέσεις και αναγκαστικά μέτρα είσπραξης.
- Επιβολή φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο και τα μεγάλα εισοδήματα. Να μπουν σε καραντίνα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, αυτήν την κρίση πρέπει να την πληρώσει η ολιγαρχία.
Η φετινή Πρωτομαγιά αν και ιδιαίτερη, αποτελεί ένα ιστορικό μεταίχμιο μεγάλης συμβολικής και ουσιαστικής σημασίας. Η κυβερνητική απόπειρα αλλαγής ημερομηνίας των συγκεντρώσεων για τις 9 Μάη και η σιωπή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας μπροστά στην επερχόμενη λαίλαπα, αμφισβητούν στην πράξη το ίδιο το φορτίο της ημέρας και τη σημερινή της αξία και βαρύτητα. Είναι στοίχημα η φετινή πρωτομαγιά να τιμηθεί με τη στήριξη των δράσεων των αγωνιστικών και ταξικών σωματείων και συνδικάτων στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Η ταξική πάλη δεν αναστέλλεται. Ούτε μπορεί να περιοριστεί σε έναν κομματικό συνδικαλισμό και σε μέτωπα γύρω από τον εαυτό μας. Σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες, χρειάζεται με νηφαλιότητα και πολιτική υπευθυνότητα να σηκωθεί το γάντι υπεράσπισης των εργατικών, λαϊκών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η επόμενη μέρα της πανδημίας πλησιάζει, και ο αγώνας για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και όλης της κοινωνίας μέσα από ένα ανεξάρτητο και ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα ούτε σταματά, ούτε μπαίνει σε καραντίνα. Για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος μας, για μια νέα στρατηγική αναζήτηση απέναντι στη σήψη του σύγχρονου καπιταλισμού, για μια νέα κομμουνιστική προοπτική.
Στην επόμενη μέρα που ξημερώνει και στον νέο κόσμο που γεννιέται να βρούμε πέρασμα.
Συντονισμός Διαλόγου και Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων
