του Κώστα Ήσυχου
Ένας ιδεολογικός «ιός» εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, μετά την οικονομική κρίση του 1929. Ο καπιταλισμός ήταν σε μια απελπιστική κατάσταση για να ανακάμψει από την οικονομική καταστροφή που υπέστη. Η ύφεση και το οικονομικό κραχ που τον είχε πλήξει παγκοσμίως ήταν πρωτόγνωρη.
Το κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο που εξελισσόταν σε αρκετές καπιταλιστικές χώρες με την μεγάλη ύφεση του 1929, ήταν ένα προοίμιο του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου . Ο ναζιστικός και φασιστικός «ιός» που τροφοδοτήθηκε με όλες τις πτυχές του από την ακραία φτώχεια, της μεγάλες ουρές στα συσσίτια της εποχής, το κλείσιμο των εργοστασίων, την μαζική ανεργία και μαζική μετανάστευση, γιγαντώθηκε και έτσι πήρε μορφή η εγκληματική ναζιστική ιδεολογία.
Εκατομμύρια άνεργοι ανά τον κόσμο. Στην Γερμανία της Βαϊμάρης, ήταν έντονη όσο ποτέ, η αξιοποίηση από τούς πρώτο-ναζί και η συμβολή τους στις ακραίες εθνικιστικές ιδέες, η προώθηση του φόβου, του μίσους και της απελπισίας. Ηταν ένα τέλειο κοινωνικό θερμοκήπιο, που επρόκειτο να γίνει το θεμέλιο ενός μαζικού ναζιστικού κινήματος με μεγάλες πληθυσμιακές αναλογίες στη Γερμανία, την Ιταλία και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη και όχι μόνο.
Η 75η επέτειος της νίκης του λαών ενάντια στον ναζισμό στις 9 Μαΐου 2020, δεν είναι μόνο μια απλή επέτειος. Δεν περιορίζεται σε μια χώρα και σε έναν λαό. Η ΕΣΣΔ ήταν το κύριο και βασικό μέτωπο της μάχης, όπου εκεί οι περισσότεροι ζωές χάθηκαν,o φόρος αίματος ήταν πολύ βαρής για τον σοβιετικό λαό. Αυτό μέχρι σήμερα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ανοιχτά, παρόλο που είναι κρυμμένο κάτω από το «χαλί», στο μεγαλύτερο μέρος της “επίσημης” ιστορίας και στα εκπαιδευτικό βιβλία του δυτικού κόσμο, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Η 75η επέτειος της αντιφασιστικής νίκης των λαών, δεν αντιπροσωπεύει απλώς ένα ιστορικό επίτευγμα τεράστιας σημασίας για την ανθρωπότητα, αλλά μας θυμίζει τις ατελείωτες θυσίες, όσον αφορά στις ανθρώπινες ζωές και μια ανεξάντλητη σε μέγεθος αξιοποίησης πόρων, που δημιουργήθηκε από την ΕΣΣΔ, τον σοβιετικό λαούς και τον ηρωικό Κόκκινο Στρατό.
Δυστυχώς, η ιστορική αναθεώρηση ξεκίνησε την πρώτη μέρα αφού έληξε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Δεν ήταν «ένα ατύχημα της φύσης », αλλά μια συνεχής σύνθετη στρατηγική, που χρησιμοποιεί, σχεδιάζει και αξιοποιεί πολλά βήματα σε πολλαπλά επίπεδα σε όλο τον κόσμο, 75 χρόνια τώρα.
Το πολιτικό περιβάλλον πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
Ένα προοίμιο του ιστορικού ρεβιζιονισμού
Η επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία, υπογραμμίζει ένα παράλληλο σύμπτωμα της κλιμάκωσής του και των αντιφάσεων και ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εκείνη την εποχή. Η απόπειρα μετατροπής της ΕΣΣΔ σε ένα σημείο εξαγωγής αυτών των αντιφάσεων σε ένα πραγματικό πολεμικό πεδίο μάχης, ήταν αυτή η πολιτική προτεραιότητα της εποχής .
Αυτό έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στην επιβίωση του ναζιστικού καθεστώτος στα πρώτα και πιο δύσκολα χρόνια του. Οι ομιλίες στη Βουλή των Κοινοτήτων της Μεγ. Βρετανίας, από έναν από τους ισχυρότερους πολιτικούς της Βρετανίας στο βρετανικό πολιτικό ίδρυμα, ο Λόιντ Τζορτζ, το 1934, είναι αρκετά χαρακτηριστική : “Η ανατροπή των σημερινού Γερμανικού
καθεστώτος” , λέει ξεκάθαρα, “σημαίνει τη νίκη του κομμουνισμού”. “Κατά συνέπεια, αυτό το καθεστώς στην Γερμανία πρέπει να παραμείνει στη θέση του”.
Έτσι, η ΕΣΣΔ ήταν σε μια όλο και πιο επικίνδυνη και ανησυχητική θέση. Το μέγεθος του κινδύνου αποδεικνύεται επίσης από το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν σημαντικά ανώτερες (και από ορισμένες απόψεις, συντριπτικά) προς την “νεαρή” ΕΣΣΔ από βιομηχανικής, στρατιωτικής και οικονομικής άποψης.
Αυτό που ανακούφισε αυτό το στιγμιαίο ιστορικό πολιτικό “άγχος”, ήταν κυρίως δύο παράγοντες:
- Για την επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ απαιτείτο μια τεράστια προετοιμασία, η οποία θα απαιτούσε πολύ χρόνο.
- Η Γερμανία ζητούσε εγγυήσεις για μια τέτοια ενέργεια από τις δυτικές δυνάμεις, οι οποίες δεν μπορούσαν να δώσουν, επειδή φοβόντουσαν τις ναζιστικές ενέργειες και φιλοδοξίες της Γερμανίας μετά από μια πιθανή επιτυχία στο ανατολικό μέτωπο.
Εν μέσω αυτής της ανησυχητικής σύγκρουσης, το ερώτημα “ποιος και πού θα εισβάλει στην ΕΣΣΔ” καταλήγει να γίνει το κύριο ζήτημα της προετοιμασίας του πολέμου.
Έτσι, η πλήρης ανοχή στη ναζιστική Γερμανία είναι η «πιο καλά κρυμμένη ιστορία» στα περισσότερα βιβλία δυτικής ιστορίας σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο ιστορικός ρεβιζιονισμός τροφοδοτείται τώρα για να γίνει το σημαντικότερο πολιτικό και ιδεολογικό οπλοστάσιο με ρεβανσιστικές και εκδικητικές πτυχές έναντι της Ρωσίας μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην ιστοσελίδα του thepressproject.gr…
