Τώρα πια, νομίζω, είναι ξεκάθαρο. Έτσι που το πάει η κυβέρνηση θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα με τον κορονοϊό. Για χάρη των μεγαλοξενοδόχων, των εφοπλιστών, των αεροπορικών εταιρειών και δεν ξέρω ποιού άλλου, χαλάρωσε τα πρωτόκολα ασφαλείας, παίρνει ανεπαρκή και αντιφατικά μέτρα, και το πρόβλημα γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα.
Καιρός να σκεφτούμε αλλά και καιρός να δράσουμε, πριν γίνουμε Βραζιλία ή ΗΠΑ και μετράμε εκατόμβες νεκρών. Ο Σεπτέμβρης έρχεται και η ζωή θα πρέπει να συνεχιστεί. Αλλά για να συνεχιστεί πρέπει να ληφθούν μερικά βασικά μέτρα. Ποια, πιστεύω, ότι είναι αυτά.
Πρώτο, να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Τίποτα ουσιαστικό στο ζήτημα αυτό δεν έχει γίνει, μόνο μερεμέτια.
Δεύτερο, σε όλους τους μεγάλους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια να γίνονται επανειλημμένα τεστ, δωρεάν, σε όλους. Να ληφθούν επίσης όλα τα αναγκαία μέτρα που υποδεικνύουν οι επιστήμονες. Η τηλεεργασία να περιοριστεί μόνο εκεί που δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, όπως για παράδειγμα, στους εργαζόμενους που ανήκουν σε ευαίσθητες κατηγορίες.
Τρίτο και σημαντικότερο, αυτά πρέπει να γίνουν αντικείμενο διεκδίκησης από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς των εργαζομένων, των φοιτητών, των μαθητών. Και μάλιστα διεκδίκησης ενωτικής. Όχι το ΠΑΜΕ από εδώ, οι άλλοι από εκεί, οι τρίτοι παραπέρα, μετρώντας ο καθένας τα λιγοστά κομματικά κουκιά του. Είναι θέμα ζωής. Ας σοβαρευτούμε.
ο επίμονος
