Λαϊκό Μέτωπο ενάντια στην ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό

Πρωτομαγιά 1894. Οι εργαζόμενοι διατυπώνουν μεταξύ άλλων και τα εξής αιτήματα: Οκτάωρο και Ανάπαυση την Κυριακή.

Πρωτομαγιά 1944. Το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα μάχονται για τα εξής: Επιβίωση του λαού, απελευθέρωση της πατρίδας από τον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του και Λαοκρατία.

Πρωτομαγιά 2014: «Παλιά» και «παλαιότερα» αιτήματα, που ηρωικοί αγώνες και ανυπολόγιστες θυσίες τα έκαναν στο παρελθόν πραγματικότητα, έρχονται σήμερα και ξαναμπαίνουν μπροστά μας. Στην Ελλάδα των Σαμαρά-Βενιζέλου, των τραπεζιτών – μεγαλοεργολάβων – μεγαλοεκδοτών και όλων των απομυζητών, στην Ελλάδα της τρόικας και της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, καλούμαστε να δώσουμε μια νέα μάχη, εμπνεόμενοι από όλες τις μάχες που έδωσαν οι σύντροφοι πίσω μας.

 

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι πάντοτε έχουν ανάγκη να αισθανθούν ενωμένοι, όχι μόνοι τους, όχι διαιρεμένοι. Η τάση για ενότητα είναι φυσικό να δυναμώνει στις συνθήκες της κρίσης, του φόβου και του κατακερματισμού. Όμως, πέρα από την ενωτική, πρέπει να δοθεί και η σωστή αγωνιστική απάντηση, μακριά από κάθε διαχειριστική πολιτική και την κούφια υπερεπαναστατική συνθηματολογία  και το σεχταρισμό.

 

Αναγκαίος όρος για την άμυνα, αλλά και την αντεπίθεση της εργατικής τάξης είναι μια συνδικαλιστική γραμμή η οποία δεν αρκεί να είναι μόνο αγωνιστική αλλά πρέπει να είναι και ενωτική, δεν αρκεί να είναι μόνο ενωτική αλλά πρέπει να είναι και πραγματικά αγωνιστική.

 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, εκδηλώνεται η ανάγκη δημιουργίας ενός Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου και μιας αγωνιστικής και ενωτικής συνδικαλιστικής παρέμβασης.

 

 

Να αγωνιζόμαστε μετωπικά απέναντι στο κύριο πρόβλημα της σημερινής συγκυρίας. Δεν αποτελεί προϋπόθεση της κινηματικής ενότητας και του μετώπου η εξάλειψη κάθε επιμέρους διαφωνίας. 

 

Ποιος δε συμφωνεί ότι τίθεται επιτακτικά το ζήτημα της επιβίωσης της λαϊκής οικογένειας και πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την ανακούφιση του λαού; 

Ποιος δε συμφωνεί ότι πρέπει να αποτινάξουμε τον ξένο και τον ντόπιο ζυγό; 

 

Άρα, καλούμαστε όλοι να συναντηθούμε στη συνοικία, το σωματείο και το δρόμο. Είναι έτσι αναγκαίο σήμερα να τεθούν τόσο μια σειρά από αμυντικά αιτήματα πάλης όσο και αιτήματα αντεπίθεσης

 

 

•Κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο

•Κανένα νέο μέτρο σε βάρος του εισοδήματος των εργαζομένων

•Κανένα νέο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου

•Κατάργηση όλων των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και του όλου αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου

•Επιστροφή, ως ελάχιστο και σε πρώτη φάση, μισθών και ατομικών, συλλογικών και

 κοινωνικών δικαιωμάτων στο επίπεδο του 2008

•Υπεράσπιση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών

•Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία και πρόνοια

•Τιμωρία των ναζιστικών εγκλημάτων, διάλυση των οργανώσεών τους και εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από όλα τα φασιστικά στοιχεία

 

 

•Διαγραφή του χρέους

•Εθνικοποίηση και εργατικός έλεγχος των τραπεζών και των επιχειρήσεων που έχουν στρατηγική σημασία για την εθνική οικονομία

•Εθνικοποίηση των επιχειρήσεων που αδυνατούν (ή η ιδιοκτησία τους ισχυρίζεται ότι αδυνατεί να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων, εγκαθίδρυση εργατικού ελέγχου σε αυτές, δημιουργία δημόσιου φορέα από επιχειρήσεις ομοειδούς αντικειμένου, ώστε να εξακολουθήσουν να λειτουργούν και να παράγουν

•Στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από το κράτος

•Αντίθεση και απειθαρχία στην ΕΕ και τελικά

•Έξοδος και αποδέσμευση από την ΕΕ – εθνική ανεξαρτησία