του Δημήτρη Καλτσώνη
καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου
Πάντειο Πανεπιστήμιο
εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 14/10/2020
Οι νέες, αλλεπάλληλες προκλήσεις Ερντογάν έρχονται σε καταφανή αντίθεση με το γεγονός ότι η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ και το ΝΑΤΟ ωθούν την Ελλάδα σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Μετά την απόφαση της Συνόδου, που απέφυγε ακόμη και την αναφορά στον όρο “κυρώσεις”, την σκυτάλη πήρε ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, το οποίο εκτός των άλλων φροντίζει ακόμη και να εξαιρεί τα ελληνικά νησιά από τις ασκήσεις του δικαιώνοντας έμμεσα την Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία. Στις συνθήκες αυτές, η ελληνική κυβέρνηση κάνει βήματα προς την κατεύθυνση που της υποδεικνύουν οι σύμμαχοι αλλά υποστηρίζει ότι θα συζητήσει μόνο για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, όπως είναι η πάγια θέση όλων των κυβερνήσεων, θεωρητικά τουλάχιστον. Η τουρκική κυβέρνηση από την άλλη, ξεδιπλώνει ευθαρσώς όλη την ατζέντα των διεκδικήσεών της.
Καιρός λοιπόν να υπολογίσουμε το ισοζύγιο. Τις τελευταίες δεκαετίες το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ζήτησαν από τη χώρα μας: να αγοράζει τα οπλικά συστήματα των βιομηχανιών τους, να αγοράζει τα βιομηχανικά προϊόντα τους, να περιορίσει σημαντικά τη βιομηχανική και αγροτική υποδομή της και να περιοριστεί κατά βάση στην τουριστική ανάπτυξη. Ζήτησαν επίσης να υπογραφούν και να εφαρμοστούν τα Μνημόνια που τόση οδύνη έφεραν στη λαϊκή οικογένεια. Δεν δέχτηκαν να διαγράψουν ούτε μέρος του χρέους, παρότι αυτή είναι μια πρακτική που έχει πολύ συχνά εφαρμοστεί παγκοσμίως. Απέτρεψαν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και ανέτρεψαν εκβιαστικά το ξεκάθαρο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015.
Ζήτησαν την διέλευση των στρατευμάτων τους (κατά παραβίαση του άρθρου 27 παρ. 2 του Συντάγματός μας) για να επιβάλλουν το καθεστώς προτεκτοράτου στο Κόσοβο. Ζήτησαν με την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, που ψηφίστηκε πριν μερικούς μήνες, την κατά παραβίαση του Συντάγματος λευκή επιταγή για την επέκταση των δραστηριοτήτων των βάσεων ανά την Ελλάδα. Ζήτησαν κατά καιρούς την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων της Ελλάδας στο Κόσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν και αλλού, την αναβάθμιση της γιγαντιαίας βάσης της Σούδας. Ζήτησαν να συγκατανεύσουμε σε κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και της Λευκορωσίας.
Ζήτησαν να αναλάβουμε το βάρος της διαχείρισης του προσφυγικού, των ανθρώπων αυτών που ξεριζώθηκαν εξαιτίας της δικής τους επεμβατικής πολιτικής στη Μ. Ανατολή και στη βόρεια Αφρική. Ζήτησαν να συμμετέχουμε σε κοινές στρατιωτικές δράσεις με την κυβέρνηση του Ισραήλ που κρατά υποδουλωμένο τον παλαιστινιακό λαό. Σε όλα αυτά και σε άλλα ακόμη έλαβαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις θετική απάντηση.
Η Ελλάδα ζήτησε από τους συμμάχους της να εγγυηθούν τα σύνορά της, την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, που ανάμεσα στα άλλα προβλέπει την δυνατότητα επέκτασης των χωρικών υδάτων μας στα 12 ν.μ. Ζήτησε να συμβάλλουν στη μη αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας επί των νησιών, στην υλοποίηση των αποφάσεων του ΟΗΕ για απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο. Δεν έλαβε τίποτα από όλα αυτά.
Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσει ο ελληνικός λαός την προτροπή του Σουν Τσου “Ζυγίστε την κατάσταση προτού κινηθείτε” και να αναπροσανατολιστεί;
