Στα πρώτα χρόνια της Μπόλιβαριανής Επανάστασης η αναδιανομή των εισοδημάτων από το πετρέλαιο στη Βενεζουέλα, μείωσε το χάσμα πλούσιων – φτωχών κατά 5,7 φορές. Η φτώχεια μειώθηκε κατά 56% και η οικονομία αυξήθηκε κατά 43%.
Η Αυτοκρατορική Εξουσία έπρεπε να τελειώνει με αυτό το «κακό παράδειγμα» για τον Παγκόσμιο Νότο. Και αξιοποίησε το σοκ του θανάτου του Ούγκο Τσάβες ως τον πρώτο πυροβολισμό σε έναν οικονομικό πόλεμο μεγάλης κλίμακας.
Πρώτα ήταν η επιλεκτική εξαφάνιση προϊόντων, η συσσώρευση και η κερδοσκοπία. Έπειτα, ο επακόλουθος υπερπληθωρισμός και η επίθεση στο νόμισμα. Στη συνέχεια, οι οικονομικές κυρώσεις, ο χρηματοοικονομικός αποκλεισμός και η κλοπή ιδιοκτησιών και περιουσιακών στοιχείων του Βενεζουελάνικου Κράτους.
Τα τελευταία έξι χρόνια, η Βενεζουέλα έχει χάσει το 99% των εσόδων της. Και ο πληθυσμός είδε να επιδεινώνεται η πρόσβασή του σε τρόφιμα, φάρμακα, ηλεκτρικό ρεύμα και ύδρευση. Όλα αυτά για να μας πείσουν, όπως και με τον αποκλεισμό της Κούβας, για την «οικονομική αποτυχία του σοσιαλισμού».
Αλλά ο πόλεμος πάει πολύ παραπέρα. Πρόκειται μια παγκόσμια επιχείρηση «αλλαγής καθεστώτος» με μια ποικιλία ταυτόχρονων ενεργειών. Σαμποτάζ σε υπηρεσίες και υποδομές, κυβερνοεπιθέσεις, μιντιακός πόλεμος, παραστρατιωτική δράση, επιλεκτικές δολοφονίες, διπλωματική πολιορκία… Είναι ένας συνδυασμός όλων των τύπου πολέμου, συμβατικού, ασύμμετρου, ανορθόδοξου …
Και δεν υπάρχουν όρια, γιατί όλα παίζουν. Η Βενεζουέλα είναι το εργαστήριο υβριδικού πολέμου τον 21ο αιώνα. Η μητέρα όλων των μαχών.
