Σαββατοκύριακο αλληλεγγύης από έλληνες/ίδες μετανάστες/ριες σε πάνω από 20 πόλεις του κόσμου

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες. Είμαστε αυτοί που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα ή δεν μπορούν να επιστρέψουν λόγω της οικονομικής κρίσης που έφεραν τα μνημόνια.

Παρακολουθούμε με οργή την εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα και της εντεινόμενης πολιτικής αυθαιρεσίας και αστυνομικής βιας και καταστολής.

Η διαχείριση της πανδημίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδείξει την χρεοκοπία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί στην Ευρώπη. Έτσι τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και του κεφαλαίου γενικότερα αποτελούν προτεραιότητα έναντι των αναγκών του λαού εν μέσω πανδημίας. Αυτή η διαχείριση αποτελεί κλιμάκωση της επίθεσης κατά όλων των δημόσιων αγαθών που αποτελούν κεκτημένα του κινήματος. Η Ε.Ε. προτίμησε να χρηματοδοτήσει ιδιωτικές εταιρίες για την έρευνα εμβολίου με χρήματα των ευρωπαίων πολιτών χωρίς να επιβάλει καν όρους, δείχνοντας ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία για κέρδος. Με αφορμή την πανδημία, χώρες της Ε.Ε. έχουν κλιμακώσει τον αυταρχισμό, τη φίμωση και την καταστολή κάθε προοδευτικής φωνής αντίθετης στην κυβερνητική επιχειρηματολογία και πρακτικές.

Στην Ελλάδα η πανδημία βρήκε το Ε.Σ.Υ. ακόμα πιο απαξιωμένο από την πολιτική των μνημονίων. Η κυβέρνηση αρνείται να προσλάβει υγειονομικό προσωπικό και να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας με Μ.Ε.Θ. Ακόμα και σήμερα δεν επιτάσσει ιδιωτικές κλινικές τη στιγμή που πολλοί ασθενείς πεθαίνουν λόγω ελλείψεων σε Μ.Ε.Θ. Η πανδημία αντιμετωπίζεται με αλλεπάλληλα lockdown, ενώ οι εργαζόμενοι στοιβάζονται σε εργασιακούς χώρους και Μ.Μ.Μ. χωρίς επαρκή μέτρα προστασίας, πολιτική με έκδηλο ταξικό χαρακτήρα.

Η απάντηση στην πανδημία είναι η πρόσληψη αστυνομικών και αγορά κατασταλτικού εξοπλισμού. Η αστυνομία έχει εκδόσει έναν τεράστιο αριθμό προστίμων καταχρηστικά και με διακρίσεις. Το δε ύψος του προστίμου είναι ίσο με το 60% του κατώτατου μισθού. Η αστυνομία βρίσκεται πλέον σε κάθε γειτονιά καταστέλλοντας και ξυλοκοπώντας οικογένειες και παιδιά που βγήκαν για μια βόλτα στο πάρκο. Οι καταγγελίες αστυνομικής βίας πληθαίνουν με περιστατικά απαγωγής πολιτών, βασανισμούς, τρομοκράτηση, παρακολουθήσεις, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, στοχοποίηση ανθρώπων που ανήκουν σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, δημοσιοποίηση προσωπικών στοιχείων πολιτών σε προπαγανδιστικά πλαίσια, σαθρά κατηγορητήρια της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και όχι μόνο. Όλα αυτά γίνονται υπό την καθοδήγηση και συγκάλυψη των αρμόδιων πολιτικών αρχών. Ταυτόχρονα συστήνονται καινούρια αστυνομικά σώματα για τον έλεγχο των διαδηλώσεων αλλά και για την καταστολή του φοιτητικού κινήματος. Η κυβέρνηση έφτασε ένα βήμα πριν την εκδικητική δολοφονία του πολιτικού κρατούμενου απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, αρνούμενη να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά του.

Χρησιμοποιώντας στρατηγικά την περίοδο της πανδημίας, ενώ είναι δύσκολο να αντιδράσει ο κόσμος, ψηφίστηκε νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και ο νόμος για την εκπαίδευση, που προβλέπει μεταξύ άλλων την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, ενώ ετοιμάζονται νόμοι για τη διάλυση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση επένδυσε από την πρώτη στιγμή στην επικοινωνιακή της εικόνα διοχετεύοντας τεράστια ποσά σε συγκεκριμένα συστημικά Μ.Μ.Ε. αλλά και σε στρατηγικούς συμμάχους της όπως η εκκλησία. Τα Μ.Μ.Ε. εκτός της συνεχούς προπαγάνδισης της κυβερνητικής πολιτικής, αποκλείουν τις αντίθετες φωνές και συγκαλύπτουν απροκάλυπτα κάθε περιστατικό αστυνομικής βίας ενώ κατασυκοφαντούν τα θύματα. Οποιαδήποτε κριτική απέναντι στην κυβέρνηση εκφράζεται μόνο μέσω των social media. Ακόμα και εκεί όμως, παρατηρούνται φαινόμενα λογοκρισίας και προσπάθειες φίμωσης από μέρους της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση επιλέγει να αγνοήσει συνωστισμούς σε εμπορικούς δρόμους και εκκλησίες αλλά απαγορεύει κάθε μορφή συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας με επίφαση την αποφυγή διασποράς του κορονοϊού. Κάθε μορφή κινητοποίησης καταστέλλεται με απροκάλυπτη βία, διώξεις αγωνιστών και απολύσεις συνδικαλιστών. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν καταργείται στην πράξη το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση.

Ως μετανάστες-τριες δε μπορούμε να ανεχτούμε την πολιτική κυβέρνησης και Ε.Ε. απέναντι στους μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα. ‘Άνθρωποι στοιβαγμένοι σε αντίσκηνα, χωρίς υγειονομική περίθαλψη και είδη πρώτης ανάγκης, είναι έκθετοι σε πλήθος νοσημάτων, πόσο μάλλον στον κορονοϊό. Οι άνθρωποι αυτοί αν καταφέρουν να επιβιώσουν από το ταξίδι προς την Ελλάδα κινδυνεύουν από τις επιθέσεις του λιμενικού που τρυπάνε τις βάρκες τους, φασίστες που προσπαθούν να τους κάψουν ζωντανούς και τέλος της ψυχολογικής κατάστασης που έχουν περιέλθει που μαζί με την εξαθλίωση τους οδηγεί σε ορισμένες περιπτώσεις στην αυτοκτονία. Αρνούμαστε να συνηθίσουμε την βαρβαρότητα.

Γνωρίζουμε πως όλη αυτή η βία και καταστολή είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσει η κυβέρνηση τις πολιτικές του κεφαλαίου και το νεοφιλελεύθερό της σχέδιο.
Καταδικάζουμε οποιαδήποτε μορφή κρατικής βίας. Καταδικάζουμε τις όποιες πολιτικές που οδηγούν το λαό στη φτώχεια την ώρα που οι ελίτ πλουτίζουν ακόμα και κατά τη διάρκεια εξέλιξης της πανδημίας.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο λαό που προσπαθεί να επιβιώσει και να αντισταθεί στις κυβερνητικές πολιτικές.

Οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις ενάντια στο Γαλλικό “νόμο για την ασφάλεια”, το kill the bill στη Βρετανία, οι μαζικές πορείες ενάντια στον αυταρχισμό και η αντίσταση στα Ελληνικά πανεπιστήμια ενάντια στη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, δείχνουν το δρόμο. Ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο.

Δηλώνουμε την παρουσία, στήριξη και αλληλεγγύη μας σε όσους αγωνίζονται ακόμη σθεναρά, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Στόχος μας εφεξής, ο συντονισμός και η συμμετοχή σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πανευρωπαικών και διεθνών δράσεων στην ίδια κατεύθυνση.

Καλούμε σε πανευρωπαϊκές και διεθνείς δράσεις το διήμερο 17-18 Απριλίου, 14:00 (ώρα κεντρικής Ευρώπης).