Η κρίση είναι ευκαιρία, οπότε αν επιτρέψουμε μια νέα κρίση, μήπως δημιουργούμε μια νέα ευκαιρία;
Η ανακοίνωση για νέο, πολλαπλά μεταλλαγμένο στέλεχος του SARS-CoV-2 στην Μποτσουάνα δεν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία. Η παραλλαγή Δέλτα του ιού, μία από τις μεταδοτικότερες εν κυκλοφορία, προήλθε από ένα επίσης κράτος, με μηδενική «αόρατη» διάχυση στον πληθυσμό τότε, την Ινδία. Η Μποτσουάνα δε, είναι από τις καλύτερα εμβολιασμένες χώρες της Αφρικής (20% πλήρως εμβολιασμένοι), προφανώς και πάλι ανεπαρκώς και προφανώς στο έλεος των φαρμακευτικών. Τα νέα για αυτή τη μετάλλαξη Β.1.1.529, είναι ανησυχητικά:
Update on the new B.1.1.529 variant spreading rapidly in South Africa.
— Yaneer Bar-Yam (@yaneerbaryam) November 26, 2021
Cases are increasing nationally with R=1.47 after recent decline. Cases are not growing everywhere. They are growing particularly in Gauteng.
1/ pic.twitter.com/YdqSBVNYY8
Η Αφρική, με την κληρονομιά της αποικιοκρατίας και της νεοαποικιοκρατίας του ΔΝΤ να έχει εμποδίσει την ανάπτυξη των συστημάτων υγείας, βρίσκεται στο έλεος της φιλανθρωπίας των δυτικών – δηλαδή του PR των φαρμακευτικών. Εκεί η δυσπιστία απέναντι στα δώρα των Δυτικών έχει σοβαρή ιστορία πίσω της.
Γενικά θα έλεγε κανείς πως μια ορθολογική απλά στον βαθμό της αυτοσυντήρησης παγκόσμια τάξη, όχι αναγκαστικά σοσιαλιστική ή φιλάνθρωπη, θα αναγνώριζε πως το θέμα της πανδημίας ξεπερνά τα εθνικά όρια και τα όρια μεταξύ ανεπτυγμένου / αναπτυσσόμενου κόσμου, και αφορά τους πάντες, με όρους άμεσου ιδιοτελούς συμφέροντος ακόμα. Δηλαδή το να αφήνει κανείς ανεξέλεγκτη μια φονική πανδημία, και να μην φροντίζει να μεγιστοποιήσει την ταχύτητα με την οποία θα εμβολιαστούν οι πληθυσμοί ανά τον κόσμο, είναι προφανές πως αυξάνει τον κίνδυνο να προκύψουν νέες μεταλλάξεις του ιού που θα είναι όλο και λιγότερο αντιμετωπίσιμες με τα εργαλεία που έχουμε – εμβόλια και φάρμακα.΄ Μια έκτακτη συνθήκη όπως η πανδημία, δείχνει ανάγλυφα το πόσο προβληματικό είναι το όλο οικοδόμημα της προστασίας της «πνευματικής ιδιοκτησίας».
Δεν είναι μόνο οι φαρμακευτικές όμως που δίνουν λυσσαλέα μάχη για να μην μεταφερθεί η τεχνογνωσία παρασκευής των εμβολίων σε αναπτυσσόμενες χώρες, ούτε μόνο ο Μπιλ Γκέιτς που με προσωπική του παρέμβαση απετράπη η δυνατότητα το εμβόλιο της Οξφόρδης να δίνεται ανοιχτά σε όποιον κατασκευαστή μπορεί να το παρασκευάσει, και προτιμήθηκε η πνευματική ιδιοκτησία στο AstraZeneca το οποίο θα δινόταν σε τιμή παραπλήσια του κόστος – αλά πλέον θα δίνεται κανονικά σε τιμή ανάλογη των ανταγωνιστών της. Είναι και η ΕΕ που, σε ρόλο ακοίμητου φρουρού της νεοφιλελεύθερης ιερότητας των αγορών και του ιδιωτικού κέρδους, αποφάσισε να στηρίξει τα λόμπι των φαρμακευτικών απέναντι ακόμα και σε μια ελάχιστα φιλόδοξη και ουσιαστική πρόταση όπως εκείνη του Τζο Μπάιντεν. Το πρόσφατο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου, δεν έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε πως δεν θα παραμείνει ένα ακόμα ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου.
Διαβάστε ολόκληρο το πλούσιο ρεπορτάζ στο Κοσμοδρόμιο
