του Βασίλη Λιόση
Πριν από λίγες ημέρες έληξε το συμβόλαιο του κινητού μου. Η μηνιαία χρέωση ήταν περίπου 29 ευρώ και μου πρότειναν την ανανέωσή του με 32 ευρώ. Τους είπα ότι θέλω να παραμείνω στην πρότερη τιμή και μου απάντησαν ότι αυτό δεν γίνεται και ότι όλες οι εταιρείες έχουν κάνει αυξήσεις. Τι διαπίστωσα στη συνέχεια;
- Όντως όλες οι εταιρείες έχουν κάνει αυξήσεις και μάλιστα την ώρα που η ακρίβεια των ειδών κατανάλωσης έχει πάρει την ανιούσα και οι μισθοί είναι πετσοκομμένοι εδώ και έντεκα χρόνια. Αυτό λέγεται κοινωνική αναλγησία.
- Είναι προφανές πως οι εταιρείες συμφώνησαν να κάνουν από κοινού τις αυξήσεις για να «απαντήσουν» στους πελάτες που σε τυχόν αυξήσεις έκαναν αλλαγή εταιρείας. Αυτό λέγεται καρτέλ.
- Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 15,5 εκατομμύρια συνδρομητές μία αύξηση των τριών ευρώ φέρνει περίπου 45 εκατομμύρια επιπλέον κέρδη το μήνα και τον χρόνο κοντά στα 550 εκατομμύρια. Προσοχή! Όχι συνολικά κέρδη, αλλά επιπλέον κέρδη! Με μία κίνηση! Με μία αύξηση! Αυτό λέγεται ακόρεστη δίψα για κέρδη.
- Πολλοί εργαζόμενοι με βάση τον γλίσχρο μισθό τους μπορεί να δουλεύουν ένα μήνα τον χρόνο για να ξεχρεώνουν τη σταθερή και κινητή τηλεφωνία. Αυτό λέγεται κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι απολύτως ασυνεπής ως προς τις διακηρύξεις του, ότι τάχα το αόρατο χέρι της αγοράς είναι αυτό που εξισορροπεί τις τιμές και ο ανταγωνισμός τις ρίχνει. Να το πούμε εν τέλει με μία λέξη; Αυτή που ανήκει στην ξύλινη γλώσσα που απεχθάνονται οι χαρτογιακάδες; Αυτό είναι ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ!
*Πήραμε την εικόνα από παλιότερο σχετικό ρεπορτάζ του radar.gr
