Ανακ/ση Συλ/γου Μαρξ. Σκέψης “Γ. Κορδάτος” για τα νέα μέτρα λοκντάουν
Το νέο λοκντάουν της κυβέρνησης είναι αναποτελεσματικό, αξιοποιείται ενάντια στο λαό!
Λαϊκός αγώνας για ουσιαστικά μέτρα για την υγεία και την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων!
Η ανακοίνωση των νέων μέτρων καθολικών απαγορεύσεων κυκλοφορίας, περιορισμών στην εμπορική -κυρίως- οικονομική δραστηριότητα, και εξαναγκασμού σε κοινωνική απομόνωση, με ταυτόχρονο κλείσιμο των εκ του σύνεγγυς εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση της τραγικής αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού στη χώρα μας. Δυστυχώς, επιβεβαιωνόμαστε και όσοι, ανάμεσά τους και ο Σύλλογός μας με ανακοινώσεις του από την περίοδο της πρώτης φάσης της πανδημίας την Άνοιξη (πχ βλ. εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ), δηλώναμε ότι:
A. Η διαχείριση της πανδημίας δεν μπορεί να αφεθεί – και μάλιστα χωρίς επαρκή έλεγχο από μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση- στην κυβέρνηση της (φιλο)μονοπωλιακής ολιγαρχίας.
Τα περί «πολεμικής οικονομίας» ενάντια σε ένα δήθεν «αόρατο» εχθρό που δήλωνε ο πρωθυπουργός, μιμούμενος τον Μακρόν, μετουσιώθηκαν τελικά σε μια πολιτική άρνησης επενδύσεων και παρεμβάσεων στο δημόσιο σύστημα υγείας, στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, για ένα αποτελεσματικό σύστημα ιχνηλάτησης και συντονισμένης καταπολέμησης της πανδημίας, ανάπτυξης υποδομών σε ΜΜΜ και στην εκπαίδευση, για ελέγχους στους χώρους εργασίας, και για την ουσιαστική στήριξη των εργαζομένων και των μικρομεσαίων.
Η κυβέρνηση απέδειξε στην πράξη για ποιον «πόλεμο» προετοιμάζει την κοινωνία και την εθνική οικονομία μοιράζοντας χρήματα στην ολιγαρχία και στα ΜΜΕ, νομοθετώντας εντατικά ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα (νομοσχέδια για εργασία, συνδικαλισμό, πλειστηριασμούς, πανεπιστήμια κοκ), την ίδια ώρα που θέτει εκτός νόμου -κατά παράβαση του Συντάγματος- και καταστέλλει τις λαϊκές κινητοποιήσεις, επενδύοντας στις αλλεπάλληλες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας και ενθαρρύνοντάς τα να ασκούν βία και να αυθαιρετούν.
Φυσική συνέπεια της ταξικής ουσίας της κυβερνητικής πολιτικής είναι και η «επικοινωνιακή» διαχείριση που βασίζεται στην αδιαφάνεια γύρω από την πραγματική επιδημιολογική κατάσταση και τη λογική των όποιων μέτρων, την εργαλειακή χρήση -δυστυχώς μέχρι στιγμής πρόθυμων- ειδικών επιστημόνων και της επιστημονικής τους αυθεντίας, και την προσπάθεια από τη μια να τεθεί ο λαός στην «απομόνωση» και στον «γύψο», και από την άλλη να φορτωθεί στην «ατομική ευθύνη» η ενοχή για την εξελισσόμενη υγειονομική και οικονομική κρίση.
Συμπερασματικά: η κυβέρνηση, ακολουθώντας την ευρω-ενωσιακή πολιτική, ενώ απλά αποφεύγει την ολική κατάρρευση του ΕΣΥ, και αναμένοντας τη σωτηρία από τον μαζικό εμβολιασμό, μετατρέπει την πανδημία σε ευκαιρία για μια ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη και τον λαό, σε να είδος «δημιουργικής καταστροφής» των εργαζομένων και της λαϊκής περιουσίας, προς όφελος των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου, με το βλέμμα στην επόμενη – της πανδημίας – μέρα, για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης που σέρνεται εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Η αποτυχία της πολιτικής της ΕΕ, όμως, ακόμη και στο θέμα του εμβολιασμού (προς χάριν των μονοπωλίων της φαρμακευτικής βιομηχανίας), οδηγούν την κυβερνητική πολιτική σε αδιέξοδο, καθιστώντας την Ελλάδα – μια στην ουσία χρεωκοπημένη χώρα – αδύναμο κρίκο, όσον αφορά τόσο τα θύματα της πανδημίας όσο και την οικονομική καταστροφή. Τα κόμματα της ήπιας, δήθεν «υπεύθυνης» αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ενίοτε ΚΙΝΑΛ), ή και αυτά που εμφανίζονται ως «βασιλικότεροι του βασιλέως» (ενίοτε ΚΙΝΑΛ, Ελληνική Λύση), στο βαθμό που δεν μπορούν καν να διανοηθούν τη ρήξη με την πολιτική αυτή, και τους περιορισμούς (δημοσιονομικούς, οικονομικούς, γεωπολιτικούς κοκ) που εκπορεύονται από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν μπορούν να παίξουν τον ρόλο της «λαϊκής αντιπολίτευσης», αλλά μάλλον χρησιμεύουν ως άλλοθι και στηρίγματα στην κυβερνητική πολιτική.
B. «Ο λαός θα σώσει τον λαό, με οργάνωση και κινητοποίηση, διαφυλάσσοντας τη δημόσια υγεία!»
Γίνεται πλέον, φανερό, ότι η μαζική, και οργανωμένη κινητοποίηση του λαού αποκτά χαρακτήρα «ζωής και θανάτου», τόσο στην κυριολεξία, όσον αφορά την πανδημία, όσο και μεταφορικά, σε σχέση με την οικονομική καταστροφή και τα όσα θα ακολουθήσουν με το πέρας της πανδημίας. Απαιτείται επομένως μαζικός, ενωτικός αγώνας των συνδικάτων, όλων των μαζικών φορέων, με άμεσους στόχους σαν αυτούς που έχουν προτείνει επανειλημμένα η ΟΕΝΓΕ, άλλοι φορείς του λαϊκού κινήματος, και ο Σύλλογός μας σε παλιότερες ανακοινώσεις του (βλ. τους συνδέσμους παραπάνω). Οι πρόσφατοι αγώνες των φοιτητών και της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι από αυτήν την άποψη ελπιδοφόροι.
Σήμερα, όμως, έχει γίνει ξεκάθαρο ότι για να έχουν αποτελέσματα οι λαϊκοί αγώνες, να υπάρξουν κατακτήσεις, και να γίνει πράξη το σύνθημα αυτό, χρειάζεται να δοθεί μια πολιτική προοπτική ανατροπής, τόσο της κυβέρνησης αυτής, όσο και γενικότερα της πολιτικής της, από τη σκοπιά των λαϊκών αγώνων και συμφερόντων, και στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος διεξόδου του λαού από τη διπλή -υγειονομική και οικονομική- κρίση. Βασικούς άξονες ενός τέτοιου προγράμματος δημοσιεύσαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή του Συλλόγου μας (βλ. και τις προγραμματικές κατευθύνσεις του Συλλόγου για πιο αναλυτικά).
Σύλλογος Μαρξιστικής Σκέψης “Γ. Κορδάτος”