Οι εξελίξεις στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Οι έρευνες του Ορούτς Ρέις με συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων, οι μονομερείς και διμερείς Συμφωνίες για ΑΟΖ έξω από το Διεθνές Δίκαιο, τα λαϊκά συμφέροντα και τη συνεργασία των λαών, με αποκλεισμούς των άλλων ενδιαφερόμενων κρατών, πάντα κάτω από την ευρωατλαντική κηδεμονία και για τα συμφέροντα των πολυεθνικών, οι τρομοκρατικές απειλές του καθεστώτος Ερντογάν ενάντια στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, οι επιθετικοί άξονες Γαλλίας – Ελλάδας – Ισραήλ – Αιγύπτου – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, η συγκέντρωση στόλων στη Μεσόγειο, αποτελούν συνθήκες που φέρνουν πιο κοντά το ενδεχόμενο στρατιωτικού επεισοδίου. Αυτό το ενδεχόμενο δεν απομακρύνεται με «διαπραγματεύσεις» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που έχουν αποδειχτεί εμπρηστές του πολέμου.
Η προάσπιση της ειρήνης γίνεται το πρώτιστο καθήκον για τους λαούς της περιοχής, για την Αριστερά, για το κομμουνιστικό κίνημα.
Η επικίνδυνη κλιμάκωση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της κλιμάκωσης όλων των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλο τον κόσμο, που διασταυρώνονται και οξύνονται στην περιοχή μας λόγω των ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κλιμάκωσης είναι η συστηματική και λυσσώδης προσπάθεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για περικύκλωση της Ρωσίας και αποκλεισμό των δρόμων παρέμβασης της Κίνας. Σε αυτό το πολεμοχαρές «προσκλητήριο» οι ΗΠΑ ρυμουλκούν την ΕΕ και υποτάσσουν τις χώρες των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου. Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρούν να διευθετήσουν τις επιμέρους αντιπαραθέσεις, όπως μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, πουλώντας ταυτόχρονα τη στρατιωτική τους πραμάτεια. Δεν ενδιαφέρονται για το Διεθνές Δίκαιο, για την ειρήνη, για τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών, για την ισοτιμία και την αμοιβαία συνεννόηση.
Η πολιτική του αντιδημοκρατικού φιλοπόλεμου καθεστώτος Ερντογάν είναι επικίνδυνη για την ειρήνη στην περιοχή, στρέφεται εναντίον του ελληνικού αλλά και του τουρκικού λαού. Οι έρευνες ανοιχτά του Καστελόριζου προσθέτουν έναν ακόμη κρίκο στη νεο-οθωμανική, επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της τουρκικής αστικής τάξης, που έρχεται να προστεθεί στην κατοχή εδαφών στην Κύπρο και τη Συρία, στην άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, στο απαράδεκτο Μνημόνιο με το καθεστώς Σάρατζ, στη διείσδυση στην Αφρική, στην εγκατάσταση βάσεων σε άλλες χώρες, στα συνθήματα για «Γαλάζια Πατρίδα», στη «γκριζοποίηση» ελληνικών νησιών του Αιγαίου.
Οι «αυτοκρατορικές» επιδιώξεις του τουρκικού καθεστώτος σε όλη την περιοχή, καταδικάζονται μόνο στα λόγια από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Από τη μια ψαλιδίζονται και από την άλλη γίνονται ανεκτές, με κύριο σκοπό μια «συνεκμετάλλευση» των ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο για τα κέρδη των πολυεθνικών τους. Την ίδια στιγμή είναι έτοιμοι να «πουλήσουν» οποιονδήποτε σύμμαχο και να τορπιλίσουν την ειρήνη για την επικράτηση επί των γεωπολιτικών ανταγωνιστών τους, όπως διδάσκει η παλαιότερη και πρόσφατη ιστορία. Το «άδειασμα» των Κούρδων της Συρίας, από τις ΗΠΑ, αποτελεί το πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού δεν κινδυνεύουν μόνον από την τουρκική αστική τάξη. Πρώτα από όλα, έχουν ξεπουληθεί από την αστική τάξη της Ελλάδας με τις Συμφωνίες για τις βάσεις, με τα αμερικανικά στρατεύματα στα εδάφη και τις θάλασσές μας, με τον αμερικανό Πρέσβη που αναμιγνύεται παντού, με τους πράκτορες της CIA και της Μοσάντ που αλωνίζουν στη χώρα, με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις της ΕΕ και της ΕΚΤ. Δεν θα προστατευθούν ούτε από την ιμπεριαλιστική Γαλλία, που προωθεί τα δικά της συμφέροντα ενάντια στην Τουρκία στη Μεσόγειο και την Αφρική και επιδιώκει να πουλήσει φρεγάτες και αεροπλάνα στην Ελλάδα.
Η πολιτική του «προβλέψιμου» Μητσοτάκη δεν πρόκειται να πείσει τους λύκους της Ουάσινγκτον και των Βρυξελών. Δεν είναι «πατριωτική», δεν προασπίζει την ειρήνη και την ασφάλεια, είναι επικίνδυνη, φέρνει απαράδεκτους συμβιβασμούς, νέους γύρους εξοπλιστικών προγραμμάτων με Νατοϊκή σφραγίδα, μαζί με πολεμικές τυχοδιωκτικές περιπέτειες.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μπορεί να τα εξασφαλίσει μόνον ο ελληνικός λαός, με έναν καθαρά αμυντικό στρατιωτικό προσανατολισμό, έξω από την επιθετική συμμαχία του ΝΑΤΟ και τον Ευρωστρατό, με μια αντιιμπεριαλιστική, ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, έξω από το ευρωατλαντικό πλαίσιο. Αυτή η πολιτική δε θα έκανε την Ελλάδα δεδομένη για τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Θα έδινε άλλα περιθώρια διπλωματικών αλλά και πολιτικών μέσων στην διαπραγμάτευση των ελληνοτουρκικών διαφορών, θα αφαιρούσε εξουσία από τους εμπρηστές του διαίρει και βασίλευε, τις ΗΠΑ και τις ισχυρές δυνάμεις της Ε.Ε., θα μπορούσε να πείσει τον τουρκικό και τους άλλους λαούς για την ειλικρίνεια, τον αμοιβαίο σεβασμό, τη φιλία και τη συνεργασία στην περιοχή, ενάντια στην καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική «συνεκμετάλλευση» εδαφών, θαλασσών, ΑΟΖ και λαών.
Αυτή η εργατική και λαϊκή εξωτερική πολιτική απαιτεί ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία, με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, χωρίς απαράδεκτα casus belli, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και χωρίς αμερικανονατοϊκούς ή άλλους πάτρωνες. Αυτή η πολιτική είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει και το κύριο, την ειρήνη στο Αιγαίο. Γιατί μπορεί να πείσει τον τουρκικό και τους άλλους λαούς για την ειλικρίνεια, τον αμοιβαίο σεβασμό, τη φιλία και τη συνεργασία στην περιοχή, ενάντια στην καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική «συνεκμετάλλευση» εδαφών, θαλασσών, ΑΟΖ και λαών.
Αυτή η πολιτική στηρίζεται στο δικαίωμα του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο προβλέπει χωρικά ύδατα με πλήρη κρατική κυριαρχία μέχρι και τη μονομερή επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Τουρκία, αλλά λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες του Αιγαίου ως ημίκλειστης θάλασσας, τα δικαιώματα και τις ανάγκες των γειτονικών, όπως και των άλλων κρατών. Από αυτή τη σκοπιά απαιτεί από την τουρκική κυβέρνηση την υπογραφή της Διεθνούς Σύμβασης για τη Θάλασσα.
Αυτή η πολιτική στηρίζεται στο δικαίωμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μέχρι και τα 200 ν.μ., αναγνωρίζοντας ότι τα νησιά έχουν και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Πρόκειται για κυριαρχικά δικαιώματα που δεν ταυτίζονται με την πλήρη κρατική κυριαρχία –δεν είναι «σύνορα». Αρνείται τις μονομερείς επιθετικές κινήσεις, προωθεί το διάλογο χωρίς απειλές. Στα πλαίσια αυτά και στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, μπορούν να αναζητηθούν αμοιβαίοι συμβιβασμοί για την περίπτωση του Καστελόριζου.
Το εργατικό λαϊκό κίνημα και η Αριστερά αγωνίζονται για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα ως εν δυνάμει ιδιοκτησία των παραγωγών του πλούτου, της εργατικής τάξης και των λαών. Όσο επικρατεί η αστική κυριαρχία, τα σφετερίζεται η αστική τάξη, οι πολυεθνικές και ο ιμπεριαλισμός που τα θέτουν κάτω από τους νόμους της εκμετάλλευσης και του ανταγωνισμού με βαρύ κόστος για τα εργασιακά δικαιώματα, το περιβάλλον και την ειρήνη. Αντίθετα, ο λαός και η Αριστερά τα προασπίζονται απαιτώντας την κρατική ιδιοκτησία των επιχειρήσεων εξόρυξης, κάτω από την οπτική του εργατικού, κοινωνικού και δημοκρατικού ελέγχου, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον, με προοπτική την κοινωνική ιδιοκτησία και τη διεθνή συνεργασία. Αγωνίζονται για πολυμερή διεθνή κρατική συμφωνία για τις ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο.
Από αυτή τη σκοπιά, το λαϊκό κίνημα κι η Αριστερά λένε «όχι» στην οικοπεδοποίηση των ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, στο ξεπούλημα και τη «συνεκμετάλλευση» από τις ξένες πολυεθνικές και τις εγχώριες ιδιωτικές επιχειρήσεις, στις καταστρεπτικές για το περιβάλλον εξορύξεις τους και στον ανταγωνισμό για μεγαλύτερα μερίδια σύμφωνα με το «νόμο του ισχυρού». Λένε «όχι στον πόλεμο για τις ΑΟΖ των πολυεθνικών».
Η ειρήνη και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού δεν προωθούνται με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον επιθετικό άξονα με το σιωνιστικό κατοχικό καθεστώς του Ισραήλ κάτω από τη διεύθυνση των ΗΠΑ, την οποία εγκαινίασε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, προώθησε η κυβέρνηση Σαμαρά, αναβάθμισαν οι Τσίπρας – Κοτζιάς και συνεχίζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Σε αυτόν, προστίθεται τώρα και η ιμπεριαλιστική Γαλλία.
Αυτός ο άξονας στρώνει το έδαφος σε επικίνδυνα ευρωατλαντικά παιχνίδια γύρω από τους αγωγούς φυσικού αερίου και προωθεί τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να πάρει τα μερίδιά της από τις πολυεθνικές ενέργειας που θα καρπωθούν τη μερίδα του λέοντος. Στρέφεται κατά των δικαιωμάτων του τουρκικού λαού, επιχειρώντας να τον αποκλείσει από τη Μεσόγειο, με σχέδια όπως αυτό του EastMed και με μαξιμαλιστικές προσεγγίσεις για την ΑΟΖ του Καστελλόριζου. Έτσι, τροφοδοτεί με επιχειρήματα τον Ερντογάν προς το εσωτερικό της χώρας του και τη διεθνή κοινότητα. Αδυνατίζει τον κυριότερο σύμμαχο του ελληνικού λαού, που δεν είναι άλλος από τα φιλειρηνικά και δημοκρατικά αισθήματα που υπάρχουν μέσα στους λαούς της Τουρκίας.
Η πολιτική συμμαχιών με δικτατορίες, όπως αυτή του Σίσι στην Αίγυπτο και με τυχοδιώκτες, όπως ο Χαφτάρ της Λιβύης, χτυπά κάθε ηθικό, δημοκρατικό έρεισμα της εξωτερικής πολιτικής.
«Εθνική ενότητα» με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, την αστική τάξη και την πολιτική της δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί είναι πολύ πιθανόν οι χθεσινές πολεμικές ιαχές να γίνουν αύριο άτακτη υποχώρηση όταν οι «σύμμαχοι» ορίσουν ποια νερά είναι «αμφισβητούμενα» και ποια όχι, όπως έκαναν καθαρό οι ΗΠΑ και η Γερμανία, όπως φάνηκε με την υπαγορευμένη συμφωνία για τις ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου. Γιατί δεν μπορεί να αποκλείσει τη συμμετοχή σε τυχοδιωκτικές πολεμικές ενέργειες, αν τους επιτραπεί. Ενότητα μαζί με αυτούς που λένε «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και σήμερα, τη Γαλλία, δε μπορεί να υπάρχει.
Σε αυτή την πολιτική συμπεριλαμβάνονται και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση ενίσχυσε ποιοτικά τη σύγχρονη αμερικανοκρατία και την πρόσδεση στο Ισραήλ.
«Εθνική ενότητα» δεν μπορεί να υπάρξει με την πολιτική του ξέφρενου ανταγωνισμού για πολεμικούς εξοπλισμούς που δεν εξυπηρετούν την άμυνα της χώρας, αλλά τις επιθετικές βλέψεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ ή της Γαλλίας, φορτώνουν το δημόσιο χρέος, απαιτούν βαθύτερη λιτότητα, απορροφούν κονδύλια για την υγεία και την παιδεία, σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο. Ούτε με τη στρατιωτικοποίηση της νεολαίας, την υποχρεωτική στράτευση στα 18 και την επιμήκυνση μιας θητείας για το ΝΑΤΟ, με τον επαγγελματικό στρατό – μισθοφόρων για το ΝΑΤΟ και την αστική τάξη.
«Εθνική ενότητα» με αυτή την πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί την ίδια στιγμή στο εσωτερικό στρέφεται κατά του «εχθρού λαού», όπως έδειξαν ο αντισυνταγματικός «χουντονόμος» κατά της ελευθερίας στη διαδήλωση, οι βάρβαρες επιθέσεις των πραιτόρων του Χρυσοχοϊδη κατά εργαζομένων και νέων και οι ετοιμασίες για ένα ουσιαστικά νέο μνημόνιο, που συμφωνήθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Ενώ με τα προηγούμενα μνημόνια οι εργαζόμενοι βυθίστηκαν στη μόνιμη ανέχεια και η νεολαία είτε έφυγε στο εξωτερικό είτε φυτοζωεί χωρίς ελπίδες.
«Εθνική ενότητα» δεν μπορεί να υπάρξει με τους ακροδεξιούς πολεμοκάπηλους της Ελληνικής Λύσης, με τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής και τους κληρονόμους της.
Η Αριστερά δεν μπορεί και δεν πρέπει να παρασύρεται ούτε από τον κοσμοπολιτισμό, ούτε από τον αστικό «πατριωτισμό» στο όνομα του υπαρκτού κινδύνου για την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα από το καθεστώς Ερντογάν. Απαιτείται η ανεξαρτησία και η προβολή μια διαφορετικής, λαϊκής και εργατικής αντίληψης για την εξωτερική πολιτική.
Για το ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού στρατιωτικού επεισοδίου, μεταξύ δυο χωρών υποτίθεται «συμμάχων» στο ΝΑΤΟ, η Αριστερά και το λαϊκό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία οφείλουν να προετοιμάζονται από σήμερα, να συνεργαστούν και να καταδικάσουν τον υπεύθυνο για την πρόκληση, να κινητοποιηθούν άμεσα για την αποκλιμάκωση και την αποτροπή του πολέμου, να σταθούν ενάντια στον «εθνικιστικό πυρετό» που θα αναπτυχθεί, να απαιτήσουν την άμεση παύση της λειτουργίας των ξένων βάσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ, αγωνιζόμενοι για την ειρήνη και το διάλογο για αμοιβαία αποδεκτές, ισότιμες συμφωνίες έξω από τα ευρωατλαντικά πλαίσια.
Η λαϊκή πάλη και ενότητα, μαζί με τη διεθνιστική συνεργασία, πρώτα από όλα με τον τουρκικό λαό, θα προασπίσουν την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα.
- ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΟΡΩΝ – ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
- ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ – ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΛΑΟ
- ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΟΖ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
- Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ
- «ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
- ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΜΕ ΙΣΡΑΗΛ, ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΗΠΑ
- ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΝΑΤΟΪΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ – ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
- ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ, ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων
