Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι:
Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να βασίζεται στην ΕΕ των πολυεθνικών και των μνημονίων για την υπεράσπιση της εθνικής του κυριαρχίας και των κυριαρχικών του δικαιωμάτων τα οποία απειλούνται από το αντιδραστικό καθεστώς Ερντογάν.
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως όλες με τον ένα ή άλλο τρόπο στο παρελθόν, είναι δέσμια του μονόδρομου και υποταγής στις ΗΠΑ και στην ΕΕ. Αυτή είναι εξάλλου η πάγια, στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης. Καλλιεργεί ψευδαισθήσεις ότι οι “σύμμαχοι” θα μας υπερασπιστούν, κάτι που έχει διαψευστεί επανειλημμένα στο παρελθόν (πχ Κύπρος, Ίμια), ενώ ταυτόχρονα παραχωρεί έδαφος, στρατιωτικές βάσεις ή και στρατιωτικές δυνάμεις για τους πολέμους και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ (όπως στον πόλεμο στη Σερβία, στο Αφγανιστάν ή πιο πρόσφατα στη Λιβύη – συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας παλαιότερα), και προβαίνει σε επικίνδυνες επιλογές ενάντια σε άλλους λαούς και στα κυριαρχικά τους δικαιώματα (συμμαχίες με Αίγυπτο και Ισραήλ για αγωγό Eastmed).
Στην πραγματικότητα, ΗΠΑ και ΕΕ σέρνουν την Ελλάδα στο χορό των διαπραγματεύσεων εφ’ όλης της ύλης, δηλαδή σε όλη την αντζέντα των τουρκικών αξιώσεων που αμφισβητούν το διεθνές δίκαιο αλλά και την εθνική κυριαρχία σε διάφορα νησιά. Στο ίδιο ουσιαστικά μήκος κύματος με την κυβέρνηση βρίσκεται και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και η ειρήνη στη γειτονιά μας μπορεί να υπάρξει μόνο έξω από τις ιμπεριαλιστικές “λυκοσυμμαχίες” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Απαιτείται τώρα να δυναμώσει ο ενωτικός αγώνας του λαού, των μαζικών του φορέων, σε συνεργασία και με αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς, ιδιαίτερα των Βαλκανίων και της Ανατολ. Μεσογείου, για την ειρήνη στην περιοχή, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, για την απομάκρυνση των ξένων βάσεων που επεκτείνονται, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για τη φιλία των λαών με αμοιβαίο σεβασμό στα κυριαρχικά δικαιώματα και στο διεθνές δίκαιο.
