Η άνοδος και η πτώση της Liudmyla Denisova

Αναδημοσίευση από την Ανταπόκριση

του Κώστα Μηλολιδάκη

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ FAKE NEWS ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑΜΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΠΑΛΙΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ

H Ουκρανή Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στενή συνεργάτης του ισχυρού άνδρα της Ουκρανίας Αρσέν Άβακοφ, παύθηκε από το Ουκρανικό κοινοβούλιο επειδή διέδιδε φρικτές στις λεπτομέρειές τους, εντελώς φανταστικές, ιστορίες για βιασμούς ανηλίκων από τους Ρώσους στρατιώτες και έτσι εξέθεσε τον νέο υπουργό Εσωτερικών της Ουκρανίας όταν οι «εταίροι» του ζήτησαν στοιχεία, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda εκπορευόμενο από τον Ζελένσκι. Σαν αποτέλεσμα του ρεπορτάζ, η δημοσιογράφος που το συνέταξε κατετάγη στη λίστα προγραφών Myrotvorets που αναρτά η Ουκρανική μυστική αστυνομία SBU αναδεικνύοντας τον λυσσασμένο πόλεμο που διεξάγεται μέσα στους κόλπους της Ουκρανικής εξουσίας.

Α. Η ΑΝΟΔΟΣ

Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε τηλεόραση (εγώ όχι), αλλά οπωσδήποτε θα έχει πάρει το αυτί σας για τους φρικτούς βιασμούς που υφίστανται από τους Ρώσους στρατιώτες οι Ουκρανές γυναίκες. Σαν να μην έφταναν αυτοί, έχουμε περιστατικά όπου μητέρες υποχρεώνονται να παρακολουθούν τον βιασμό των νηπίων παιδιών τους, μωρά δύο ετών υφίστανται βιασμούς με κουταλάκια ή με κεριά, και πολλά άλλα φρικώδη. Όλα αυτά έχουν βρει το δρόμο για τα Δυτικά ΜΜΕ και το κυριότερο, στην εκστρατεία αυτή συμμετέχουν και υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών.

Έτσι, η Pramila Patten, Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα σε “Θέματα Σεξουαλικής Βίας κατά τη Διάρκεια Συγκρούσεων”, απευθυνόμενη προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 6 Ιουνίου, μετά από επίσκεψη στην Ουκρανία, είπε ότι «μια εθνική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης έχει λάβει αναφορές εγκλημάτων που ξεκινούν από ομαδικούς βιασμούς και φτάνουν έως την υποχρέωση να παρακολουθούν σύντροφοι ή γονείς πράξεις σεξουαλικής βίας που εκτελούνται σε βάρος συντρόφου ή παιδιού.» Είπε ακόμη ότι το Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR) έχει λάβει 124 αναφορές για φερόμενα εγκλήματα σεξουαλικής βίας στην Ουκρανία, οι οποίες ερευνώνται, αλλά το μόνο και βασικό στοιχείο της ομιλίας της ήταν η αναφορά σε περιστατικά που φέρονται να αναφέρθηκαν στη συγκεκριμένη Ουκρανική τηλεφωνική γραμμή.

Δεν υπήρξε όμως κανένα παραπέρα συγκεκριμένο στοιχείο που να υποστηρίζει τις γλαφυρές περιγραφές. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η τηλεφωνική αυτή γραμμή είναι η γραμμή που είχε οργανώσει με χρήματα της UNICEF η πρώην Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ουκρανίας, διορισμένη από το Ουκρανικό κοινοβούλιο, Liudmyla Denisova.

Η Pramila Patten, λόγω και της θέσης της, ήταν κάπως συγκρατημένη. Άλλα ΜΜΕ όμως είναι πολύ γλαφυρότερα στις φρικώδεις περιγραφές, που θυμίζουν έντονα αρρωστημένες φαντασιώσεις. Έτσι, με τίτλο «Μαμά, το μπισκοτάκι μου πονά, πονά πολύ» ο Yevhen Spirin δημοσιεύει στην Ουκρανική Βαβέλ ένα άρθρο στις 11 Απριλίου, όπου παίρνει συνέντευξη από μία ψυχολόγο ονόματι Liliya Shakalova. Στην εισαγωγή του άρθρου αναφέρει: «Η επίτροπος του ουκρανικού κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Liudmyla Denisova αποκάλυψε τα γεγονότα για το πώς οι κατακτητές βιάζουν βάναυσα παιδιά. Σύμφωνα με αυτήν, ένα 11χρονο αγόρι βιάστηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του στην πόλη Bucha, ενώ εκείνη ήταν δεμένη σε μια καρέκλα. Ένα 14χρονο κορίτσι βιάστηκε από πέντε άνδρες.» Η συνέντευξη ακολουθεί κολλητά, υπονοώντας ότι η Liliya Shakalova συνδέεται με την Liudmyla Denisova.

Στις 10 Μαΐου, το CNN σε άρθρο με τίτλο «Η Ουκρανία έχει κατηγορήσει τους Ρώσους στρατιώτες ότι χρησιμοποιούν τον βιασμό ως πολεμικό μέσο» αναφέρονται και τα εξής: «“Υπήρξαν 700 αναφορές από την 1η Απριλίου”, είπε η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, η επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ουκρανικού κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένης τουλάχιστον μιας περίπτωσης όπου φέρεται να βιάστηκε ένα νεαρό αγόρι. Η Ντενίσοβα έχει αναλάβει το τρομακτικό καθήκον να συγκεντρώσει στοιχεία για εγκλήματα πολέμου που έχουν αναφερθεί σχετικά με τη ρωσική εισβολή. Έχει επίσης οργανωθεί μια τηλεφωνική γραμμή για την παροχή δωρεάν ψυχολογικής υποστήριξης σε θύματα ή μάρτυρες σεξουαλικής επίθεσης, είπε. “Είναι πολύ δύσκολο. Ξέρετε, κάποιος πρέπει να το κάνει, [αλλά η πραγματική δυσκολία είναι] για τους μαχητές μας στην πρώτη γραμμή, είναι πολύ πιο δύσκολο για αυτούς. Κινδυνεύουν κάθε λεπτό. Αυτή είναι η δική μου πρώτη γραμμή.” Οι υποθέσεις βιασμού διερευνώνται από μια ειδική εισαγγελία, είπε η Ντενίσοβα.»

Τα έγκριτα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναπαράξει τις γλαφυρές περιγραφές βιασμών της Ουκρανής Επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι πολλά. Για παράδειγμα, στις 3 Μαΐου, η Βρετανική Guardian γράφει σε ρεπορτάζ με τίτλο «Άνδρες και αγόρια ανάμεσα στα φερόμενα ως θύματα βιασμών από τους Ρώσους στρατιώτες στην Ουκρανία» και τα εξής: «Ωστόσο, ομάδες εισαγγελέων και ανακριτών συγκεντρώνουν στοιχεία για εκτεταμένη σεξουαλική βία από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις υποχώρησαν λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν. Οι ομαδικοί βιασμοί, οι επιθέσεις υπό την απειλή όπλου και οι βιασμοί που διαπράττονται μπροστά στα παιδιά είναι μεταξύ των ζοφερών μαρτυριών που έχουν συλλέξει από τα θύματα και τις οικογένειές τους. Η επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων της χώρας, Λιουντμίλα Ντενίσοβα, κατέγραψε επίσημα τις περιπτώσεις 25 γυναικών που κρατήθηκαν σε ένα υπόγειο και βιάστηκαν συστηματικά στην Μπούτσα, που είναι γειτονική της Ιρπίν.» Και πάλι, στο ρεπορτάζ δεν αναφέρονται συγκεκριμένα, επιβεβαιωμένα από την Guardian περιστατικά, αλλά γενικές περιγραφές και συμπεράσματα. Το πιο συγκεκριμένο στοιχείο που αναφέρεται είναι η παραπάνω “επίσημη καταγραφή” από την Επίτροπο του ομαδικού βιασμού των 25 γυναικών στην Μπούτσα.

Άλλο παράδειγμα γλαφυρών περιγραφών παράδοξων βιασμών από έγκριτο Δυτικό ΜΜΕ, αποτελεί ανάρτηση του “Insider” (πρώην “Business Insider”—ανήκει στον σοβαρό Γερμανικό οίκο Axel Springer). Με τίτλο «Ένα παιδάκι ενός έτους πέθανε μετά τον βιασμό του από Ρώσους στρατιώτες, λέει η Ουκρανία», το ρεπορτάζ της 20ης Μαΐου αναφέρει: « Ένα αγοράκι ενός έτους πέθανε μετά από βιασμό από δύο Ρώσους στρατιώτες, ανέφερε την Πέμπτη η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ουκρανικού Κοινοβουλίου. Η κατηγορία είναι μια από τις πιο φρικτές από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά δεν είναι μοναδική. Η Denisova Liudmyla Leontiivna είπε στη δήλωση ότι λαμβάνει καθημερινά αναφορές για σεξουαλική βία κατά Ουκρανών, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Η Leontiivna δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για το τι φέρεται να συνέβη, αλλά είπε ότι η αναφορά είχε ληφθεί τις προηγούμενες 24 ώρες. Ο Insider δεν μπόρεσε να βρει ανεξάρτητα στοιχεία για τον ισχυρισμό.» Προσέξτε ότι τουλάχιστον αυτό το ΜΜΕ προσθέτει το στοιχειώδες από πλευράς δημοσιογραφικής δεοντολογίας (που δεν έκαναν το CNN και η Guardian) ότι δηλαδή δεν βρέθηκαν ανεξάρτητα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό της επιτρόπου. Όπως θα δούμε—αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο—τέτοια στοιχεία απλά δεν υπάρχουν, διότι όλες οι άρρωστες φαντασιώσεις της κας Denisova, αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας της.

Όμως, πριν προχωρήσω στην απόδειξη του ισχυρισμού μου, αλλά και στην παραπέρα συζήτηση του τι έχει συμβεί, ας δώσω και από πρώτο χέρι μία έκθεση της ίδιας της πρώην Επιτρόπου (περισσότερες μπορείτε να βρείτε στο site του Επιτρόπου του Ουκρανικού Κοινοβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει να πάτε λίγο πίσω, πριν την απόλυση της συγκεκριμένης κυρίας). Στις 19 Μαΐου λοιπόν, η κα  Liudmyla Denisova γράφει:

«19/05/2022 15:39 Η Επίτροπος αναφέρει ρατσιστικά σεξουαλικά εγκλήματα—γενοκτονία του Ουκρανικού λαού με εξαιρετική σκληρότητα.

Κάθε μέρα η γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης της Επιτρόπου λαμβάνει αναφορές για σεξουαλικά εγκλήματα που κάνουν το αίμα να παγώνει. Οι φρικαλεότητες των Ρώσων στρατιωτών δεν έχουν όρια. Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις απελευθερώνουν πόλεις και χωριά στην περιοχή του Χαρκόβου και την περασμένη εβδομάδα, οι περισσότερες κλήσεις προήλθαν από εκεί. Από τα ίδια τα θύματα και τους συγγενείς τους.

• Χθες, μέσα σε μόλις μία ώρα, 10 άτομα έκαναν αναφορά για σεξουαλική βία, 8 εξ αυτών αφορούσαν βιασμούς ανηλίκων, μεταξύ των οποίων δύο 10χρονα αγόρια.
• Τις τελευταίες 24 ώρες, λάβαμε 56 κλήσεις.
• Τρίδυμα 9 ετών, κορίτσια που βιάστηκαν από ρατσιστές με σοβαρά τραύματα στα γεννητικά όργανα. Όλα αυτά σε πλήρη θέα της μητέρας, είναι σοκαρισμένη. [Συνέβη στο] Izium.
• Μια μητέρα γύρισε, η εννιά μηνών κόρη της βιάστηκε με ένα κερί μπροστά στα μάτια της.
• Ένα αγόρι ενός έτους βιάστηκε από δύο, πέθανε.
• Ένα δίχρονο κορίτσι που βιάστηκε από δύο, επέζησε.
• Οι άνδρες που βιάστηκαν ήταν 67 και 78 ετών.

Η φρίκη και η οργή είναι συντριπτική!

Αυτά που συμβαίνουν αποτελούν γενοκτονία του ουκρανικού λαού με ιδιαίτερη σκληρότητα! Πρόκειται για παραβίαση όχι μόνο των κανόνων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, αλλά και της ίδιας της ουσίας του, των ηθών του πολιτισμένου κόσμου!

Κάνω έκκληση στην Επιτροπή του ΟΗΕ κατά τη διερεύνηση των παραβιάσεων  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διάρκεια της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία να λάβει υπόψη αυτά τα γεγονότα γενοκτονίας του ουκρανικού λαού.

Καλώ τους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο να αυξήσουν την πίεση μέσω κυρώσεων προς τη Ρωσία, να παράσχουν στην Ουκρανία επιθετικά όπλα, να συμμετάσχουν στη διερεύνηση των ρατσιστικών εγκλημάτων στη χώρα μας!

Ο εχθρός πρέπει να σταματήσει και όλοι όσοι εμπλέκονται στις θηριωδίες στην Ουκρανία πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη!»

Θα παρατηρήσατε φυσικά το “δια ταύτα” των γλαφυρών και φρικτών περιγραφών: Αν φρίττετε με αυτά που διαβάζετε, δώστε μας επιθετικά όπλα.

Η παραπάνω αναφορά της Ουκρανής Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναπαράχθηκε την επομένη από το επίσημο Ουκρανικό Κέντρο Ενημέρωσης του Τύπου με τίτλο: «Ρώσοι στρατιώτες βιάζουν παιδιά μπροστά στους γονείς τους στην περιοχή του Χαρκόβου».

Ο γνωστός από τις αμετροέπειές του Josep Borrell ήταν μάλλον το υψηλότερα ιστάμενο πρόσωπο
που κατάπιε αμάσητες τις αρρωστημένες φαντασιώσεις της κας Liudmyla Denisova.

Επίσης την επομένη, 20 Μαΐου, ο μη φημιζόμενος ιδιαίτερα για την οξύνοιά του, επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Josep Borell Fontelles παίρνει τη σκυτάλη με ανάρτηση στο Twitter όπου γράφει: «Αναφέρονται ακατανόμαστα εγκλήματα από απελευθερωμένες περιοχές της Ουκρανίας. Η σεξουαλική βία [που χρησιμοποιείται] ως όπλο πολέμου κατά γυναικών και παιδιών ανάμεσα στις υπόλοιπες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα. Οι δράστες πρέπει να λογοδοτήσουν.»

Στις 23 Μαΐου, το Ουκρανικό δίκτυο ενημέρωσης Ukrinform επανέρχεται, επειδή στο μεταξύ η Επίτροπος εμπλούτισε τις περιγραφές των φρικαλέων βιασμών, προσθέτοντας και άλλες λεπτομέρειες, στο κανάλι της στο Telegram.

Σύμφωνα με το Ukrinform: «[Η Επίτροπος στην ανάρτησή της στο Telegram, γράφει ότι] Η Ρωσία χρησιμοποιεί βιασμό και σεξουαλική βία με άλλες μορφές ως πολεμική τακτική — συστηματικά, παντού και με συγκλονιστική βαρβαρότητα. Τις τελευταίες 24 ώρες, ορισμένοι κάτοικοι της Oleksandrivka, στην περιοχή της Χερσώνας, επικοινώνησαν με την τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής βοήθειας του Επιτρόπου, δίνοντας την άδεια να δημοσιευτούν πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα σεξουαλικής βίας. Αναλύοντας τα αναφερόμενα περιστατικά, η Ντενίσοβα ανέφερε την περίπτωση όπου δύο κορίτσια ηλικίας 12 και 15 ετών βιάστηκαν από ρωσικές δυνάμεις. Σε άλλο περιστατικό, ένα κοριτσάκι 6 μηνών βιάστηκε με ένα κουταλάκι του γλυκού. Δίδυμα νήπια αγόρια, 2 ετών, δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση μπροστά στα μάτια της μητέρας τους. Πέντε Ρώσοι στρατιώτες εισέβαλαν και τέσσερις από αυτούς βίασαν τα νήπια ανά δύο, στο στόμα και στον πρωκτό, ενώ ο πέμπτος στρατιώτης κρατούσε τη μητέρα. Και τα δύο παιδιά πέθαναν από ρήξεις και απώλεια αίματος. Σε άλλη περίπτωση σεξουαλικής βίας, ένα τρίχρονο αγοράκι βιάστηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του από δύο στρατιώτες. Αυτό το παιδί πέθανε επίσης από τα τραύματα που υπέστη κατά την άγρια ​​επίθεση……Ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζήτησε από την Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα σε Θέματα Σεξουαλικής Βίας κατά τη Διάρκεια Συγκρούσεων, Pramila Patten, να ξεκινήσει έρευνα για τα καταγελλόμενα γεγονότα και να παραπέμψει τους δράστες στη δικαιοσύνη, καθώς και να λάβει μέτρα για την πρόληψη περαιτέρω σεξουαλικής βίας από τις ρωσικές δυνάμεις.»

Η επίσημη αναφορά της Επιτρόπου στην ιστοσελίδα του Γραφείου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
του Ουκρανικού κοινοβουλίου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda,
επρόκειτο για αρρωστημένες φαντασιώσεις της Επιτρόπου,
οι οποίες εμπλουτίστηκαν και έγιναν πολύ χειρότερες,
τέσσερις μέρες μετά, σε αναρτήσεις της στο Telegram.

Αυτή η ανάρτηση—με το κουταλάκι του γλυκού—μάλλον αποτέλεσε και το υψηλότερο σημείο ανόδου στην τροχιά που διέγραψε η κα Επίτροπος πριν απολυθεί αιφνιδιαστικά από το Ουκρανικό κοινοβούλιο στις 31 Μαΐου.

Β. Η ΠΤΩΣΗ

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την αποκαθήλωση της Ντενίσοβα. Άρα είναι εύλογο το ερώτημα: Γιατί να ασχοληθούμε σήμερα με αυτή την παλιά υπόθεση; Όταν ασχολούμαστε με το Ουκρανικό, ένας μήνας είναι μεγάλο διάστημα χρόνου.

Η απάντηση βρίσκεται σε ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ δημοσιογραφικής έρευνας που δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουνίου από την φιλοκυβερνητική Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda. Δεδομένου ότι η απόλυση της Ντενίσοβα εκπορεύτηκε από τον ίδιο τον Ζελένσκι και το κόμμα του στο Ουκρανικό κοινοβούλιο, οι αποκαλύψεις της εφημερίδας για τα κατορθώματα της Ντενίσοβα και τις φανταστικές ιστορίες σεξουαλικής φρίκης που διέδιδε, υποθέτουμε ότι έγιναν για λογαριασμό του Ζελένσκι.

Το ρεπορτάζ λοιπόν αναλαμβάνει να αποκαλύψει το μυστήριο των—υποτίθεται—πραγματικών αιτίων της απόλυσης της Ντενίσοβα στο Ουκρανικό, αλλά και στο παγκόσμιο, κοινό. Από τις 27 Ιουνίου που δημοσιεύτηκε με τίτλο «Από το Facebook στον Ανακριτή. Γιατί η επίτροπος Ντενίσοβα έχασε τη θέση της», το ρεπορτάζ αναπαράχθηκε και σχολιάστηκε τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία. Για παράδειγμα, σε συντομότερη εκδοχή εμφανίστηκε στην Ουκρανική Βαβέλ με τίτλο «Η προηγούμενη επίτροπος Lyudmila Denisova έλεγε φανταστικές ιστορίες για βιασμούς προκειμένου “να βοηθήσει την Ουκρανία”», στα ukranews με τίτλο «Κατασκεύαζε ιστορίες βιασμών για να νικήσει η Ουκρανία. Τα Media ανακάλυψαν τον λόγο απόλυσης της Ντενίσοβα», καθώς και στο Russia Today, με τίτλο «Οι περισσότεροι ισχυρισμοί της Ουκρανής επιτρόπου για βιασμούς κατασκευασμένοι—[λένε τα media]».

Όμως, από όσο μπορέσαμε να δούμε, το ρεπορτάζ αυτό, αν και υποστηρίζεται από αναλυτικές πληροφορίες και στοιχεία, δεν βρήκε το δρόμο προς τα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία δημοσίευαν στο παρελθόν τις άρρωστες φρικτές φαντασιώσεις που κατασκεύαζε η Ντενίσοβα. Κάτι που οπωσδήποτε λέει πολλά για την δημοσιογραφική αξιοπιστία και ακεραιότητα όλων αυτών των μέσων.

Η προμετωπίδα του ρεπορτάζ της Sonya Lukashova στην Ukrayinska Pravda
για τους πραγματικούς λόγους απόλυσης από το Ουκρανικό κοινοβούλιο
της επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Lyudmila Denisova.

Β1. Η SONYA LUKASHOVA ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ SBU

Όμως, την επομένη της δημοσίευσής του, η ερευνήτρια δημοσιογράφος που το συνέταξε, Sonya Lukashova, κατατάχθηκε στην περιβόητη λίστα “Myrotvorets” των «προδοτών της Ουκρανίας». Η αιτιολογία, σύμφωνα με την ανάρτηση, είναι ότι η δραστηριότητα της ρεπόρτερ Sonya Lukashova είναι «ασύμβατη με τα δημοσιογραφικά ήθη», ότι αυτή συμμετείχε ενεργά «σε ειδικές επιχειρήσεις πληροφοριών της Ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας», και ότι «χειραγώγησε δημοσίως σημαντικές πληροφορίες». Κατά την Myrotvorets, το ρεπορτάζ της εφημερίδας ισοδυναμεί με «κάλυψη των αποδείξεων των εγκλημάτων» που υποτίθεται ότι διέπραξαν Ρώσοι στρατιώτες.

Η λίστα Myrotvorets είναι μια δημόσια βάση δεδομένων που τηρείται σε Καναδικό server αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι αυτή καταρτίζεται από την Ουκρανική μυστική αστυνομία SBU. Σ’ αυτήν μπαίνουν τα ονόματα, οι διευθύνσεις, το τηλέφωνο, οι σύνδεσμοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλα τα προσωπικά στοιχεία εκείνων που οι διαχειριστές της λίστας αποφασίζουν ότι έχουν “αντι-ουκρανικές” ή “φιλορωσικές” απόψεις—η πλέον διάσημη πρόσφατη προσθήκη στη λίστα ήταν αυτή του τέως υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, αλλά τη λίστα κοσμούν επίσης ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ και ο νυν πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν.

Αν η λίστα περιοριζόταν στον Κίσινγκερ και στον Σρέντερ, θα ήταν απλώς μια γραφική εκδήλωση των ακροδεξιών αντιλήψεων της Ουκρανικής μυστικής αστυνομίας. Όμως, οι Ουκρανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι των οποίων τα ονόματα καταχωρούνται στη λίστα θεωρούνται προγραμμένοι, με άλλα λόγια γι’ αυτούς η λίστα είναι λίστα εξόντωσης.

Ο φωτορεπόρτερ Dean O’Brien, που συμμετείχε σε μία συνάντηση στα Ηνωμένα Έθνη μεταφέροντας τις εμπειρίες του από τους βομβαρδισμούς των μετόπισθεν στη ΛΔ του Ντονμπάς από το πυροβολικό και τις πυραυλικές δυνάμεις του Κιέβου έχει τοποθετηθεί στη λίστα. Λέει: «[Η λίστα Myrotvorets] μοιάζει να είναι μια λίστα προγραφών, μια λίστα δημοσιογράφων ή όποιου άλλου πάει ενάντια στην επίσημη άποψη στην Ουκρανία. Αν κάνεις ρεπορτάζ που αναφέρεται σε αυτούς, σε αντιλαμβάνονται ως ένα είδος απειλής και σε βάζουν σ’ αυτή την λίστα….Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι μοιάζει ως εάν αυτοί να έχουν πρόσβαση στα διαβατήρια των ανθρώπων, στις βίζες. Το γεγονός ότι μπορούν να αναρτούν την φωτογραφία του διαβατηρίου σου, φωτοαντίγραφα της βίζας σου, αυτά όλα μπορούν να προέρχονται μόνο από επίσημα κυβερνητικά γραφεία στην Ουκρανία. Αυτή είναι ιστοσελίδα της Ουκρανικής κυβέρνησης, τόχουν συζητήσει στο κοινοβούλιο, να την κλείσουν. Αλλά δεν ενδιαφέρονται να την κλείσουν. Αυτός ο ιστότοπος είναι ένα είδος λίστας εξόντωσης, στ’ αλήθεια.»

Πλήθος δημοσιογράφων, ακτιβιστών και πολιτικών που η λίστα έχει αναρτήσει τα ονόματά τους και τις διευθύνσεις της κατοικίας τους, στη συνέχεια αντιμετώπισαν διακρίσεις και διώξεις, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν ή και δολοφονήθηκαν. Ορισμένες φορές οι ιστορίες με τη λίστα είναι κωμικοτραγικές, όπως εκείνη του Ρώσου πιλότου που τα ΜΜΕ της Ρωσίας δημοσίευσαν το όνομά του ως ήρωα, επειδή κατάφερε να προσγειώσει σ’ ένα χωράφι το επιβατικό αεροπλάνο που έπεφτε και να διασώσει τους 200 επιβάτες του, και στη συνέχεια αυτός είδε το όνομά του στη λίστα, επειδή το αεροπλάνο είχε προορισμό την Κριμαία!

Μια εκτενής αναφορά (2021) του Ρωσικού ιδρύματος για τη μελέτη της δημοκρατίας γράφει για τον δολοφονημένο το 2015 Ουκρανό δημοσιογράφο Oles Buzina: «Λίγες μέρες προτού δολοφονηθεί, τα προσωπικά στοιχεία του Oles Buzina είχαν αναρτηθεί στον ιστότοπο που έχει βάση στον Καναδά και δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ουκρανού αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών Anton Gerashchenko. Οι άνθρωποι που αναγράφονται εκεί προορίζονται για εξόντωση ή σύλληψη και ο συνολικός αριθμός τους ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες. Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, η καταγραφή στη λίστα και η ανάρτηση της διεύθυνσης του σπιτιού τους καθοδήγησαν τα τάγματα θανάτου στη δολοφονία του Oles Buzina, του Oleg Kalashnikov, και πολλών άλλων προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης.» Πίσω στο 2015, συνεχίζει η έκθεση, ο Georgiy Tuka, ο οποίος συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία του ιστότοπου, ανέφερε ότι από τους ανθρώπους της λίστας “περισσότεροι από 300 είτε έχουν συλληφθεί είτε έχουν εξοντωθεί”. H Wikipedia ανεβάζει τον αριθμό που αναφέρει ο Tuka στους 1000, προσθέτοντας την πληροφορία ότι το 2016 η λίστα περιέλαβε τα ονόματα 4,508 δημοσιογράφων απ’ όλο τον κόσμο.

Οι πληροφορίες που αναρτώνται στη λίστα θανάτου γίνονται δεκτές ως αποδεικτικό μέσο στα Ουκρανικά δικαστήρια σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, από την αρχική προ-δικαστική έρευνα μέχρι την καταδίκη κάποιου. Έως το 2019 τα στοιχεία της λίστας είχαν χρησιμοποιηθεί σε πάνω από 100 υποθέσεις που αφορούσαν “αντι-ουκρανικές” δραστηριότητες ενώ γίνονται δεκτά και για αστικές υποθέσεις. Αναλυτικές πληροφορίες για τους εμπνευστές της λίστας και τη λειτουργία της μέσα στην Ουκρανική κοινωνία των πολιτών μπορούν να βρεθούν στο δελτίο της Ουκρανικής πλατφόρμας ανθρωπίνων δικαιωμάτων “Successful Guards”.

Η Eva Bartlett, ανεξάρτητη Καναδή δημοσιογράφος με μεγάλη εμπειρία στην κάλυψη πολεμικών ζωνών, γράφει:  «Όταν τον Απρίλιο του 2015 η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ουκρανικού κοινοβουλίου Valeriya Lutkovskaya [ΣΗΜ. Η προηγούμενη της Ντενίσοβα] ξεκίνησε μια προσπάθεια να κλείσει τη λίστα, ο Anton Gerashchenko, τότε σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών, την απείλησε με απόλυση και δήλωσε ότι το έργο του ιστότοπου ήταν “εξαιρετικά σημαντικό για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας”. Είπε ότι “όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ή προσπαθεί να παρέμβει σε αυτό το έργο είναι είτε μαριονέτα στα χέρια άλλων είτε εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας”. Έτσι, ο ιστότοπος παραμένει ενεργός, με την υπηρεσία ασφαλείας της Ουκρανίας [ΣΗΜ. την περιβόητη SBU—παρακαλώ διαβάστε το σχετικό, εξαιρετικά ενδιαφέρον, ρεπορτάζ του Ουκρανικού Πρακτορείου Ειδήσεων στο οποίο δίνω σύνδεσμο αμέσως μετά για την εσωτερική διαπάλη μεταξύ των Ουκρανικών αρχών για το κλείσιμο της λίστας θανάτου] να δηλώνει ότι δεν είδε παραβιάσεις της ουκρανικής νομοθεσίας στις δραστηριότητες του ιστότοπου Myrotvorets. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, επίσης, αρνήθηκε να κλείσει ο ιστότοπος, ισχυριζόμενος ειρωνικά ότι είναι λάθος να παρεμβαίνει κανείς στο έργο των ιστοσελίδων και των μέσων ενημέρωσης.»

H ανάρτηση των προσωπικών στοιχείων της Sonya Lukashova στη λίστα θανάτου Myrotvorets.
Έχω βάλει σε κύκλο (με κίτρινο) δύο ενδιαφέροντα σημεία. Πάνω δεξιά αναφέρεται
ως τόπος φυσικής παρουσίας της λίστας το Langley της Virginia (όπου βρίσκεται η έδρα της CIA)
και η Βαρσοβία, στην Πολωνία. Κάτω αριστερά αναφέρεται η SBU ως (νομίζω)
το «πρόσωπο» που έκανε την ανάρτηση. 

Πριν συνεχίσουμε με το προγραμμένο ρεπορτάζ της Sonya Lukashova, μια ερώτηση είναι εύλογη: Αν το ρεπορτάζ έχει ενθαρρυνθεί από κύκλους της προεδρίας, όπως ισχυρίζομαι, τότε πώς το όνομα της ρεπόρτερ κατέληξε στη λίστα θανάτου; Η ερώτηση αυτή θα απαντηθεί στο Γ’ Μέρος αυτού του άρθρου, όπου συζητάμε το βιογραφικό της Ντενίσοβα.

Β2. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ UKRAYINSKA PRAVDA

[Ακολουθεί η μετάφραση από την φιλοκυβερνητική Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda πολύ εκτεταμένων αποσπασμάτων από το ρεπορτάζ της Sonya Lukashova. H μετάφραση είναι από τα αγγλικά, τα οποία έχουν προκύψει μετά από google translate από τα ουκρανικά, με αποτέλεσμα ίσως μερικά επιμέρους σημεία να μην έχουν αποδοθεί σωστά. Επίσης το στυλ του ρεπορτάζ διαφέρει κάπως από τον συνηθισμένο σ’ εμάς τρόπο. Παρόλ’ αυτά, συνάγονται πολύ χρήσιμα συμπεράσματα].

Στα τέλη Μαΐου, το Verkhovna Rada [Ουκρανικό Κοινοβούλιο] απέλυσε αιφνίδια την Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Lyudmila Denisova.

Αυτή η είδηση ήρθε ως έκπληξη. Για την κοινωνία. Ωστόσο, από τη μη δημόσια σκοπιά, ήταν ένα λογικό φινάλε.

Μεγάλο μέρος αυτής της ιστορίας έχει μείνει άγνωστο στο κοινό. Και αυτό είναι κατανοητό: είναι άβολο και δυσάρεστο για τη σημερινή Ουκρανία. Και θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά το κράτος κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ωστόσο, είναι σημαντικό. Για παράδειγμα, η Ουκρανία πρέπει να πολεμήσει τίμια και ενωμένη. Η Ουκρανία είναι σε θέση να παραδεχτεί τα λάθη και να τιμωρήσει τους ένοχους. Και συγκεκριμένα, αυτό μας ξεχωρίζει από τον εχθρό.

Γι’ αυτό είναι και δικό μας καθήκον να πούμε αυτή την ιστορία.

[Με έμφαση στο πρωτότυπο] Η Ukrayinska Pravda το δημοσιεύει επίσης για να προειδοποιήσει κάποιους να μη θελήσουν να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι επιζήμιο για την Ουκρανία.

Γιατί σίγουρα δεν θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε τον πόλεμο.

Αυτό το υλικό δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι Ρώσοι διαπράττουν βιασμούς στην Ουκρανία.

Αλλά οι ψευδείς ιστορίες πάνω σε αυτό το θέμα θα παίξουν μόνο στα χέρια του εχθρού. Επειδή η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να στραφεί εναντίον της Ουκρανίας στα διεθνή δικαστήρια.

………………………[Εδώ παραλείπω ένα απόσπασμα που έχει σαν σκοπό να πείσει τους αναγνώστες ότι η εφημερίδα δεν αρνείται γενικά ότι διαπράττονται βιασμοί από τους Ρώσους στρατιώτες]

Από την αρχή του πολέμου, σχεδόν όλες οι κρατικές υπηρεσίες έχουν ξεκινήσει την τεκμηρίωση των εγκλημάτων των κατακτητών και να βοηθούν τα θύματα. Ειδικότερα, το Γραφείο του Επίτροπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ξεκίνησε μια ανοιχτή γραμμή, η οποία λειτουργούσε όλο το εικοσιτετράωρο. Οι άνθρωποι έκαναν διάφορες ερωτήσεις: για τους αγνοούμενους συγγενείς, για το πώς να μπουν στις λίστες εκκένωσης, για τις φρικαλεότητες του ρωσικού στρατού.

Γεγονός που δεν έχει καταγραφεί: Σύμφωνα με έναν από τους υπαλλήλους του Γραφείου, όπως λέει στην Πράβδα της Ουκρανίας, όλοι όσοι μπορούσαν κάθονταν στο τηλέφωνο, λαμβάνοντας δεκάδες κλήσεις την ημέρα. Τεχνική υποστήριξη παρείχε ο διεθνής οργανισμός UNICEF, ο οποίος συνεργάζεται με το Ουκρανικό Γραφείο εδώ και χρόνια. Τώρα μάλιστα- αγόρασε πρόσθετο εξοπλισμό, τηλέφωνα και ράουτερς.

Το διάστημα Φεβρουαρίου-Μαΐου, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το Γραφείο του Επίτροπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δέχθηκε κλήσεις από 50.000 άτομα.

*          *          *

Πώς η Denisova και η κόρη της διέστρεψαν την ανοιχτή γραμμή του Γραφείου τους [υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Στα τέλη Μαρτίου, η Lyudmila Denisova αποφάσισε να ανοίξει μια πρόσθετη τηλεφωνική γραμμή με σκοπό να ελαφρώσει την εργασία και να δίνονται οι πιο δύσκολες περιπτώσεις σε επαγγελματίες.

Έτσι, από την 1η Απριλίου εγκαινιάστηκε η γραμμή για ψυχολογική βοήθεια. Παρουσιάστηκε επίσημα ως έργο με την υποστήριξη της UNICEF.

Τη γραμμή ανέλαβαν 5 επαγγελματίες ψυχολόγοι. Ήδη κατά τις πρώτες δύο εβδομάδες, 400 άτομα ζήτησαν βοήθεια, μιλώντας κυρίως για σεξουαλικά εγκλήματα.

Το γραφείο της Επιτρόπου έκανε γνωστό επίσης το όνομα της ψυχολόγου που ήταν επικεφαλής της γραμμής. Το όνομά της είναι Oleksandra Kvitko. Η γυναίκα έχει δώσει επανειλημμένα συνεντεύξεις σε ουκρανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης, περιγράφοντας φρικτές ιστορίες βιασμού.

Αργότερα, οι ιστορίες αυτές άρχισαν να εμφανίζονται στις επίσημες σελίδες του Γραφείου της Επιτρόπου και στις δηλώσεις της Denisova. Η φρίκη που προκαλούσαν αυτές οι ιστορίες έφτανε ως το μεδούλι των κοκκάλων: ομαδικές κακοποιήσεις κοριτσιών μπροστά στις μητέρες τους, βιασμοί μωρών και βρεφών με ένα κουταλάκι του γλυκού ή με κεριά.

Τον Μάιο, η Denisova ταξίδεψε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, όπου περιέγραψε επίσης πώς εκατοντάδες άνθρωποι καταθέτουν καθημερινά για τα τρομερά εγκλήματα των κατακτητών.

Οι ιστορίες της ήταν πολύ λεπτομερείς και προκαλούσαν ερωτηματικά ως προς την προστασία των προσωπικών στοιχείων των θυμάτων. Οι δημοσιογράφοι, εντυπωσιασμένοι από τη θηριωδία των εισβολέων, προσπάθησαν να τις ερευνήσουν παραπέρα. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να βρουν τεκμηριώσεις για τα περιγραφόμενα περιστατικά.

Στη συνέχεια, τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης υπέγραψαν μια συλλογική αναφορά: ζήτησαν από την Επίτροπο να αλλάξει τη ρητορική της, να επιλέγει προσεκτικά τα λόγια της και να μην δημοσιεύει μη επαληθευμένες πληροφορίες.

Ωστόσο, οι ιστορίες της Denisova ήταν μόνο ένα μέρος της συνολικής εικόνας, [αποτελούσαν] επί μέρους επεισόδια στη ζωή της χώρας. Ως εκ τούτου, το ζήτημα της εγκυρότητάς τους δεν απασχόλησε την προσοχή για πολύ καιρό.

[ΣΗΜ. Δεν είναι έτσι, απλούστατα οι Ουκρανοί δεν είχαν αντιληφθεί ότι το θέμα ήταν ευαίσθητο για τους Δυτικούς. Άλλο να πλάθεις ιστορίες για το δήθεν “φάντασμα του Κιέβου” που σε μια μέρα καταρρίπτει 41 Ρωσικά αεροπλάνα ή να κατασκευάζεις σφαγές με εκατοντάδες άμαχους, όπως στην Μπούτσα, και άλλο να πλάθεις ιστορίες για μωρά που βιάζονται με κουταλάκια. Η πρώτη κατηγορία ιστοριών είναι απολύτως αποδεκτή για τα Δυτικά ΜΜΕ χωρίς να απαιτείται επιβεβαίωση. Η δεύτερη όμως ελέγχεται και, έστω και δειλά, οι “εταίροι” ζητούν επιβεβαίωση. Τι να κάνουμε, αυτές είναι οι Δυτικές ευαισθησίες, και οι Ουκρανοί άργησαν να αντιληφθούν.]

*          *          *

Οι υφιστάμενοι της Denisova ήταν οι πρώτοι που υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά. [υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]
Σύμφωνα με τον πληροφοριοδότη της Ουκρανικής Πράβντα μέσα στο Γραφείο της Επιτρόπου, η «γραμμή Kvitko» διέφερε σημαντικά από όλες τις άλλες εργασίες του Γραφείου. Κυρίως η λειτουργία της ήταν αδιαφανής.

Οι χειριστές της κεντρικής τηλεφωνικής γραμμής κατέγραφαν όλες τις κλήσεις που λάμβαναν. Έδιναν αναφορά στους προϊσταμένους τους. Το προσωπικό γνώριζε ποιος έκανε τι. Τα αποδεικτικά στοιχεία για εγκλήματα διαβιβάζονταν τακτικά στις αρχές επιβολής του νόμου και συγκρίνονταν από στατιστική άποψη με τα δικά τους στοιχεία.

Την ίδια στιγμή, το προσωπικό του Γραφείου της Επιτρόπου είχε πλήρη άγνοια για τις δραστηριότητες της Oleksandra Kvitko: ποιοι και πόσο συχνά την καλούσαν, εάν αυτές οι κλήσεις ηχογραφούνταν και ποια βοήθεια παρασχέθηκε στα θύματα.

Επίσης, άγνωστοι παρέμεναν και οι άλλοι ψυχολόγοι που συνεργάζονταν με την Kvitko. Υπήρχαν καν; Αυτό το ερώτημα εξακολουθεί να τίθεται στο Γραφείο.

Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι η Denisova τους αποκαλούσε «ψυχολόγους της UNICEF», τα τυπικά προσόντα τους ήταν των απλών τηλεφωνητών. Αυτό επιβεβαιώθηκε από το ίδιο το ταμείο της UNICEF, κατόπιν αιτήματος της Ουκρανικής Πράβντα.

Αλλά η ίδια η Kvitko δεν αποτελούσε κανένα μυστήριο για τους υπαλλήλους του Γραφείου. Ήταν πολύ γνωστή στο τμήμα.

Η Kvitko είναι η κόρη της πρώην Επιτρόπου Denisova. Αναφορά αυτού μπορεί να βρεθεί ακόμη και σε επίσημα δελτία τύπου.

Η Kvitko «εντάχθηκε» στις εργασίες του ιδρύματος της μητέρας της τουλάχιστον πριν από τρία χρόνια.

Στη σελίδα της στο Facebook μπορείτε να βρείτε αναρτήσεις από το 2019 σχετικά με ένα ταξίδι στην Αυστρία. Ήταν μια επίσκεψη της Επιτρόπου από την Ουκρανία σε ευρωπαίους συναδέλφους. Και μία ψυχολόγος χωρίς επίσημη ιδιότητα συμμετείχε στην επίσκεψη. [ΣΗΜ. Εννοεί ότι η Ντενίσοβα πήρε μαζί της την κόρη της στο ταξίδι και στις συναντήσεις με τους Ευρωπαίους συναδέλφους της. Επίσης, εδώ η εφημερίδα παραθέτει σελίδες από την ιστοσελίδα της κόρης της Denisova στο Facebook].

Στην πραγματικότητα, η Denisova, χρησιμοποιώντας την κρατική ισχύ, βρήκε στην κόρη της δουλειά κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τυπικά, δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ. Η οικογένεια κατάφερε να αποφύγει [τις νόμιμες συνέπειες] λόγω του γεγονότος ότι η Kvitko είχε υπογράψει συμβόλαιο με τη UNICEF και δεν διορίστηκε στην θέση της από την [μητέρα της] Denisova.

Οι ιστορίες των εγκλημάτων που η Denisova  και η κόρη της εμφάνιζαν δημόσια δεν διαβιβάστηκαν στις αρχές επιβολής του νόμου. Το ίδιο [δεν διαβιβάστηκαν] τρόποι επαφής [των αρχών] με τα θύματα. Τρεις πηγές της Ουκρανικής Πράβντα το διαβεβαίωσαν:[μία] στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, [μία] στο Γραφείο της Επιτρόπου, [και μία] στην ηγεσία του «Υπηρέτη του Λαού» [το κόμμα του Ζελένσκι—έχει πάρει την ονομασία του από το σήριαλ που πρωταγωνιστούσε ο τότε κωμικός].

Όταν οι υφιστάμενοι της Denisova προσπάθησαν να θέσουν αυτό το ζήτημα και να κατανοήσουν τον λόγο της περίεργης συμπεριφοράς της προϊσταμένης τους, τότε, σύμφωνα με μια πηγή της Ουκρανικής Πράβντα, το μόνο που άκουσαν από αυτήν ήταν:

«Εργαζόμαστε στο μέτωπο της ενημέρωσης». [Η έμφαση στο πρωτότυπο]

*          *          *

Ανάκριση[ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Μεταξύ των ανακοινώσεων της Denisova ήταν πολλές ιστορίες για βιασμό παιδιών. Αυτό προκάλεσε την προσοχή εισαγγελέων ανηλίκων.

Ο συνομιλητής της Ουκρανικής Πράβντα στην εισαγγελία υπενθυμίζει ότι τον Απρίλιο είχαν στοιχεία μόνο για μία επιβεβαιωμένη περίπτωση κακοποίησης παιδιού. Από τα μέσα Ιουνίου, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε δύο. Την ίδια περίοδο, η επίτροπος έλεγε περισσότερες, κι ακόμη περισσότερες, ιστορίες.

Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να «σκαλίσουν» τα στοιχεία ανεξάρτητα. Βρήκαν όλες τις κλήσεις ιατρών, τις καταθέσεις στην αστυνομία, τα στοιχεία για νεκρούς, αναζητώντας τις περιπτώσεις που είχε περιγράψει η Denisova.

Για παράδειγμα, αναζήτησαν όλα τα δίδυμα δύο ετών από την περιοχή της Χερσώνας επειδή, σύμφωνα με την Επίτροπο, σε μία υπόθεση δύο τέτοια δίδυμα είχαν πεθάνει μετά από βιασμό. [ΣΗΜ. Εδώ η εφημερίδα παραθέτει τη σχετική ανάρτηση της Denisova].

Ωστόσο, όλη αυτή η δουλειά ήταν χωρίς αποτέλεσμα.

Για να μάθουν από πού πήρε τις ιστορίες της η Denisova, οι εισαγγελείς την κάλεσαν να καταθέσει ως μάρτυρας. Αλλά στο γραφείο επιβολής του νόμου, η Επίτροπος κράτησε το στόμα της κλειστό. Δεν μπορούσε να κατονομάσει τις πηγές των πληροφοριών της.

Αργότερα, σε δεύτερη ανάκριση, κυριολεκτικά την στιγμή που έφευγε, η Denisova παραδέχτηκε ότι είχε μάθει τα πάντα από την κόρη της. Είπε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί αν μίλησε με άλλους ψυχολόγους της τηλεφωνικής γραμμής.

Η Oleksandra Kvitko κλήθηκε επίσης για ανάκριση πολλές φορές. Σύμφωνα με την Ουκρανική Πράβντα, η ψυχολόγος υποστήριξε ότι σε ενάμιση μήνα η τηλεφωνική της γραμμή έλαβε περίπου 1.040 κλήσεις. Από αυτές, οι 450 αφορούσαν βιασμό παιδιού.

Ωστόσο, όταν οι εισαγγελείς πήραν επίσημη κατάθεση, αποδείχθηκε ότι μόνο 92 κλήσεις είχαν ληφθεί στο τηλέφωνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Η Kvitko δεν μπόρεσε να δώσει λεπτομέρειες: ποιος της τηλεφώνησε, σε ποιους γιατρούς παρέπεμψε τα θύματα. Τίποτα που να δείχνει ότι αυτά τα θύματα πραγματικά υπήρχαν.

Αλλά η ψυχολόγος είπε ότι είχε μιλήσει στη μητέρα της για την ιστορία εντελώς περιστασιακά (καθώς έπιναν τσάι).

Σύμφωνα με την πηγή της Ουκρανικής Πράβντα, αφού τελείωσε η ανάκριση, η ίδια η Denisova επανέλαβε στους εισαγγελείς το ίδιο τροπάρι που είχαν ακούσει από αυτήν οι υφιστάμενοί της. Όταν έκλεισε η κάμερα, εξήγησε ότι έλεγε αυτές τις τρομακτικές ιστορίες επειδή ήθελε να κερδίσει η Ουκρανία.

Η Ukrayinska Pravda δεν κατάφερε να πάρει την άποψη των Denisova και Kvitko [για την υπόθεση]. Στείλαμε αίτημα για σχολιασμό μέσω της βοηθού της πρώην Επιτρόπου – αρχικά υποσχέθηκε να βοηθήσει και μετά – σταμάτησε να απαντά.

Η Kvitko είπε ότι δεν σχολιάζει λόγω της διεξαγόμενης έρευνας.

*             *             *

Η από καιρό αναμενόμενη απόλυση [ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Ταυτόχρονα, είχαμε εξελίξεις στα ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια. Σύμφωνα με συνομιλητή της Ukrayinska Pravda που βρίσκεται στην ηγεσία του προεδρικού κόμματος, λόγω των δηλώσεων της Denisova, το επίσημο Κίεβο άρχισε να έχει προβλήματα.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι απηύθυναν έκκληση στις αρχές επιβολής του νόμου και στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας να παράσχουν γεγονότα και αποδείξεις για τους βιασμούς. Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις αιτήσεις έρευνας απευθύνθηκε άμεσα στον υπουργό Εσωτερικών Denis Monastyrsky.

Δεν υπήρχε τίποτα να απαντήσει στους Ευρωπαίους – ήταν η απόκριση που έδωσε η Επίτροπος.

Επιπλέον, μια πηγή της Ukrayinska Pravda στο κόμμα του «Υπηρέτη του Λαού» μας λέει ότι η Denisova δεν συντόνιζε τις ενέργειές της με το κοινοβούλιο, από το οποίο είχε λάβει την εξουσία της. Πήγε στο ήδη αναφερθέν φόρουμ στο Νταβός χωρίς να έχει τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της Rada, Ruslan Stefanchuk.

Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βασική αιτιολογία για την ταχεία απόλυσή της από τη θέση που κατείχε.

Οι ξαφνικές ενέργειες των αρχών προκάλεσαν την ανησυχία των ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα . Άλλωστε τα κίνητρα της παραίτησής της δεν εξηγήθηκαν στην κοινωνία. Και ο νόμος γενικά απαγορεύει την παύση των εξουσιών του Επίτροπου κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου. Η Denisova απομακρύνθηκε με μια εντελώς νέα διαδικασία, η οποία νομιμοποιήθηκε μόλις τον Μάιο του τρέχοντος έτους – [δηλαδή] με την έκφραση δυσπιστίας σε αυτήν [από το κοινοβούλιο].

“Όλα συμβαίνουν ξανά με εντελώς αδιαφανή τρόπο”, είπε η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Tetyana Pechonchyk, επικεφαλής του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ZMINA.

«Πάλι αδιαφάνεια» – γιατί οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν πάντα παράπονα εναντίον της Denisova.

Ανέλαβε καθήκοντα το 2018 και ήταν άνθρωπος του [διαβόητου] υπουργού Εσωτερικών Arsen Avakov.

Το 2019, η Επίτροπος είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο διαφθοράς. Το όνομά της εμφανίστηκε στις λεγόμενες «ταινίες του Vovk» που καταγράφηκαν στο γραφείο του προέδρου του σκανδαλώδους περιφερειακού διοικητικού δικαστηρίου του Κιέβου. Ωστόσο, αυτό δεν την εμπόδισε να παραμείνει στη θέση της.

[ΣΗΜ. Ο Pavlo Vovk ήταν ο ισόβιος(!) πρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου της περιφέρειας Κιέβου (ΟΑΣΚ), το οποίο είχε γίνει συνώνυμο της αχαλίνωτης δικαστικής διαφθοράς που μαστίζει την Ουκρανία. Διατηρούσε τη θέση του από το 2009, εκδίδοντας αποφάσεις επί πληρωμή. Ξεκίνησε επί προεδρίας Γιανουκόβιτς και στη συνέχεια, μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, συνέχισε την κοινωφελή δράση του προσκολλώμενος στον μόνιμο υπουργό Εσωτερικών της χώρας, Arsen Avakov, γνωστό οργανωτή και υποστηριχτή των νέο-ναζιστικών ταγμάτων. Ο Pavlo Vovk, όπως και ο προστάτης του, ο Avakov, παρέμενε αλώβητος στη θέση τους παρά τις καταγγελίες, έχοντας αποκτήσει μεγάλο πλούτο και πολιτική επιρροή. Οι ταινίες Vovk αποτελούν ηχογραφήσεις συνομιλιών του Vovk και των επιτελών του που αποκαλύπτουν τον τρόπο που παίρνονταν οι αποφάσεις στο δικαστήριό του και έγιναν από την Εθνική Επιτροπή κατά της Διαφθοράς (NABU) της Ουκρανίας. Το δικαστήριο του Vovk διαλύθηκε το 2020 με νόμο του Κοινοβουλίου].

“Η Denisova δεν ήταν ούτε αποτελεσματική ούτε ανεξάρτητη στο έργο της ως Επίτροπος,” είπε η Pechonchyk, “αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.”

*             *             *

Τι ακολουθεί: λήθη ή τιμωρία; [ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στα πραγματικά κίνητρα της Επιτρόπου και της κόρης της. Η περίπτωσή τους δεν αποτελεί εξαίρεση στο ότι ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι ο υλικός πλουτισμός.

Πηγή της Ukrayinska Pravda προσκείμενη στην Denisova ανέφερε ότι η Επίτροπος είχε επανειλημμένα ζητήσει από τη UNICEF να αυξήσει τις αμοιβές των ψυχολόγων της τηλεφωνικής γραμμής.

Ο διεθνής οργανισμός δεν έδωσε απάντηση στην ερώτηση της εφημερίδας για το ύψος των ποσών που έχουν διατεθεί για αυτό το έργο.

Οικονομικά στοιχεία δεν έχουν δοθεί ακόμη στην εισαγγελία.

Η UNICEF δεν βιάζεται να συνεργαστεί με την έρευνα. Αλλά αν τους έκλεβαν ξεδιάντροπα, λέγοντας ψέματα για την αποτελεσματικότητα της εργασίας, μπορεί να μην πρόκειται μόνο για παράβαση ηθικών κανόνων, αλλά επίσης και για παράβαση του νόμου. Δηλαδή εδώ μπορεί να πρόκειται για ποινική υπόθεση που αφορά απάτη ή κλοπή.

Για να ξεκαθαριστεί η υπόθεση, η UNICEF οφείλει να βοηθήσει την εισαγγελία: να προχωρήσει σε κάποια δήλωση, να διαβιβάσει τις εκθέσεις που ετοίμασαν οι «ψυχολόγοι της Denisova». Σύμφωνα με την Ukrayinska Pravda, τέτοιες αναφορές υπήρχαν.

Η UNICEF, όπως και άλλοι συμμετέχοντες σε αυτήν την ιστορία, εξακολουθεί να επιλέγει τον δρόμο της σιωπηρής αποστασιοποίησης. Παρόλο που, πιθανότατα, αποτελούν θύματα σε αυτήν την ιστορία.

Θύμα έπεσε και το κράτος της Ουκρανίας, για λογαριασμό του οποίου έδρασε η Denisova. Ναι, η θέση της στο αξίωμα αποτελεί ευθύνη του κράτους. Ωστόσο, η Επίτροπος δεν ήταν εξουσιοδοτημένη να λέει ψέματα.

Η ιστορία της Denisova δεν θα έχει ευτυχές τέλος και δεν χρειάζεται να μείνετε σιωπηλοί. Ας δοθεί ένα ξεκάθαρο σημάδι: η Ουκρανία μάχεται στο πλευρό της αλήθειας.

Δεν χρειάζεται να δαιμονοποιούμε ακόμη περισσότερο τους Ρώσους.

Οι ίδιοι τα καταφέρνουν πολύ καλά σε αυτό το έργο.

Sonya Lukashova, Ukrayinska Pravda

……………………………………………………………..

Αυτό ήταν το αξιοσημείωτο ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda για τις αρρωστημένες, «σκληρές» και αποτροπιαστικές φαντασιώσεις της Ντενίσοβα και της κόρης της, που πλασάρονταν ως πραγματικές ιστορίες από το Γραφείο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ουκρανικού κοινοβουλίου.

Γ. ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ Κας ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ

Η κα Ντενίσοβα ξεκίνησε την καριέρα της ως νηπιαγωγός! Στη συνέχεια υπηρέτησε (άγνωστο με ποια ιδιότητα) στο περιφερειακό δικαστήριο του Αρχαγκέλσκ στη Ρωσία. Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ την βρίσκουμε στην Ουκρανία, να διαχειρίζεται το Ταμείο Συντάξεων της αυτόνομης δημοκρατίας της Κριμαίας, όπου το 1998 αναλαμβάνει το τοπικό υπουργείο Οικονομικών. Από το 2005 έως το 2014 ήταν μέλος του κόμματος της Γιούλια Τιμοσένκο, στην κυβέρνηση της οποίας ανέλαβε υπουργός εργασίας. Το 2009 κατατάχθηκε 15η ανάμεσα στις 100 πλέον σημαντικές ως προς την επιρροή τους γυναίκες της Ουκρανίας. Στις εκλογές του 2010 απέτυχε να εκλεγεί στην Κριμαία, αν και επικεφαλής στη λίστα του κόμματος της Τιμοσένκο και ήδη βουλευτής στο Ουκρανικό κοινοβούλιο. Υπηρέτησε ως υπουργός εργασίας τόσο υπό την κυβέρνηση της Τιμοσένκο όσο και υπό την κυβέρνηση του επόμενου προέδρου, Γιάτσενιουκ. Αλλά η ίδια δεν ανήκε ούτε στο ένα κόμμα ούτε στο άλλο. Πού ανήκε λοιπόν;

Η πρώην Ουκρανή Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Liudmyla Denisova μιλά στα ΜΜΕ.

Η απάντηση είναι ότι αυτή, το 2014 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ακροδεξιού κόμματος του «Λαϊκού Μετώπου» εκπροσωπώντας την πολιτική ομάδα του πρώην διαρκούς υπουργού εσωτερικών της Ουκρανίας, υπεύθυνου της μυστικής αστυνομίας, ιδρυτή και προστάτη νέο-ναζιστικών ταγμάτων (του τάγματος Αζόφ συμπεριλαμβανομένου), Αρσέν Άβακοφ. Ο τελευταίος, υπενθυμίζουμε ότι παύθηκε πριν από λιγότερο από ένα χρόνο από τη θέση που κατείχε συνεχώς και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων από το 2014. Έκτοτε έχει μεταβληθεί σε πολέμιο του Ζελένσκι.

Τον Μάρτιο του 2018 το Ουκρανικό κοινοβούλιο διόρισε την Ντενίσοβα Επίτροπο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με μια διαδικασία που επικρίθηκε έντονα από τις ανεξάρτητες Ουκρανικές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως πολιτικό αλισβερίσι που καταρράκωνε την υποτιθέμενη ανεξαρτησία της Αρχής αυτής.

Το ίδιο κοινοβούλιο την καθαίρεσε από τη θέση της στις 31 Μαΐου φέτος με την ψήφο 234 βουλευτών υπέρ και 9 κατά (δεν ψήφισαν υπέρ τα κόμματα του πρώην προέδρου Ποροσένκο, και της πρώην πρωθυπουργού Τιμοσένκο—το κόμμα του Άβακοφ δεν συμμετείχε στις τελευταίες εκλογές). Προκειμένου να καθαιρεθεί, προηγήθηκε η ψήφιση ειδικού νόμου που ανατρέπει το προηγούμενο νομικό πλαίσιο.

Η απόλυσή της  εκφράζει μια παραπέρα κίνηση του Ζελένσκι να ελέγξει τους μηχανισμούς της εξουσίας μέσα στον μικρόκοσμο της Ουκρανικής ηγετικής ελίτ, στρεφόμενος αυτή τη φορά κατά του Άβακοφ. Η συνεχιζόμενη παρουσία του Άβακοφ μέσα στο βαθύ Ουκρανικό κράτος δεν πρέπει να υποτιμάται, δεδομένης της τερατώδους ισχύος που είχε συγκεντρώσει, του αποκλειστικού ελέγχου των μηχανισμών ασφαλείας και της διοικητικής γραφειοκρατίας από το 2014 μέχρι πριν από λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα. Ο Άβακοφ έλεγχε ακόμη και σημαντικό τμήμα της δικαστικής εξουσίας, όπως είδαμε από την περίπτωση του ισόβιου δικαστή της περιφέρειας Κιέβου, Vovk.

Ακόμη και σήμερα, αν και σε λίγους μήνες θα κλείσει έτος από την παύση του ως διαρκούς υπουργού εσωτερικών από το 2014 και εξής, ο Άβακοφ, μέσω της μυστικής αστυνομίας και των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών που ελέγχει με τη βοήθεια και ξένων μυστικών υπηρεσιών, παραμένει από τους σημαντικότερους πόλους ισχύος στη σημερινή Ουκρανία. Η ανάρτηση των στοιχείων της δημοσιογράφου Sonya Lukashova στη λίστα θανάτου Myrotvorets το αποδεικνύει.

Να επισημάνουμε εδώ ότι η περίπτωση Άβακοφ συνιστά την καθαρή απάντηση σε όσους θέτουν το ερώτημα «Πώς η Ουκρανία επηρεάζεται από τους νέο-ναζί την στιγμή που αυτοί δεν διαθέτουν σοβαρή επιρροή στο κοινοβούλιο;» Ο Άβακοφ, αν και δεν έχει πλέον καμία επίσημη ιδιότητα, ελέγχει και σήμερα τεράστιο μέρος των κρατικών μηχανισμών της Ουκρανίας. Η ισχύς των νέο-ναζί και των υπόλοιπων ακροδεξιών σχηματισμών στην Ουκρανία δεν πηγάζει από το κοινοβούλιο αλλά από τη διείσδυσή τους και τον έλεγχο που ασκούν σε πλήθος κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών σε όλη την κλίμακα των εξουσιών, με την άμεση αρωγή και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών μυστικών υπηρεσιών. Η Ουκρανία δεν είναι “κράτος δικαίου” ούτε στην περίπτωσή της ισχύουν οι αρχές της κλασικής αστικής δημοκρατίας.

O Arsen Avakov υπηρέτησε ως υπουργός εσωτερικών κάτω από όλες τις Ουκρανικές κυβερνήσεις μετά το πραξικόπημα του 2014. Απέκτησε τεράστια ισχύ ελέγχοντας τον κρατικό μηχανισμό, τα σώματα ασφαλείας και την μυστική αστυνομία, την Εθνοφρουρά (στην οποία ανήκει και το σύνταγμα Αζόφ), το σώμα των συνοριοφυλάκων, τις υπηρεσίες μετανάστευσης και τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Διόριζε στελέχη του τότε “τάγματος Αζόφ” επικεφαλής αστυνομικών περιοχών (π.χ. τον Νοέμβριο του 2014 διόρισε τον υπαρχηγό του τάγματος Αζόφ, Vadym Troyan, διοικητή της αστυνομίας της περιοχής Κιέβου). Από το 2014 ίδρυσε 56 τάγματα “ειδικών αστυνομικών δυνάμεων” τα οποία στρατολογούσαν χούλιγκανς και ανθρώπους με βεβαρημένο ποινικό μητρώο και στα οποία αναθέτονταν “ειδικές αποστολές”, με επίκεντρο το Ντονμπάς. Ορισμένα από αυτά (π.χ. Dnipro-1) έχουν κατηγορηθεί από τη “Διεθνή Αμνηστία” για εγκλήματα πολέμου. Ο Avakov υποστηρίζει ανοιχτά τη διατήρηση της λίστας θανάτου Myrotvorets (και πώς θα ήταν δυνατό το αντίθετο;). Ο Ζελένσκι τον ήθελε στην Κυβέρνηση ως σύνδεσμο με το ακροδεξιό Ουκρανικό «βαθύ κράτος» και ο Άβακοφ επιχείρησε να πουλήσει ακριβά τις υπηρεσίες του. Εξωθήθηκε σε παραίτηση, η οποία έγινε δεκτή στις 16 Ιουλίου του 2021 από το Ουκρανικό κοινοβούλιο. Έχει κατηγορηθεί για αμέτρητες περιπτώσεις βασανισμών και εκτελέσεων όπως και για μεγάλο πλήθος σκανδάλων διαφθοράς. Η Ρωσική επιτροπή ερευνών τον καταζητεί και έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του.

Πριν την απόλυσή της Ντενίσοβα, είχε προηγηθεί μια ανοικτή επιστολή από 140 δημοσιογράφους (από αυτούς 82 γυναίκες), καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόρους, ψυχολόγους κ.λπ. που διαμαρτύρονταν έντονα για τις αναρτήσεις της Ντενίσοβα. Η κεντρική ιδέα του γράμματος ήταν ότι η κα Επίτροπος διαδίδει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τις οποίες οι δημοσιογράφοι υποχρεώνονται να δημοσιεύουν λόγω στρατιωτικού νόμου. Οι δημοσιογράφοι διαμαρτύρονταν και απαιτούσαν από την Επίτροπο να μην αναρτά τίποτα που δεν έχει προηγουμένως εξακριβώσει ανεξάρτητα, επειδή διαφορετικά τους μετατρέπει σε όργανα αναμετάδοσης ψευδών ειδήσεων.

Επίσης διαμαρτύρονταν για τις λεπτομερείς και σοκαριστικές περιγραφές των αναρτήσεών της: «Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου αποτελούν μέσω γενοκτονίας, αλλά δεν επιτρέπεται να λειτουργούν ως εικονογράφηση που διεγείρει τα συναισθήματα του κοινού» και «Τα εγκλήματα με σεξουαλικό κίνητρο στη διάρκεια του πολέμου αποτελούν μια τραγωδία, αλλά δεν θάπρεπε να αποτελούν αντικείμενο σκανδαλοθηρίας».

Κατά το γράμμα, η Ντενίσοβα οφείλει (α) να δημοσιεύει μόνο επιβεβαιωμένα γεγονότα των Ρωσικών εγκλημάτων, για τα οποία υπάρχουν επαρκή στοιχεία τα οποία έχουν ελεγχθεί προηγουμένως, (β) να αναφέρεται μόνο σε υποθέσεις που ήδη έχουν πάρει το δρόμο για τη δικαιοσύνη, (γ) να επιλέγει προσεκτικά κάθε λέξη στα μηνύματά της προς το κοινό ώστε να μην μετατρέπονται προσωπικές τραγωδίες σε μέσο διέγερσης του εντυπωσιασμού του κοινού, (δ) να αποφεύγει τις εκτεταμένες λεπτομέρειες στις περιγραφές της, (ε) να χρησιμοποιεί ορθή ορολογία, κ.λπ.

Στην καθαίρεση της Ντενίσοβα αντέδρασαν πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι επειδή την θεωρούσαν κατάλληλη για το έργο που είχε αναλάβει—ακριβώς το αντίθετο—αλλά επειδή στην καθαίρεση αυτή έβλεπαν για μία ακόμη φορά τον καταποντισμό της ανεξαρτησίας μιας “Αρχής” που υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία, επισημαίνοντας ότι και πάλι επαναλαμβάνεται η παρεμβατική διαδικασία που είχε ακολουθηθεί με τον εξίσου σκανδαλώδη διορισμό της το 2018.

Σύμφωνα με το BBC: «Η Tatiana Pechonchyk, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ZMINA—Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επέκρινε την πολιτική απόφαση για την απόλυση της Ντενίσοβα και επεσήμανε την παρανομία της διαδικασίας. “Αυτή τη στιγμή, το λιγότερο που θα ήθελα θα ήταν να συμπαραταχθώ με την Ντενίσοβα: ως ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουμε πολλά θέματα με αυτήν, με την ικανότητά της και με την ανεξαρτησία της. Προ τεσσάρων ετών, διαδηλώναμε ενάντια στην πολιτικοποιημένη διαδικασία της εκλογής της. Αλλά αυτό που σχεδιάζεται για αύριο—πρόκειται για καθαρή αυθαιρεσία και γράψιμο στα παλιά παπούτσια του θεσμού του επιτρόπου της Verkhovna Rada για τα ανθρώπινα δικαιώματα”, – έγραψε η Tatyana Pechonchik τη Δευτέρα, μια μέρα πριν την απόλυση. “Η Ντενίσοβα κατέβασε τον θεσμό του Επιτρόπου στα τάρταρα, αλλά οι υπηρέτες [εννοεί το κόμμα Ζελένσκι] θέλουν να χώσουν αυτόν τον πάτο ακόμα πιο βαθιά”, πρόσθεσε.»

Τη διαφωνία της για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε εξέφρασε και η Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για την Παρακολούθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ουκρανία σε ένα κείμενο που, χωρίς να εκφράζει γνώμη για οποιαδήποτε από τις κατηγορίες κατά της κας Ντενίσοβα, στέκεται στην ανάγκη της ανεξαρτησίας της Αρχής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από την πολιτική εξουσία.

Το ενδιαφέρον ερώτημα εδώ είναι αν οι ξένοι δημοσιογράφοι συμπαραστέκονται στους Ουκρανούς συναδέλφους τους στην κίνηση που έκαναν κατά της πρώην Επιτρόπου και ειδικότερα ποια στάση τηρούν απέναντι στον τρόπο που εκείνη διέδιδε τις φαντασιώσεις της περί βιασμών. Νομίζω ότι η απάντηση εδώ είναι ότι αποφεύγουν να τοποθετηθούν, αν και κάποια ΜΜΕ (π.χ. το Newsweek) προβάλλουν ντροπαλά το θέμα. Γενικότερα, η πυραμίδα των fake news που έχει στηθεί για τη Ρωσική επιχείρηση κινδυνεύει να καταπέσει με τέτοιες αποκαλύψεις και γι’ αυτό τα Δυτικά ΜΜΕ προτιμούν να προβάλλουν ελάχιστα τη σχετική ειδησεογραφία, επειδή ανατρέπει τους καθιερωμένους μύθους. Αντίστοιχη αντιμετώπιση από τα Δυτικά ΜΜΕ είχαμε δει και με τις ψευδείς αναρτήσεις του υπουργείου άμυνας, όπως τις σκηνές από βιντεοπαιχνίδια που υποτίθεται ότι απεικόνιζαν την κατάρριψη Ρωσικών μαχητικών ή την καταστροφή Ρωσικών τανκς. Να υπενθυμίσουμε επίσης τις ψευδείς και αναρτούμενες επί μεγάλο χρονικό διάστημα “ειδήσεις” των Ουκρανικών κρατικών υπηρεσιών για το δήθεν «φάντασμα του Κιέβου», τον ανύπαρκτο πιλότο που είχε καταρρίψει 41 Ρωσικά αεροσκάφη σε μία μέρα, οι οποίες πλέον έχουν “ξεχαστεί” από τα Δυτικά ΜΜΕ.

Ένα θέμα ακόμη: Παρόλο που έχει μια λογική βάση, θεωρώ εσφαλμένη την ερμηνεία ορισμένων προσκείμενων στη Ρωσία σχολιαστών ότι τα ψεύδη της Ντενίσοβα έθιξαν τα ιερά και τα όσια των Δυτικών. Σύμφωνα με αυτούς τους σχολιαστές—π.χ. βλ. την τοποθέτηση του Jacob Dreizin, ενός νεαρού αλλά αρκετά διεισδυτικού σχολιαστή, την οποία επανέλαβε και στη μεγάλης ακροαματικότητας εκπομπή των Duran (βλ. από το 50’ κ.ε.)—οι Δυτικοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κυκλοφορούν fake news όπως τη γιαγιά που κατέρριψε ένα Ρωσικό drone εκσφενδονίζοντας εναντίον του ένα βαζάκι με πίκλες ή τον άσσο πιλότο-φάντασμα ή τις σφαγές στη Μπούτσα, αλλά θίγονται στα βάθη της ψυχής τους όταν αντιλαμβάνονται ότι τους πλασάρουν ψευδείς ειδήσεις που αφορούν βιασμούς.

Κατ’ αυτήν την ερμηνεία, η απόλυση της Ντενίσοβα οφείλεται στο γράμμα των Ουκρανών δημοσιογράφων οι οποίοι, υποστηριζόμενοι παρασκηνιακά από ξένα ΜΜΕ, αλλά και υπηρεσίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανέλαβαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Πάντα σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία, οι Δυτικοί θεωρούσαν ότι εκτίθενταν ανεπανόρθωτα όταν αναλάμβαναν να διαδίδουν ψεύδη για βιασμούς, λόγω της κουλτούρας που έχει αναπτυχθεί στη Δύση πάνω σε αυτά τα θέματα, την οποία η Ντενίσοβα και το Ουκρανικό κράτος δεν είχαν αντιληφθεί και γι’ αυτό έκαναν το λάθος να παράγουν τέτοια ψεύδη. Με άλλα λόγια, κατ’ αυτή την ερμηνεία, η απόλυση της Επιτρόπου οφειλόταν στο χάσμα μεταξύ της Δυτικής και της Ουκρανικής κουλτούρας και στην άγνοια των Ουκρανών για την πρώτη.

Να το πούμε με άλλο τρόπο, σαφέστερο. Η Ουκρανική πλευρά δεν αντιλαμβανόταν ότι μπορεί μεν ελεύθερα να λέει για σφαγές αμάχων κ.λπ. και στη Δύση αυτό να γίνεται δεκτό χωρίς έλεγχο, αλλά, αντίθετα, στο θέμα των βιασμών, η δυτική κουλτούρα απαιτεί αποδείξεις και σκληρά στοιχεία, διότι θεωρεί αυτό το θέμα εξαιρετικά σημαντικό, σημαντικότερο από τη σφαγή αμάχων. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, εκεί την πάτησε η κα Ντενίσοβα: Όταν οι δυτικοί δημοσιογράφοι άρχισαν να ερευνούν διαπίστωσαν ότι οι εκτοξευόμενες κατηγορίες ήταν fake news και αυτό, εφόσον το θέμα αφορούσε βιασμούς, αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως στα δυτικά μάτια. Κι έτσι η κα επίτροπος καρατομήθηκε χωρίς καν να καταλάβει τι έγινε. Με άλλα λόγια, αυτή νόμιζε ότι δεν έκανε κάτι διαφορετικό από αυτά που έτσι κι αλλιώς κάνει ολόκληρος ο Ουκρανικός κρατικός μηχανισμός. Αυτό νόμιζε, και εκεί την πάτησε. Ας ρωτούσε κι ας μάθαινε για τις Δυτικές ευαισθησίες.

Είναι γεγονός ότι στα θέματα της σεξουαλικής βίας, όπως και της σεξουαλικής ελευθερίας, η Δ. Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία, που δεν συναντάται πάντα στην Α. Ευρώπη ή σε άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Επομένως, είναι ακριβές ότι οι αναρτήσεις της Ντενίσοβα είχαν αρχίσει να ανησυχούν τα δυτικά ΜΜΕ που τις αναμετάδιδαν, αλλά η ανησυχία συνήθως εκδηλωνόταν με ένα ντροπαλό «οι πληροφορίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί ανεξάρτητα» (και όχι από όλους τους αναμεταδότες, όπως ήδη είδαμε). Πρέπει επίσης να είναι ακριβής η εκτίμηση ότι το γράμμα των Ουκρανών δημοσιογράφων υποστηρίχτηκε από συναδέλφους τους στη Δύση—οι Ουκρανοί δημοσιογράφοι μάλλον δεν θα αποτολμούσαν αυτήν την κίνηση αν δεν είχαν κάποιες “πλάτες”.

Και επίσης, υποστηρικτικό αυτής της ερμηνείας είναι το σημείο του ρεπορτάζ της Sonya Lukashova, όπου γράφει ότι: «Οι Ευρωπαίοι εταίροι απηύθυναν έκκληση στις αρχές επιβολής του νόμου και στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας να παράσχουν γεγονότα και αποδείξεις για τους βιασμούς. Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις αιτήσεις έρευνας απευθύνθηκε άμεσα στον υπουργό Εσωτερικών Denis Monastyrsky [ΣΗΜ. Τον διάδοχο του αποπεμφθέντος Άβακοφ, που προφανώς εκφράζει την πλευρά Ζελένσκι]. Δεν υπήρχε τίποτα να απαντήσει στους Ευρωπαίους – ήταν η απόκριση που έδωσε η Επίτροπος.» Αν και το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται η δημοσιογράφος ενδεχομένως να είναι αληθές, προφανώς αυτό χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την καρατόμηση της Ντενίσοβα, η οποία όμως συμβαίνει για άλλους λόγους.

Η δικά μας ερμηνεία είναι ότι αυτές οι Δυτικές ανησυχίες απλά έπαιξαν στα χέρια του Ζελένσκι, που βρήκε μια ακόμη ευκαιρία να καθαρίσει το πολιτικό τοπίο προκειμένου να μείνει ο απόλυτος κυρίαρχος στον εθνικιστικό χώρο.Προς όφελος τίνος και με ποιους στόχους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που παραμένει ανοικτό, περιμένοντας τη μελλοντική του απάντηση.