του Βασίλη Λιόση
Αναμένεται θερμικό μαρτύριο τις επόμενες ημέρες. Και αναρωτιέμαι:
Τα έντονα καιρικά φαινόμενα είναι ανεξάρτητα από το τι πόλεις έχουμε (για την ακρίβεια έχουνε) φτιάξει;
Θα ήταν τα ίδια (τα καιρικά φαινόμενα) αν δεν είχαν κοπεί τα δάση;
Θα ήταν τα ίδια αν δεν είχαν καεί τα δάση;
Θα ήταν τα ίδια αν δεν είχαν μπαζωθεί ρέματα και ποτάμια;
Θα ήταν τα ίδια αν είχαν μείνει ελεύθεροι χώροι;
Θα ήταν τα ίδια αν υπήρχαν εντός της πόλης νησίδες πρασίνου;
Θα ήταν τα ίδια αν δεν είχαμε τσιμεντουπόλεις;
Ζούμε σε πόλεις που οι ταγοί του έθνους τις έχουνε μετατρέψει σε τερατουπόλεις σε ένα βάθος δεκαετιών. Είναι οι υπεύθυνοι για την ταλαιπωρία μας, όχι μόνο αυτή που αφορά τη ζέστη, αλλά και τη μόλυνση, το κυκλοφοριακό, τη δυσκολία άθλησης, την κακογουστιά κ.λπ..
Κάθε φορά, λοιπόν, που σκάει ο τζίτζικας, ας μην μένουμε στα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται. Υπάρχουν πάντα και οι κοινωνικές παράμετροι.
Τα έντονα καιρικά φαινόμενα είναι ανεξάρτητα από το τι πόλεις έχουμε (για την ακρίβεια έχουνε) φτιάξει;
Θα ήταν τα ίδια (τα καιρικά φαινόμενα) αν δεν είχαν κοπεί τα δάση;
Θα ήταν τα ίδια αν δεν είχαν καεί τα δάση;
Θα ήταν τα ίδια αν δεν είχαν μπαζωθεί ρέματα και ποτάμια;
Θα ήταν τα ίδια αν είχαν μείνει ελεύθεροι χώροι;
Θα ήταν τα ίδια αν υπήρχαν εντός της πόλης νησίδες πρασίνου;
Θα ήταν τα ίδια αν δεν είχαμε τσιμεντουπόλεις;
Ζούμε σε πόλεις που οι ταγοί του έθνους τις έχουνε μετατρέψει σε τερατουπόλεις σε ένα βάθος δεκαετιών. Είναι οι υπεύθυνοι για την ταλαιπωρία μας, όχι μόνο αυτή που αφορά τη ζέστη, αλλά και τη μόλυνση, το κυκλοφοριακό, τη δυσκολία άθλησης, την κακογουστιά κ.λπ..
Κάθε φορά, λοιπόν, που σκάει ο τζίτζικας, ας μην μένουμε στα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται. Υπάρχουν πάντα και οι κοινωνικές παράμετροι.
