Τα αποτελέσματα των δεύτερων εκλογών είναι ακόμη χειρότερα από αυτά των πρώτων. Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις για το βάθεμα της συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Η ΝΔ έμεινε σταθερή και σε υψηλά ποσοστά έπειτα από μία καταστροφική για τον λαό τετραετία, το τόξο «ακροδεξιά-σκοταδιστές-νεοναζί» έφτασε αθροιστικά κοντά στο 14% (εντός κι εκτός βουλής), η αποχή αυξήθηκε. Τα αποτελέσματα προκαλούν —κι αυτό είναι ανθρώπινο— κατήφεια, απαισιοδοξία, ίσως και τάσεις αποστράτευσης. Ωστόσο, το παρατεταμένο αίσθημα ήττας και παραίτησης δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Το αντίθετο.
Οι κομμουνιστικές, κομμουνιστογενείς και ριζοσπαστικές δυνάμεις πρέπει να ανασκουμπωθούν και να ακολουθήσουν βήματα ανασύνταξης:
1. Να αναλύσουν τα εκλογικά αποτελέσματα κοιτώντας τα κατάματα. Τα στρογγυλέματα και ο εκλεκτικισμός είναι καταστροφικά. Οι εξηγήσεις για «προβατοποιημένο» λαό εκτός από εύκολες είναι ατελέσφορες και επικίνδυνες.
2.Να μην διστάσουν να κάνουν γενναία αυτοκριτική επισημαίνοντας τις παθογένειες και κυρίως ερμηνεύοντάς τες. Σε αυτό το επίπεδο απαιτείται επιστημονική αντιμετώπιση: καταγραφή, ερμηνεία, πρόταση, πρόβλεψη.
3. Να εκτιμήσουν την πορεία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας γιατί δεν αρκεί να βλέπουμε μόνο τη φωτογραφία αλλά ολόκληρο το έργο. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης έχει κλείσει εδώ και κάποια χρόνια. Κυρίως πρέπει να αποτιμηθεί η νέα φάση που διανύουμε μετά την κρίση του 2010 που φέρει εντός της νέα χαρακτηριστικά.
4.Να ανοίξουν ένα συντεταγμένο διάλογο με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και με στόχευση τον συντονισμό στους αγώνες. Σε περιπτώσεις που είναι δυνατό να τολμήσουν συσσωματώσεις. Σε κάθε περίπτωση η λέξη κλειδί είναι η ενότητα.
5. Να σκεφτούν νέους τρόπους παρέμβασης, να δουν τις δυνατότητες για εναλλακτικά ΜΜΕ, για πολιτιστικές παρεμβάσεις, για κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες, για άλλη γλώσσα χωρίς να απεμπολήσουν τις δομικές ιδέες τους.
6. Να συντονιστούν στους αγώνες, στα σωματεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές. Με άλλα λόγια να συγκροτηθούν —έστω σε μικροκλίμακες— κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα. Το πώς θα ονομαστούν αυτά τα μέτωπα έχει τη σημασία του αλλά το κύριο είναι η συγκρότησή τους.
7. Να αποκτήσουν μία άλλη κουλτούρα διαλόγου με συντροφικά χαρακτηριστικά κι όχι ανθρωποφαγίας. Ειλικρινείς —ίσως και σκληροί αν χρειαστεί— αλλά ποτέ κανίβαλοι.
Προϋπόθεση όλων των παραπάνω είναι οι υπερβάσεις από όλους όσοι αγωνιούν για το μέλλον του τόπου και του λαού αφήνοντας κατά μέρος δογματικές προσκολλήσεις δίχως αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση στρατηγικές εκπτώσεις. Από το 2010 κι έπειτα έχουν χαθεί πολλές φορές ιστορικές ευκαιρίες προκειμένου να υπάρξει ένα μετωπικό κέντρο αντίστασης σε μία Ελλάδα στην οποία έχει πραγματοποιηθεί μία ευρύτατη αναδιανομή πλούτου υπέρ του κεφαλαίου κι έχουν σημειωθεί κολοσσιαίες αλλαγές πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά. Ευθύνες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, έχουν όλοι.
Οφείλουμε να έχουμε ιστορική αισιοδοξία, παρά τη μη ευνοϊκή συγκυρία, όχι γιατί προσομοιάζουμε σε κάποια θρησκευτική σέχτα αλλά γιατί α) τα αναλυτικά θεωρητικά μας εργαλεία μάς οδηγούν σε κάτι τέτοιο, β) η περαιτέρω συμπίεση που επίκειται από την πολιτική της ΝΔ θα γεννήσει κοινωνικές αντιδράσεις και γ) ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι πολλές φορές τους καιρούς νηνεμίας τους διαδέχονται κινηματικές εξάρσεις κι εξεγέρσεις. Τα μεγάλα κοινωνικά οράματα είναι αναγκαία και ζωντανά.
Τα ενωτικά εγχειρήματα απαιτούν πίστη, επιμονή, υπομονή. Ποτέ η ταξική πάλη δεν ήταν εύκολη. Βρισκόμαστε σε μία δύσκολη φάση αλλά οι κομμουνιστές, οι ριζοσπάστες, οι δημοκράτες, οι αγωνιστές είναι ακριβώς για αυτό: για τα δύσκολα! Το κεφάλι ψηλά και τώρα και αύριο!
(*) Συγγραφέας-Εκπαιδευτικός
