Η απέχθεια προς την απλή αναλογική
Η κυβέρνηση, με ξεχωριστή βιασύνη, σπεύδει να καταργήσει την απλή αναλογική στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης και θα κάνει το ίδιο μόλις μπορέσει για τις βουλευτικές εκλογές. Κρίσιμη λεπτομέρεια είναι το γεγονός ότι πραγματική απλή αναλογική δεν ψηφίστηκε ούτε ίσχυσε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό γιατί το εκλογικό σύστημα για την τοπική αυτοδιοίκηση ήταν απλή αναλογική μόνο για τους συμβούλους ενώ οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες εκλέχτηκαν σε δύο γύρους με βάση το πλειοψηφικό σύστημα, ένα δηλαδή σύστημα ψευδών διλημμάτων και ακραία καλπονοθευτικό. Αλλά και στις βουλευτικές εκλογές, η απλή αναλογική που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλήρης αφού διατηρεί το όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή, πράγμα που νοθεύει εκ των πραγμάτων τη λαϊκή ψήφο.
Ακόμη όμως και αυτά τα δειλά βήματα του ΣΥΡΙΖΑ η νέα κυβέρνηση τρέχει να τα καταργήσει. Αποδεικνύεται έτσι για μια ακόμη φορά ότι η άρχουσα τάξη είναι αλλεργική στην αυθεντική έκφραση της λαϊκής βούλησης, την οποία μόνο η απλή αναλογική εξασφαλίζει. Προτιμά πάντα τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα και ας ορκίζεται στο όνομα της δημοκρατίας. Μόνο που αυτή η δημοκρατία είναι τουλάχιστον κολοβή μέσω των καλπονοθευτικών εκλογικών συστημάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις αστικής δημοκρατίας ίσχυσε απλή αναλογική. Αν δεν κάνω λάθος σε δυο ή τρεις περιπτώσεις μεταπολεμικά. Και αυτό έγινε μόνο όταν το σύστημα ήταν απολύτως στέρεο και άρα δεν είχε να φοβηθεί την απλή αναλογική ή όταν το εκλογικό αυτό σύστημα χρησίμευε για να φράξει την πόρτα της κυβέρνησης στο ΚΚ Ιταλίας. Ας μην ξεχνιόμαστε λοιπόν. Τέτοια, υποκριτική και ψεύτικη, είναι η δημοκρατία της πλουτοκρατίας. Φοβάται ακόμη και τη σκιά της λαϊκής βούλησης.