Πόλεμος. Ιμπεριαλισμός. Φτώχια. Μετανάστες. Πρόσφυγες. Ρατσισμός. Εθνικισμός. Αγύρτες που ψαρεύουν σε θολά νερά. Ιδεολογήματα. Επινοημένοι εχθροί. Παραποίηση της ιστορίας. Έλλειψη γνώσης και μνήμης. Ημιμάθεια. Φανατισμός. Υγροί τάφοι. Διαλυμένες οικογένειες. Ασυνόδευτα παιδιά. Πόνος. Θάνατος. Φρίκη.
Αυτές οι λέξεις και πιθανώς κι άλλες χαρακτηρίζουν τη σημερινή ιστορική συγκυρία. Μια ιστορική συγκυρία ιδιαίτερα ανησυχητική. Αντί των όποιων αναλύσεων δημοσιεύουμε ένα ποίημα που προσπαθεί να επικαλεστεί την ευαισθησία και την ανθρωπιά μας.
ΑΠΟΔΗΜΩΝΤΑΣ
Κάθε χρόνο βιολογικό κύκλο ακολουθούν
που χαοτικά σε σύμπλεξη μ’ άλλους βρίσκεται
Πετούνε πάνω από σκουρόχρωμους ωκεανούς
σμάρι μαύρο- ίδιο με κυματίζουσα σημαία- που διαθέτει συλλογική μνήμη
και ακολουθεί το αόρατο μα υπαρκτό βέλος
Εγκαταλείπουν πατρίδες κι άλλες αναζητούν
Μυστήριο ο προσανατολισμός τους
Μήπως τ’ άστρα χρησιμοποιούν όπως τα αρχαία ξύλινα καράβια
ή μήπως ακολουθούν ερεθίσματα οσφρητικά;
Το μαγνητικό πεδίο της γης εκμεταλλεύονται
ή το πολωμένο φως μήπως;
Μυστήριο και η αντοχή στη διαρκή καταπόνηση
Παρόλο το ισχνό μυϊκό τους σύστημα πώς και διασχίζουν τη μισή υδρόγειο;
Εντούτοις, φτάνουν χρόνοι που η επαναληψιμότητα παραβιάζεται
Το κόστος ακριβό, επιθανάτιο σίγουρα
Θες οι σφαίρες που με ήχο ανατριχιαστικό σκίζουν τον αέρα
θες τα σκορπισμένα δηλητήρια
θες τα θελκτικά λαμπιόνια στις πολιτείες
μπορεί και η έκλειψη του ήλιου
Κι έτσι χαράζεται νέα μα άγνωστη πορεία
Αχ πολυταξιδεμένη βραχύραμφη χήνα
στιλπνό χελιδόνι με την ψαλιδόμορφη ουρά
λασποσκαλίδα της Αλάσκας
φτωχό σπουργίτι της Σαβάνας
γαλαζολαίμη της παγωμένης Σκανδιναβίας
Πόσο διαφορετικά φαίνεστε
μα πόσο ίδια είστε διαβατάρικα πουλιά μου
Β.Λ.
