Τα αποτελέσματα των εκλογών & τα καθήκοντα της επόμενης μέρας, του Λ. Θερμού (Θεσσαλονίκη)

του Λευτέρη Θερμού*

Αγαπητές σ/φισσες και αγαπητοί σ/φοι

Κατ’ αρχήν να ευχαριστήσουμε την Παρέμβαση για την πρόσκληση που μας έστειλε να παραστούμε κι εμείς, ως σύλλογος Μαρξιστικής σκέψης Γ. Κορδάτος, στην αποψινή εκδήλωση.

Η εκδήλωση αυτή μας βρίσκει μετά από ένα ιδιαίτερο και άκρως απογοητευτικό για τους περισσότερους από τους αποψινούς μας συνδαιτυμόνες, εκλογικό αποτέλεσμα. Για να κρίνουμε ορθά αυτό το αποτέλεσμα θα πρέπει να δούμε πάνω σε ποιό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον συντελέστηκε. Τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης της Ν.Δ είδαμε τη μια τραγωδία μετά την άλλη να ακολουθούν την πολιτική της. Πυρκαγιές, ξέσπασμα πανδημίας, πλημμύρες, Τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο αλλά και στην Κύπρο. Ευρεία επίθεση στα εργασιακά , πολλοί νεκροί από την πανδημία με εντελώς διαλυμένο και απαξιωμένο το ΕΣΥ, μια σειρά σκανδάλων γύρω από τις οικονομικές συμβάσεις είτε όπλων, είτε συμβάσεων λόγω Κόβιντ. Η αστυνομική βία αυξήθηκε στο έπακρο, ιδίως στην πόλη μας και ιδιαίτερα στον χώρο των φοιτητών του ΑΠΘ.

Η κυβέρνηση γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η όποια διαχείρισή της θα ήταν καθαρά νεοφιλελεύθερη και υπέρ του κεφαλαίου, φρόντισε να κάνει «δωράκια» και μάλιστα καλά δώρα στους καναλάρχες και εφοπλιστές. Με αυτόν τον τρόπο πέτυχε την άνευ όρων στήριξή τους και τον βομβαρδισμό των μέσων ενημέρωσης στα μυαλά του κόσμου καθημερινά, κάνοντας το άσπρο μαύρο, παραγκωνίζοντας κάθε λογική, χρησιμοποιώντας ψευδείς ειδήσεις, προκειμένου να πείσει τον λαό μας για το ορθό των πράξεών της.

Αξιοποιήθηκαν με ιδιαίτερη έμφαση οι παραβιάσεις της Τουρκίας, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά απέναντι σε κύματα προσφύγων ο όρος υβριδικός πόλεμος, συσπειρώνοντας με αυτήν την αντεστραμμένη λογική, μεγάλο αριθμό συμπατριωτών μας από τον Έβρο οδηγώντας τον σε χίλιες δυο «καγκουριές» απέναντι σε άμαχους και φοβισμένους ανθρώπους. Η συνεχής επίκληση των καναλιών για την επιθετικότητα των Τούρκων έθεσε το ζήτημα της αγοράς όπλων επί τάπητος. Ξοδεύτηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια σε αγορές κυρίως αχρείαστων για την άμυνα όπλων, όπως για παράδειγμα τα F35 τα οποία εν πάσει περίπτωση οι συγκεκριμένες σειρές δεν είναι οι ενδεδειγμένες κατά πρώτον, και αυτές που θα είναι οι ενδεδειγμένες πρόκειται να βγουν στην παραγωγή μετά το ’30 με ’35, επί της ουσίας δηλαδή φόρτωσε το ελληνικό χρέος όχι για αγορά όπλων που χρειάζεται η άμυνα της χώρας μας, αλλά για αγορά που χρειάζεται ο επιθετικός στρατός του ΝΑΤΟ.

Τα ΜΜΕ και η εξαγορασμένη διανόηση του τόπου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να γίνουν αποδεκτές όλες οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Για παράδειγμα όταν καιγόταν η Εύβοια με 0 μποφόρ αέρα, έβγαιναν κάτι ανεκδιήγητοι ειδικοί επιστήμονες και προσπαθούσαν να μας πείσουν για το μικροκλίμα της φωτιάς και τα μποφόρ που φτιάχνει η ίδια!!! Μετά μας έλεγαν ότι τα βουνά είναι σαν μπακλαβάς, βγήκαν επιδημιολόγοι και λοιμωξιολόγοι που από τη μια μας έλεγαν να φοράτε μάσκες να μην αγκαλιάζεστε και από την άλλη μας έλεγαν ότι δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η μετάληψη από το ίδιο κουταλάκι μεταδίδει τον κορονοϊό!

Σε ζητήματα περιστολής των δικαιωμάτων των φοιτητών και της ίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας μας έδειχναν σε ρεπορτάζ κάποιους φοιτητές (;) να μας περιγράφουν πόσο πολύ φοβούνται μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου κι ότι με την αστυνομία θα νοιώθουν ασφαλείς και απερίσπαστοι θα συνεχίσουν τις σπουδές τους…

Για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων δεν είπαν κουβέντα κι όποτε ήταν αναγκασμένοι να μιλήσουν γι αυτό το έκαναν με την απορία του «Γιατί φοβάστε; Έχετε να κρύψετε τίποτα;», επιστρέψαμε δηλαδή και με λίγα λόγια στη μετεμφυλιακή προπαγάνδα , όπου τότε έφταιγε κι ο πεθαμένος κι έτσι γινόταν περισσότερο ανεκτή η θέα των πτωμάτων.

Φτάσαμε στο δυστύχημα στα Τέμπη καθώς λίγους μήνες μετά και στο μεγάλο ναυάγιο της Πύλου όπου ο λαός μας είχε συνηθίσει πια στη θέα των πτωμάτων…

Ο ΣΥΡΙΖΑ τελικώς πήρε αυτό που δικαιούνταν εκλογικά μιας και ο κόσμος είδε ότι επί της ουσίας δεν είναι πια ριζοσπαστικό κόμμα. Η προπαγάνδα του ήταν καθαρά ψηφοθηρική και έγερνε όλο και δεξιότερα. Δεν του συγχωρήθηκε που ακύρωσε το δημοψήφισμα και δεν του συγχωρήθηκε επίσης η συμφωνία των Πρεσπών, άσχετα αν η Ντόρα υποστήριζε ότι αυτό ήταν δικό της έργο. Βοήθησαν και τα ΜΜΕ που δεν ήθελαν επουδενί να χάσουν την ΝΔ από το τιμόνι της χώρας. Όσο φώναζε για προοδευτική διακυβέρνηση, τόσο «τάιζε», μπορούμε να πούμε, το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

Το τελευταίο διέπρεψε στις εκλογές αφ’ ενός για τον παραπάνω λόγο αφ’ ετέρου γιατί είναι κόμμα εμπιστοσύνης στους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας. Όλοι του οι υποψήφιοι έχουν φιλήσει το δαχτυλίδι της αστικής τάξης. Oι φανφάρες του Ανδρουλάκη, τα παπανδρεϊκά χούγια του, κάτι σκουριασμένα συνθήματα βγαλμένα από την ναφθαλίνη της ντουλάπας του ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ, μην ξεχνάμε πως και ο ίδιος συνέβαλε στην «ομερτά» για τις υποκλοπές αν και θύμα τους.

Το ΚΚΕ πήρε περισσότερες ψήφους, αλλά αμφιβάλλουμε κατά πόσο ισχύουν οι απόψεις του γραμματέα του ότι είναι συνειδητοί ψήφοι καθώς και ότι δικαιώνεται η γραμμή του κόμματος. Είναι μεγάλο ατόπημα να λες κάτι τέτοιο όταν όλος ο κόσμος ψήφισε κάτω από ένα ιδιαίτερο καθεστώς πολιτικής απάθειας είτε και αγανάκτησης μιας μερίδας που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε την εξωκοινοβουλευτική αριστερά σε προηγούμενες εκλογές.

Αν και το μεν ΚΚΕ επί της ουσίας, πέραν της παρουσίας του σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση και των παρεμβάσεων του για τις κατασχέσεις των σπιτιών, κάτι που είναι απόλυτα τίμιο και ειλικρινά αγωνιστικό, δεν έθεσε μια βάση πολιτικής πάλης που να μπορέσει ο λαός μας να εμπιστευτεί με θάρρος. Έμεινε και εμμένει στην θολούρα της Λαϊκής Εξουσίας, που δεν είναι ξεκάθαρη ούτε στα ίδια του τα μέλη.

Ξεκίνησε την καταγγελία του για την ΕΣΕ στην Ουκρανία έξω από την Ρωσική πρεσβεία, καταδεικνύοντας μ’ αυτήν την στάση ως κύριο ένοχο τη Ρωσία και δευτερευόντως το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Αυτό και άλλες δηλώσεις στελεχών του για τον πόλεμο του έδωσαν ένα αβαντάζ στην προβολή από τα ΜΜΕ. Είναι από τις λίγες φορές που μπορούσαν στο πάνελ να συμφωνήσουν με κάπως μετριοπαθή τρόπο με την εκτίμησή του. Αφού πρώτα έφταιγε άλλος και όχι το ΝΑΤΟ και η ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία…

Τέλος η εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν φάνηκε να έχει ένα συνεκτικό πρόγραμμα πάλης που να απαντά στο σήμερα, παρά γενικόλογα συνθήματα, όσο προβλήθηκε κι αυτή βέβαια, σχεδόν καθόλου μπορούμε να πούμε, δεν μπόρεσε, λόγω και άλλων ιδιαιτεροτήτων που έχει ο χώρος, να συσπειρώσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό ψήφων.

Αυτό, όμως που προξενεί εντύπωση, είναι η άνοδος των υπερσυντηρητικών κομμάτων και των νεοναζί από το παράθυρο που λέγεται Σπαρτιάτες με σήμα την Κορινθιακή περικεφαλαία! Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί σχηματισμοί, γιατί δεν είναι κόμματα, τουλάχιστον προς το παρόν, αναπτύχθηκαν την περίοδο του κορονοϊού. Όταν όλοι σνομπάραμε – αναφέρομαι στον επίσημο τρόπο αντιμετώπισης των οργανώσεων – το αντιεμβολιαστικό ρεύμα της περιόδου. Πέσαμε στην παγίδα των σχημάτων κι έτσι δεν είδαμε καν αυτό που είχε συμβεί εκείνες τις μέρες. Καμιά οργάνωση και κανένας σύλλογος δεν πήρε στα σοβαρά όλον αυτόν τον κόσμο, παρ’ όλο που η επίσημη εξουσία έδειχνε να τον φοβάται περισσότερο: παράδειγμα η αστυνομοκρατία που υπήρχε στον χώρο τους στις συγκεντρώσεις τους, ιδίως εμφανής ήταν τον Σεπτέμβριο του ‘21 όπου για να μπορέσει κάποιος να μπει στην συγκέντρωσή τους έπρεπε να περάσει ανάμεσα από τις κλούβες των ΜΑΤ. Αυτό, λοιπόν, το αυθόρμητο κίνημα αν το δούμε από μια πολιτική καθαρά σκοπιά, ήταν το μόνο τότε που πραγματικά κόντραρε τα πολυεθνικά καρτέλ του φαρμάκου. Με την συμπεριφορά του και τη στάση του δημιουργούσε ρωγμές στην προπαγάνδα – διότι εκεί κατέληξε – του κράτους για τα μέτρα. Έτσι διάφοροι οπορτουνιστές-τυχοδιώκτες, άλλοι κουνώντας θρησκευτικά λάβαρα έχοντας και τους παπάδες στο πλάι τους, άλλοι πάλι με συνομωσίες περί ελληνισμού και διάβρωσης του DNA κλπ, κατάφεραν να μετατοπίσουν ένα σημαντικό αριθμό κόσμου προς τα σύμβολα της χριστιανικής πίστης και προς τα σύμβολα του έθνους. Αυτοί οι χώροι αποτέλεσαν και θα αποτελούν χώρος συσσώρευσης κόσμου.

Γιατί; Γιατί πολύ απλά όταν ένας λαός δεν βλέπει μέλλον, επιστρέφει στα σύμβολα του παρελθόντος, αυτά που γνωρίζει και του έμαθαν να εμπιστεύεται. Όσο δεν θα υπάρχει ένα λαϊκό πρόγραμμα διεξόδου του λαού από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τα ιμπεριαλιστικά δεσμά που τόσα χρόνια μας δένουν χειροπόδαρα, τόσο ο απλός κόσμος θα βρίσκει καταφύγιο στην υπερσυντηρητική δεξιά και τον φασισμό-εθνικισμό.

Να μια ακόμα αιτία της ανόδου αυτού του φαινομένου και πάλι. Στο προσκήνιο των αιτιών είμαστε κι εμείς, το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας, αναλογικά πάντα.

Αυτό λοιπόν, το πολιτικό σκηνικό διαμορφώθηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο εσωτερικό μας.

Στον διεθνή περίγυρο αντίθετα, βλέπουμε αρκετά ριζοσπαστικές αλλαγές κόντρα στην παντοδυναμία των ΗΠΑ και της ΕΕ. Παρακολουθούμε την ανάπτυξη των BRICS+, βλέπουμε να παραγκωνίζεται το δολάριο ως μέσο διεθνών συναλλαγών και να αντικαθίσταται από εθνικά νομίσματα.

Η απέλπιδα κίνηση των ΗΠΑ να δημιουργήσουν συνθήκες πολέμου στο υπογάστριο της Ευρωπαϊκής Ρωσίας προκειμένου να διασπάσουν την ενότητα με την Κίνα και τους BRICS, φαίνεται να έχει πέσει στο κενό. Σε συνδυασμό με τις χώρες της Αφρικής που μια-μια προσδένονται στο άρμα της Κίνας δημιούργησε ασφυκτικές πιέσεις και στις χώρες της ΕΕ, οι οποίες βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος με βάση τη δημιουργηθήσα κατάσταση στο Ουκρανικό μέτωπο. Αν σώθηκαν εξαιτίας του μαλακού χειμώνα και της κοπής εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να καλύψουν την ενεργειακή τους γύμνια, αυτό γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν μπορεί να συνεχιστεί. Έτσι ήδη άρχισαν να ζητούν τον λογαριασμό από τα κράτη-μέλη. Κομμένα τα κουπόνια θέρμανσης, κίνησης κλπ. Κομμένες οι αυξήσεις στους μισθούς, κομμένες οι τριετίες, ζήτησε η Κομισιόν από την χώρα μας.

Ένα ακόμα ισχυρό στοιχείο στο διεθνές στερέωμα είναι η ανάπτυξη εθνικιστικών κινημάτων, νεοναζιστών, μοναρχικών κλπ. Ένα ρεύμα που αναζητά τον εθνικισμό ως απάντηση στον ιμπεριαλισμό, ή παγκοσμιοποίηση όπως αρέσκονται οι ίδιοι να την ονομάζουν. Πολλά από αυτά τα κόμματα ή κινήματα παρουσιάζονται – πολλές φορές κι εσκεμμένα μάλιστα – υπερβολικά προκειμένου να κρατήσουν… «τα πρόβατα μες στο μαντρί», παραφράζοντας τη φράση ενός δεξιού πολιτικού.

Στη Λατινική Αμερική βλέπουμε αντιαμερικάνικες κυβερνήσεις πρώην ανταρτών να ανεβαίνουν στην εξουσία. Η βία που προσπαθούν να ασκήσουν οι ΗΠΑ δεν φαίνεται να έχει την αίγλη άλλων περιόδων. Έτσι στο Σαλβαδόρ, στη Νικαράγουα, στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, στην Κολομβία, στη Χιλή, κυβερνήσεις με πιο αντιϊμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά κερδίζουν έδαφος και ζητούν να προσχωρήσουν στην συμμαχία των BRICS.

Στην Αφρική διαβάζουμε για την απόπειρα να ενωθούν 7 χώρες σε ομόσπονδο κράτος, Κονγκό, Ζάμπια, Μπουρούντι, Ρουαντα, Ουγκάντα, αν δεν κάνω λάθος το Μαλάουι, και η Τανζανία. Από την άλλη η εκκαθάριση των τζιχαντιστών στις χώρες του Σαλέχ και η καταγγελία του γαλλικού ιμπεριαλισμού τόσο από το Μάλι αλλά και από την Δημοκρατία του Νίγηρα, την Μπουρκίνα Φάσο κλπ, με την συνδρομή της Ρωσίας και των μισθοφόρων της ΒΑΓΚΝΕΡ, έδωσαν έναν άλλο αέρα αντιιμπεριαλισμού και ανεξαρτησίας.

Ένα τελευταίο από το διεθνές περιβάλλον είναι ότι προσφάτως είδαμε τον εναγκαλισμό Ιράν – Σαουδική Αραβία – Κατάρ, χτύπημα κάτω απ’ τη μέση για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, καθώς επίσης Κίνα – Ινδία – Βιετνάμ που ουσιαστικά μετατρέπουν όλον τον Ινδικό σχεδόν σε ελεύθερη από τους Αμερικανούς ζώνη.

Βλέπουμε ότι ο πλανήτης γενικώς κινείται προς μια προοδευτική κατεύθυνση, με όλα τα λάθη, ή τις διαφωνίες για την πολιτική διαχείριση κάθε χώρας, όμως, ο αντιϊμπεριαλισμός μπήκε στην ημερήσια ατζέντα. Και θα είναι αυτός ο αντιϊμπεριαλισμός που κάποιοι σνομπάρουν , που θα σταματήσει όλο αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική προς τις χώρες της ΕΕ και προς τις ΗΠΑ.

Ο Μεσαίωνας πλέον, φαίνεται να κυριαρχεί στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η πολιτική στείρωση του νεοφιλελευθερισμού με τους τραπεζίτες να κυριαρχούν και ο τζόγος των χρηματιστηρίων να καταστρέφει οικονομίες, και να συσσωρεύει πλούτο σε όλο και λιγότερα χέρια, δημιουργεί μια ασφυκτική κατάσταση, πρωτόγνωρη για τους λαούς της Ευρώπης.

Φτάνοντας στο δια ταύτα θα πρέπει να δούμε ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουμε ως κομμουνιστικό κίνημα, αυτόν της 3^ης Διεθνούς ή θα συνεχίσουμε να αναλογιζόμαστε πως θα μοιάζει ο δικός μας Σοσιαλισμός;

Είμαστε διατεθειμένοι να λειτουργήσουμε αντιϊμπεριαλιστικά, να θέσουμε επί τάπητος το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος που να συγκεντρώνει μεγάλες μάζες λαού, διατεθειμένου να παλέψει για την Εθνική μας Ανεξαρτησία, να παλέψει για ένα σχέδιο εθνικοποίησης της γης και τον πόρων της στην βάση ενός εθνικού σχεδιασμού, την ανάπτυξη της βιομηχανίας που οι αστικές κυβερνήσεις κατέστρεψαν για χάρη της ΕΕ και μας μετέτρεψαν σε τριτοκοσμική χώρα που χορεύει πεντοζάλι και συρτάκι μπροστά από τα μεγάλα Κρουαζιερόπλοια; Είμαστε διατεθειμένοι και προπαντός ξεκάθαροι για τον λαϊκό, πατριωτικό και ταυτόχρονα διεθνιστικό, χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει ο αγώνας μας;

Αν πραγματικά θέλουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που θα οδηγήσουν στο τελείωμα του Παλιού και στην Δημιουργία του Νέου Κόσμου θα πρέπει να θέσουμε κάποια συγκεκριμένα ζητήματα και να τα ζυμώσουμε μέσα στην κοινωνία. Να θέσουμε τις διαχωριστικές γραμμές από κάθε φωνή οπορτουνισμού και μικροαστικής ανησυχίας και να προχωρήσουμε θαρραλέα δείχνοντας την μέγιστη εμπιστοσύνη στον λαό μας, ναι σ’ αυτόν τον λαό που ψήφισε όπως ψήφισε.

Κλείνοντας θα πρέπει να θέσουμε άμεσα καίρια ζητήματα στην ατζέντα μας και να τα συμφωνήσουμε πρώτοι εμείς και μετά να πάμε και στον κόσμο με το πρόγραμμά μας ξεκάθαρο:

• Κλείσιμο όλων των ΝΑΤΟϊκών και Αμερικανικών βάσεων
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και κλείσιμο του χρηματιστηρίου.
• Εθνικός Βιομηχανικός χάρτης ανάπτυξης για μια ουσιαστική αποκέντρωση και ενίσχυση εγκαταλειμμένων περιοχών σήμερα.
• Κατάργηση του ΦΠΑ.
• Ανάκτηση όλων των λιμανιών και αεροδρομίων της χώρας, εθνικοποίηση των εταιριών ενέργειας. Αποκατάσταση των ενεργειακών σχέσεων με την Ρωσία και όποια άλλη χώρα συμφέρει την πατρίδα μας και όχι τα ξένα μονοπώλια.
• Αύξηση μισθών και συντάξεων, μείωση των ενοικίων και ιδιαίτερη βαρύτητα στην δημιουργία λαϊκών κατοικιών.
• Λύση του μεταναστευτικού μέσω της έκδοσης χαρτιών και ελευθερίας να πάνε όπου επιθυμούν.
• Κίνητρα για την επιστροφή των νέων που έφυγαν την τελευταία δεκαετία ως μετανάστες.
• Να χαρακτηριστούν το νερό και ο ηλεκτρισμός ως κοινωνικά αγαθά και όχι εμπόρευμα. Κρατικοποίηση των αντίστοιχων εταιρειών.

Και μια σειρά θέματα που μπορούν και πρέπει να μας απασχολήσουν προκειμένου να παρουσιάσουμε στον λαό ένα μπούσουλα για να αγωνιστεί, και όχι σύμβολα, μεταφυσικές, ανύπαρκτους ιστορικούς κόσμους.

Ένα σχέδιο δράσης που θα δουλευτεί συντονισμένα από τις οργανώσεις μας και τις συλλογικότητές μας, ώστε, σταδιακά, να οδηγήσει σε μια στρατηγική εξουσίας έξω από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά της ΕΕ των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, και της ελληνικής ολιγαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή είναι μια διαδικασία, η οποία σε ένα βάθος χρόνου θα μας οδηγήσει και σε μια ενιαία οργάνωση-κόμμα.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!

* Στο κείμενο αυτό βασίστηκε η εισήγηση του Λ. Θερμού στην εκδήλωση με το ίδιο θέμα που συνδιοργανώθηκε από την Παρέμβαση και τον Σύλλογο Μαρξ. Σκέψης “Γ. Κορδάτο” στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 6/7.