ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
ΜΑΖΙΚΟΣ, ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Ο κύκλος φασιστικών επιθέσεων κατά αγωνιζόμενων μαθητών, φοιτητών και αριστερών οργανώσεων / κομμάτων που ξεκίνησε από τα γεγονότα στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης πρέπει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σε όλους τους φορείς, τις συλλογικότητες και τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος. Όπως δείχνει η ίδια η ακολουθία των γεγονότων, δεν πρόκειται για μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Στο 1ο και 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, γινόταν επί μέρες σειρά επιθέσεων, με οργανωμένο χαρακτήρα και καθοδήγηση από γνωστά πρόσωπα του ακροδεξιού χώρου. Οι φασίστες στοχευμένα στρατολογούσαν μαθητές, με την ανοχή της διεύθυνσης του σχολείου, ενώ τελικά το μετέτρεψαν σε ορμητήριο ταγμάτων εφόδου. Τα γεγονότα μεταφέρθηκαν και στο ΕΠΑΛ Ευόσμου, ενώ έγινε οργανωμένη επίθεση σε μέλη της ΚΝΕ στην Θεσσαλονίκη και σε εκδήλωση της ΚΕΕΡΦΑ στην Αθήνα. Παράλληλα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ανοιχτά φασιστική ομάδα κάλεσε στην διοργάνωση συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη.
Ένα χρόνο μετά τη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος που σηματοδότησε η καταδίκη της Χρυσής Αυγής και η μεγαλειώδης συγκέντρωση στο Εφετείο της Αθήνας, οι φασιστικές συμμορίες επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν τη δράση τους, χρησιμοποιώντας γνωστές πρακτικές δολοφονικής βίας και τρομοκρατίας, οι οποίες θυμίζουν την αντίστοιχη δράση της ΧΑ το 2012 -2013. Αποδεικνύεται έτσι αυτό που το αντιφασιστικό κίνημα υπογράμμιζε: ότι η καταδίκη της ΧΑ δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε με το φασισμό και ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η φασιστική βία έχει την ανοχή και τη συγκάλυψη της κυβέρνησης και της αστυνομίας. Τόσο στη Σταυρούπολη, όσο και στην αντιφασιστική διαδήλωση στις 2 Οκτωβρίου, η αστυνομία επιτέθηκε αναίτια σε φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικούς, αφήνοντας τα φασιστοειδή να δράσουν ανενόχλητα. Ακόμα περισσότερο, η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά την τεράστια κατακραυγή, επιχειρεί να αναπαράξει την ανατριχιαστική θεωρία των δύο άκρων. Αποφεύγει συνειδητά να καταγγείλει την φασιστική βία, κάνοντας λόγο για καταδίκη της βίας «από όπου κι αν προέρχεται», ενώ φτάνει στο σημείο να μιλήσει για βία «και από τις δύο πλευρές» ή ακόμα και πρόκληση των φασιστών, προσπαθώντας να εξισώσει τις οργανωμένες φασιστικές συμμορίες με το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα. Πρόκειται για την ίδια λογική και επιχειρηματολογία που τα προηγούμενα χρόνια έδωσε χώρο για να αναπτυχθεί η Χρυσή Αυγή, οδηγώντας στα γνωστά αποτελέσματα των βίαιων επιθέσεων, αλλά και τις δολοφονίες μεταναστών και του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα.
Παράλληλα, η κυβέρνηση εκθρέφει το φασιστικό φαινόμενο με την πολιτική της. Από τη μια πλευρά, με τη διαρκή λιτότητα και την εξαθλίωση κοινωνικών στρωμάτων που περιθωριοποιούνται, με αποτέλεσμα να γίνονται ευκολότερος στόχος για το φασιστικό δηλητήριο. Από την άλλη, με την πολιτική ατζέντα του αυταρχισμού, της καταστολής, του «χαϊδέματος» του ακροδεξιού της ακροατηρίου με την υπουργοποίηση όλων των προερχόμενων από την ακροδεξιά στελεχών (Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης) και την αντιδραστική επιχειρηματολογία στοχοποίησης των λαϊκών αγώνων που αξιοποιεί όλα τα επιχειρήματα και τον πολιτικό λόγο της ακροδεξιάς. Για μια ακόμα φορά, η κυβέρνηση απέδειξε ότι ο πραγματικός της εχθρός δεν είναι οι φασίστες αλλά το λαϊκό κίνημα και το κίνημα της νεολαίας, ενώ, δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει το χώρο αυτό ως εφεδρεία, όσο θα οξύνεται η δυσαρέσκεια και οι αντιστάσεις απέναντι στην πολιτική της.
Η απάντηση του κοινωνικού κινήματος και της αριστεράς απέναντι στα γεγονότα, αλλά και η κινητοποίηση του λαού στη δυτική Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, έδειξε ότι η ανασυγκρότηση και η ανοιχτή δράση των φασιστικών συμμοριών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η τεράστια διαδήλωση της Πέμπτης 30.9 στη Σταυρούπολη, αλλά και η μεγάλη διαδήλωση του Σαββάτου 2.10 αποτέλεσαν την καλύτερη απάντηση στη φασιστική ακροδεξιά, αλλά και στην προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκαλύψει τόσο τα γεγονότα, όσο και τη δική της πολιτική ευθύνη.
Η επανεμφάνιση των ναζιστικών συμμοριών απαιτεί μαζική, ενωτική, αποφασιστική απάντηση από το μαζικό κίνημα, τους φορείς του, τις αριστερές οργανώσεις και κόμματα. Έχουμε χρέος να χτίσουμε τείχος απέναντι στο φασιστικό δηλητήριο και να αποδείξουμε ότι οι φασίστες δεν χωρούν στα σχολεία, τις γειτονιές και τους δρόμους μας. Ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχιστούν, απέναντι στη φασιστική απειλή και σε όσους επιχειρούν να τη συγκαλύψουν.
Η αρχή έγινε ήδη στη Σταυρούπολη. Είναι καθήκον μας να συνεχίσουμε σε αυτό το δρόμο, με επόμενο σταθμό τις μεγάλες διαδηλώσεις στις 7 Οκτωβρίου, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη για το κλείσιμο ενός χρόνου από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής.
Το Προσωρινό Συντονιστικό της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύματος
