Αξιοπρέπεια!

Πληθαίνουν συνέχεια τα κρούσματα βιαιοπραγιών και διάφορων προσβολών της προσωπικότητας των εργαζομένων από τους εργοδότες τους. Λίγες οι καταγγελίες, χιλιάδες τα πραγματικά περιστατικά. Πιο ευάλωτες είναι οι γυναίκες, κυρίως οι νέες κοπέλες που έχουν να αντιμετωπίσουν σεξουαλικές παρενοχλήσεις, υποτιμητική συμπεριφορά. Εξίσου ευάλωτοι γενικά οι νέοι εργαζόμενοι, άπειροι συνήθως στα συνδικαλιστικά, μεγαλωμένοι σε συνθήκες γκρεμίσματος των εργασιακών δικαιωμάτων.

Τι πρέπει να κάνει ένας εργαζόμενος μπροστά σε τέτοιες εργοδοτικές συμπεριφορές; Να βουλώσει το στόμα του; Να υποστεί κάθε είδους κακομεταχείριση και μειωτική συμπεριφορά στο όνομα του κινδύνου της απόλυσης, της ανεργίας, της ακόμη πιο βαθιάς φτώχειας;

Δεν είναι εύκολα τα διλήμματα αυτά, κακά τα ψέματα. Όμως, είναι στιγμές που η αξιοπρέπεια του ανθρώπου μπαίνει πάνω από οτιδήποτε άλλο. Μερικές φορές, ναι, καλύτερα να πεινάσεις παρά να πάψεις να είσαι άνθρωπος με αυτοσεβασμό.

Και τότε; Τι; Απλώς τα κοπανάς κάτω; Βρίζεις κι εσύ το αφεντικό σου και τέλειωσε; Όχι. Ο δρόμος της αντίστασης και της αξιοπρέπειας δεν είναι ατομικός. Είναι συλλογικός. Πρέπει να βρεις τα κλειδιά του. Πρέπει να τον περπατήσεις μόνος σου αλλά μαζί και με άλλους. Να ακούσεις και να στηριχθείς στους άλλους.

Πρώτα απ’ όλα, αν σου συμβεί κάτι τέτοιο, μίλα! Μίλα με τους συναδέλφους σου, με τους φίλους σου, με τους συγγενείς σου. Μην μένεις σιωπηλός. Μην μένεις αδρανής.

Κατήγγειλε κάθε τέτοια συμπεριφορά: στο σωματείο σου (αν υπάρχει), στα μέσα ενημέρωσης, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παντού. Αν χρειαστεί στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Μπορεί να μην δίνουν σημασία, αλλά μπορεί και να αναγκαστούν να δώσουν.

Κυρίως όμως, οργανώσου. Εντάξου στο σωματείο σου, έστω και αν η διοίκησή του έχει τα ελαττώματά της, μικρά ή μεγάλα. Αν δεν υπάρχει σωματείο, έλα σε επαφή με άλλους που έχουν τέτοια εμπειρία. Καιρός να φτιάξεις το σωματείο σου.

ο επίμονος