Η ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών Δ.Ε. για την Παλαιστίνη (μια ανακοίνωση ντροπής)

του Βασίλη Λιόση

Στις 5 Νοεμβρίου δημοσιοποιήθηκε ανακοίνωση της ΔΑΚΕ καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την Παλαιστίνη.

Η ανακοίνωση αποτελεί ένα μνημείο ντροπής και υποκρισίας. Εξηγούμαστε:

Πρώτον, ξεκινάει με την έκφραση μιας γενικόλογης οδύνης για τη συνεχιζόμενη ανθρωπιστική κρίση στη λωρίδα της Γάζας και παρουσιάζει τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού απλώς ως αντιπαράθεση των ισραηλινών δυνάμεων και της Χαμάς. Απλώς προς ενημέρωσή τους τους πληροφορούμε ότι όλη η παλαιστινιακή αντίσταση μάχεται εναντίον των Ισραηλινών.

Δεύτερον, δίνει τον τόνο στο ξεκίνημα της ανακοίνωσης μιλώντας για τους 1400 νεκρούς Ισραηλινούς και για σφαγή κυρίως γυναικόπαιδων αλλά ξεχνά να πει για τους χιλιάδες νεκρούς Παλαιστινίους δύο πράγματα: πρώτον να πει ότι είναι Παλαιστίνιοι (μιλά γενικώς για θύματα) και δεύτερον να πει ότι πάνω από 3000 παιδιά από την Παλαιστίνη είναι αυτή τη στιγμή δολοφονημένα. Αλήθεια, τι θαυμάσιο δείγμα αντικειμενικότητας!

Τρίτον, παρουσιάζει ένα μπλοκ χωρών που υποστηρίζει την οργάνωση της Χαμάς αλλά οι συντάκτες του κειμένου και πάλι ξεχνάνε το άλλο μπλοκ δυνάμεων που υποστηρίζει το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ και κατά κύριο λόγο ξεχνάνε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Τέταρτον, εντυπωσιάζει η ρηχότητα της σκέψης, που μάλλον δεν είναι ρηχότητα αλλά συνειδητή επιλογή, να μην αναφερθεί καθόλου το γεγονός ότι η πολεμική σύγκρουση που μαίνεται αυτή τη στιγμή δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία αλλά έχει πίσω της 75 χρόνια καταπίεσης, δολοφονιών και φυλακίσεων του παλαιστινιακού λαού.

Πέμπτον, η ΔΑΚΕ φαίνεται ότι πάσχει από αφωνία αφού καμία αναφορά δεν έκανε σχετικά με την κατάπτυστη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στον ΟΗΕ απέναντι στο ψήφισμα για την Παλαιστίνη που ζητούσε να κηρυχθεί άμεσα «ανθρωπιστική εκεχειρία» στον πόλεμο που γίνεται στην Λωρίδα της Γάζας. Το ψήφισμα εγκρίθηκε με 120 ψήφους υπέρ, 14 κατά και 45 αποχές. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε την αποχή.

Η ανακοίνωση δήθεν κινείται με ένα πνεύμα αντικειμενικότητας. Όμως, όταν έχουμε θύτη και θύμα, οι ίσες αποστάσεις δεν είναι ίσες. Η υποτιθέμενη ουδετερότητα αποτελεί θέση. Όταν ο Πόντιος Πιλάτος καθάριζε τα χέρια του δεν ήταν αντικειμενικός. Η απραξία του ευνοούσε σαφώς τη μία πλευρά.

*Πήραμε την εικόνα από σχετικό ρεπορτάζ του alfavita.gr