“Δεν είμαστε Σοβιετία”, είπε ο Υπουργός Υγείας (ΥΓΕΙΑΣ λέμε τώρα)

της Μαρίας Καϋμενάκη – Θαλασσινού

Είναι αλήθεια. Δεν είμαστε Σοβιετία.

Γιατί αν είμαστε Σοβιετία στις αρχές κάθε Σεπτέμβρη όλος ο πληθυσμός (ΟΛΟΣ) θα περνούσε υποχρεωτικά από όλες τις ιατρικές εξετάσεις (ήταν το υποχρεωτικό ετήσιο τσεκ απ, δωρεάν εννοείται). Αν υπήρχε πρόβλημα παίρνονταν τα κατάλληλα μέτρα.

Οι μέλλουσες μητέρες θα έκαναν όλες τις ιατρικές εξετάσεις στο ιατρικό κέντρο της περιοχής τους καθώς επίσης θα παρακολουθούσαν τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και φροντίδας του νεογέννητου μωρού. Θα γεννούσαν δωρεάν και η άδεια μητρότητας θα μπορούσε να παραταθεί χωρίς να χάσουν τη δουλειά τους.

Τις λεχώνες επί σαράντα ημέρες θα επισκέπτονταν καθημερινά στο σπίτι ειδικευμένες νοσοκόμες που θα τις βοηθούσαν και θα τις συμβούλευαν σε ζητήματα υγιεινής. Θα θυμάμαι πάντα με πολύ αγάπη τη δική μας νοσοκόμα για τη στοργή, τις φροντίδες, και την αγάπη που έδειχνε σε μας τις φοιτήτριες μητέρες και στα μωρά μας.

Καλοκαίρι και χειμώνα, εργαζόμενοι, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, συνταξιούχοι θα πήγαιναν δωρεάν διακοπές.

Τα θέατρα, οι όπερες, οι παραστάσεις μπαλέτου, ήταν γεμάτα από νεολαίους. Τα εισιτήρια ήταν πάμφθηνα και δεν υπήρχε φοιτητής που να μην του αναλογούν αρκετές επισκέψεις το χρόνο στο θέατρο, στην όπερα, ή στο μπαλέτο. Και μαζί με το πτυχίο το κράτος ήταν υποχρεωμένο να του δώσει και εργασία. Οι άνεργοι; Μα εμάς μας κυνηγούσαν για να δουλέψουμε μου είπε κάποια μετανάστρια από την πρώην Σοβιετία.

Η αλήθεια είναι βέβαια πως υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα. Στις 8 Μάρτη ήταν δύσκολο στους άνδρες να βρουν λουλούδια για να τα χαρίσουν στις γυναίκες της ζωής τους (μητέρες, φίλες, κόρες). Είχαν εξαφανιστεί όλα από την προηγούμενη μέρα. Και ήταν ντροπή για έναν άνδρα να παρουσιαστεί χωρίς ανθοδέσμη και γλυκά. Αυτό για να συγκρίνουμε τους άνδρες της Σοβιετίας με αυτούς τους γελοίους τσαμπουκάδες που διαφημίζονται στα ριάλιτι και τα λάιφ στάιλ σκουπίδια.

Ναι, αλλά δεν είχατε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θα μας απαντήσει περήφανα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης.