ΟΧΙ

 

του Δημήτρη Καλτσώνη

καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου

Πάντειο Πανεπιστήμιο

εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 11/3/2022

Σε αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τη διεθνή ειρήνη, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε την πεπατημένη, τον δρόμο του πρόθυμου σταυροφόρου του ΝΑΤΟ. Εμπλέκει καθημερινά ολοένα και περισσότερο την Ελλάδα σε αυτή τη σύγκρουση γιγάντων για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής, δηλαδή για μια υπόθεση που καθόλου δεν σχετίζεται με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Από την άλλη, η Τουρκία ενώπιον του κοινού εχθρού ευθυγραμμίζεται περισσότερο με την αμερικανονατοϊκή γραμμή κάνοντας πάντοτε τα αναγκαία παζάρια που συνηθίζει η τουρκική ολιγαρχία και αποκομίζοντας οφέλη. Τι αποτελέσματα θα έχουν οι παραπάνω επιλογές για τη χώρα μας;

Πρώτο, θα φορτώσουν δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη στις πλάτες του λαού, θα τον βυθίσουν σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, την ίδια στιγμή που οι πολυεθνικές αλλά και μια δράκα εγχώριων ισχυρών επιχειρηματιών θα πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους αξιοποιώντας τις συνθήκες του πολέμου.

Δεύτερο, η εμπλοκή μας στον πόλεμο της Ουκρανίας φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο της κλιμάκωσης και γενίκευσης του πολέμου. Ειδικά στα Βαλκάνια, δεν αποκλείεται η σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας να μεταφερθεί δι’ αντιπροσώπων και να εκφραστεί με νέα ένταση των εθνικισμών και τάση προς περαιτέρω κατακερματισμό των υπαρχόντων κρατών.

Τρίτο, σε συνθήκες γενικότερης αναταραχής το τουρκικό αντιδραστικό καθεστώς είτε θα επιχειρήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας ή και της Κύπρου είτε θα διεκδικήσει και μπορεί να επιτύχει νέες διπλωματικές υποχωρήσεις.

Το έδαφος εξάλλου είναι ευνοϊκό. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα πιέζουν την Ελλάδα ασφυκτικά να υποχωρεί μια και “νυν υπέρ πάντων ο αγών” ενάντια στη Ρωσία. Η αυριανή ανοχή τους προς την Τουρκία θα είναι ακόμη μεγαλύτερη από εκείνη που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Εξάλλου, πολιτικές όπως αυτή της σύμπλευσης με τον άξονα Ισραήλ, ΗΠΑ κλπ, τις οποίες ακολούθησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, αποδείχθηκαν φιάσκο. Το Ισραήλ μια χαρά επαναπροσεγγίζει την Τουρκία.

Αν επομένως ο δρόμος του πρόθυμου νατοϊκού συμμάχου θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη, την κυριαρχία και το βιοτικό επίπεδο του λαού, γιατί να τον ακολουθήσουμε; Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε μια άλλη προσέγγιση; Κάθε ιστορική καμπή, προσφέρεται για αναστοχασμό και -γιατί όχι- αλλαγή προσανατολισμού.

Με μια πολιτική ενεργητικής ουδετερότητας και πλήρους απεμπλοκής από τη σύγκρουση η Ελλάδα θα κέρδιζε το σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Θα υπεράσπιζε την ειρήνη στην περιοχή, θα ήταν λιγότερο ευάλωτη στις τουρκικές παράνομες αξιώσεις και πιέσεις, λιγότερο ευάλωτη στις βαλκανικές εθνικιστικές αναταράξεις. Θα μπορούσε να ελιχθεί ανάμεσα στους ισχυρούς αξιοποιώντας τις αντιθέσεις τους. Θα μπορούσε επιπλέον να βάλει ένα μικρό λιθαράκι στη διεθνή ειρήνη αναλαμβάνοντας διπλωματικές πρωτοβουλίες μαζί με άλλες χώρες.

Στην προτροπή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ “στοιχηθείτε, πληρώστε, πολεμείστε”, η απάντηση θα πρέπει να είναι ένα υπερήφανο ΟΧΙ.