Η ψήφιση του Ν. 4777/2021 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δημιουργεί μείζονα ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης της πολιτικής και του νομοθετικού έργου που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Σειρά διατάξεων του εν λόγω νόμου αναδεικνύουν ότι η βασική στόχευση του νομοθετήματος σε καμία περίπτωση δεν ήταν η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά κυρίως η αναίρεση θεμελιωδών δημοκρατικών κεκτημένων και ελευθεριών.
Η κυβέρνηση όχι απλώς δεν δίστασε να προχωρήσει εν τω μέσω πανδημίας, κι ενόσω τα πανεπιστήμια είναι κλειστά για περισσότερο από ένα χρόνο, στην ψήφιση ενός νομοσχεδίου που έχει καταγγελθεί από σχεδόν το σύνολο της πανεπιστημιακής και εν γένει εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά προχωρά και στην υλοποίησή του, διακηρύσσοντας την είσοδο αστυνομικών στα πανεπιστήμια στο άμεσο διάστημα.
Η θέσπιση ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας, δηλαδή του σώματος ειδικών φρουρών Ο.Π.Π.Ι., αποτελεί κηλίδα για τις δημοκρατικές εγγυήσεις στη χώρα μας. Μοναδικός σκοπός της μόνιμης αστυνόμευσης των πανεπιστημίων είναι η επιτήρηση και καταστολή της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης του φοιτητικού κινήματος και συνολικά της ελεύθερης σκέψης και κριτικής σε κάθε είδους εξουσία, που αποτελεί την ουσία του πανεπιστημιακού ασύλου και δημοκρατική παράδοση στο χώρο της εκπαίδευσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και πανευρωπαϊκά.
Μετά την νομική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η κυβέρνηση προχωρά ακόμη παραπέρα θέτοντας το πανεπιστήμιο υπό τον έλεγχο ενός ξένου σώματος καταστολής, μέτρο που παραβιάζει ευθέως το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και τα θεμέλια της επιστημονικής και ακαδημαϊκής ελευθερίας, που οφείλει να παραμένει έξω από την εποπτεία και έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας και ιδίως των σωμάτων ασφαλείας.
Τα επιχειρήματα περί δήθεν αναγκαιότητας καταπολέμησης της εγκληματικότητας στερούνται ελάχιστης σοβαρότητας, όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι τα ποσοστά εγκληματικότητας και τέλεσης αδικημάτων εντός των πανεπιστημίων, και δη σοβαρών, είναι στα όρια του στατιστικού λάθους. Αντίθετα, είναι οι ακραία συντηρητικές ιδεολογικές εμμονές της κυβέρνησης που δημιουργούν μέγιστους κινδύνους, εφόσον τίθεται η ακαδημαϊκή, κοινωνική και πολιτική ζωή των φοιτητών, των πανεπιστημιακών, των εργαζόμενων και κάθε πολίτη που συμμετέχει σε εκδηλώσεις και συζητήσεις εντός των Πανεπιστημίων υπό την επιτήρηση ενός σώματος καταστολής ειδικών φρουρών και μάλιστα με τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύονται ως προς τη δράση της ΕΛ.ΑΣ. το τελευταίο διάστημα. Είναι αδιανόητο σε μια περίοδο που η κοινωνία βοά για τα ακραία περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας σε βάρος διαδηλωτών και πολιτών, βασανισμών και παράνομων παρακολουθήσεων πολιτών, και ειδικά για την δράση ειδικών ομάδων αποτελούμενων από ανύπαρκτης εκπαίδευσης ειδικούς φρουρούς, τα ίδια αυτά σώματα, αντί να παυθούν και να τεθούν σε έλεγχο και λογοδοσία, να αναλαμβάνουν τη «φύλαξη» των νέων και των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Αλλά είναι το σύνολο των διατάξεων αυτού του νόμου που καθιστούν επιτακτική ανάγκη την κατάργησή του. Η θέσπιση ειδικού «ποινικού» δικαίου για φοιτητές και η αντιμετώπιση της διαμαρτυρίας και της πολιτικοποίησης των φοιτητών ως αδικημάτων, η αναβάθμιση των πειθαρχικών οργάνων σε ρυθμιστή της πανεπιστημιακής ζωής, η αποσύνδεση της εκλογής των ανώτατων οργάνων των πανεπιστημίων όπως του Πρύτανη από τα όργανα αυτού, με τη μεσολάβηση αδιαφανών οργάνων και εξωτερικών παραγόντων, ο μαζικός αποκλεισμός των μαθητών και μαθητριών από τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε δημόσια πανεπιστήμια με το νέο σύστημα εισαγωγής, είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα που καθιστούν γλαφυρή την απύθμενη περιφρόνηση αυτής της κυβέρνησης για την ακαδημαϊκή ζωή, την επιστημονική ελευθερία, το δικαίωμα των νέων στην εκπαίδευση. Αλλά δείχνουν και το φόβο της, μπροστά στους αγώνες των φοιτητών και των ανθρώπων της εκπαίδευσης. Αγώνες που αποτελούσαν ανέκαθεν κινητήριο δύναμη για ευρύτερες δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις και προοδευτικές μεταβολές.
Αντί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα μείζονα προβλήματα που παράγονται από την υποχρηματοδότηση και απαξίωση των πανεπιστημίων και τα κλειστά πανεπιστήμια που επουδενί δεν μπορούν να υποκατασταθούν από το σύστημα της τηλε-εκπαίδευσης, κηρύσσει σταυροφορία καταστολής των διεκδικήσεων, με πρακτικές «σπουδαστικού της ασφάλειας» εμπνευσμένες από τη σκοτεινή εποχή της δικτατορίας.
Για εμάς, ο χώρος του πανεπιστημίου ήταν και θα παραμείνει τόπος ελευθερίας, κριτικής και αγώνων. Θα υπερασπιστούμε και θα προστατέψουμε το χώρο του πανεπιστημίου και το πανεπιστημιακό άσυλο που αποτελεί εγγύηση του διαρκούς αγώνα της κοινωνίας για την κατάκτηση και περιφρούρηση της δημοκρατίας. Το πανεπιστημιακό άσυλo είναι η ουσία του πανεπιστημίου ως χώρου όχι απλώς επιστήμης, αλλά κι ενός χώρου όπου η κοινωνία αναστοχάζεται στον εαυτό της και την πορεία της, παράγοντας αμφισβήτηση και συνεπώς θέτοντας σε κίνηση την κοινωνική πρόοδο. Αφορά συνεπώς το σύνολο του λαού. Η αστυνόμευση και η φρονηματική παρακολούθηση δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το πανεπιστήμιο, αλλά ακυρώνουν την ουσία του.
Συνεπώς, πρέπει να καταστεί σαφές ότι, όσο η χώρα αυτή δηλώνει μέρος των δημοκρατικών κοινωνιών, αυτός ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ούτε τώρα, ούτε το Σεπτέμβριο που σύμφωνα με τις διαρροές σχεδιάζεται η είσοδος της αστυνομίας, ούτε ποτέ. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις του φοιτητικού και πανεπιστημιακού κινήματος. Θα είμαστε παρόντες και παρούσες στο πλάι τους, για την υπεράσπιση του πανεπιστημίου και των δημοκρατικών ελευθεριών που έχουν κατακτηθεί με αγώνες δεκαετιών.
