Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά από ένα τετραήμερο παρακμιακό παζάρι, αποφάσισε την επιβολή ενός πανευρωπαϊκού μνημονίου και ο Κυρ. Μητσοτάκης συνυπέγραψε το πέμπτο Μνημόνιο για τη χώρα μας. Αυτό είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο της Συμφωνίας για το περίφημο Ταμείο Ανάπτυξης.
Αντί για διαγραφή ή έστω, ευνοϊκή αναδιάρθρωση χρέους, οι ευρωπαϊκοί λαοί φορτώνονται και με άλλα χρέη, με δάνεια από τις «αγορές», με τις γνωστές δεσμεύσεις, ενώ και οι δραστικά περικομμένες επιχορηγήσεις συνοδεύονται από τις επίσης γνωστές, αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» και από διαρκείς «ελέγχους προόδου», στις οποίες μάλιστα προστίθεται το βέτο οποιουδήποτε κράτους. Η έννοια «Ένωση» γελοιοποιείται. Κάθε κράτος μπορεί να κόβει ό,τι θέλει από όποιον θέλει, σε όφελος φυσικά, των δυνατών.
Αντί για αναδιανομή πλούτου «προς τα κάτω», προς τους φτωχούς και το Νότο, κατοχυρώνεται αναδιανομή «προς τα πάνω», προς τις τράπεζες, τις πολυεθνικές και τις χώρες του πλούσιου Βορρά. Για ποια «αλληλεγγύη» μπορεί να γίνεται λόγος;
Τεράστια ποσά χαρίζονται σε μεγάλες επιχειρήσεις, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης», ενώ την ίδια στιγμή, εν μέσω πανδημίας, σβήνονται τα κονδύλια για την Υγεία. Κυριάρχησε το πνεύμα Σόιμπλε: «η ζωή δεν είναι πάνω από όλα». Πάνω από όλα είναι τα κέρδη.
Για την Ελλάδα ισχύει η ρήση «πολύ λίγα, πολύ αργά και κυρίως, αντιλαϊκά». Τα 70 δις που ισχυρίζεται πως πήρε ο Μητσοτάκης αποτελούν επιτομή της δημιουργικής λογιστικής. Προσθέτει αυθαίρετα στα ποσά του Ταμείου και το συνολικό ποσό που αναλογεί στην Ελλάδα από τον επταετή (2021-2027) προϋπολογισμό της Ε.Ε. Σε εφτά χρόνια θα δοθούν, από το Ταμείο, μόλις 19,5 δισ. ευρώ επιχορηγήσεις και 12,5 δισ. ευρώ δάνεια. Για το 2021 υπολογίζεται να εισπραχθούν μόλις 3,4 δισ. ευρώ -αν εισπραχθούν- και με προσανατολισμό στο κερδοφόρο πανηγύρι των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Για την εργασία, οι όποιες επιχορηγήσεις εκταμιεύονται με τον όρο της μετατροπής μεγάλων τμημάτων της σε ευέλικτη ανεργία.
Αν συνυπολογιστεί η συνεχιζόμενη αποπληρωμή του δημόσιου χρέους μέσω των πλεονασμάτων που παραμένουν επανέρχονται εν ισχύ από το 2021, τότε ο ισολογισμός είναι ισχνός, μπορεί και αρνητικός.
Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και η αστική τάξη της χώρας δεν μπορούν καν να σκεφτούν την απαίτηση για ακύρωση των μνημονιακών δανειακών συμβάσεων, γενναία διαγραφή χρεών και ελευθερία σε μεγάλες κρατικές παρεμβάσεις προς τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, που απαιτούνται εδώ και χρόνια και δικαιολογούνται επιπρόσθετα από τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας και της μεγάλης ύφεσης που βρίσκεται μπροστά μας.
Αυτό είναι έργο του εργατικού και λαϊκού κινήματος και της ανυπότακτης Αριστεράς, που οφείλει να αγωνιστεί ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση με προοπτική την έξοδο από αυτήν.
