του Θανάση Κανιάρη
Θαύμα, θαύμα. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές, θα λύσει όλα τα λαϊκά προβλήματα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ασχολείται με τίποτα άλλο, αλλά με την επίλυση λαϊκών προβλημάτων, κάθε ημέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο, ώσπου να εξαντλήσει την τετραετία.
Αύξηση κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών σε ετήσια βάση, αύξηση των συντάξεων, προσλήψεις στην Παιδεία, στην Υγεία, στα Πανεπιστήμια, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, γενναίες αυξήσεις στα επιδόματα παιδιού, κρατικοποίηση – τουλάχιστον κατά 51% – της ΔΕΗ, η Εθνική Τράπεζα θα αποτελέσει το μοχλό του Δημοσίου για την αναμόρφωση του πιστωτικού συστήματος, για την εξασφάλιση δανείων σε μικρομεσαίους, σε αγρότες, σε κάθε καταφρονεμένο…
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε ολα τα σημεία της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ.
Το ερώτημα είναι, αν θα πρέπει να δώσουμε εμπιστοσύνη στις εξαγγελίες του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ή αν θα πρέπει να είμαστε κουμπωμένοι, καθώς, σύμφωνα με τη λαϊκή παροιμία, όποιος έχει καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Και ο ελληνικός λαός, όχι απλώς κάηκε, αλλά κατακάηκε από τη τετραετία 2015 – 2019 του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα οι εξαγγελίες Τσίπρα, έγιναν στον τόπο του εγκλήματος, εκεί όπου είχε εκφωνήσει τις θέσεις της Θεσσαλονίκης, παραμονές των εκλογών του 2015.
Τι παρατηρήσεις έχουμε τώρα να κάνουμε στις προεκλογικές εξαγωγελίες του ΣΥΡΙΖΑ:
Κατά πρώτο: αυτές γίνονται, ενώ η διεθνής – και η ελληνική – οικονομία, βρίσκεται στο κατώφλι νέας οικονομικής κρίσης, το βάθος και η έκταση της οποίας είναι ως σήμερα απροσδιόριστα.
Και όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, αυτοί που πληρώνουν τις συνέπειες της, είναι ακριβώς τα λαϊκά στρώματα, καθώς σε τέτοιες συνθήκες, οξύνεται η επίθεση της αστικής τάξης σε βάρος της εργατικής τάξης, ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτω,
Δεύτερο: Ξεχνούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας, ότι η Ελλάδα είναι σήμερα μια υπερχρεωμένη χώρα, με το κρατικό της χρέος να έχει ξεπεράσει τα 350 δισ. ευρώ; Ηδη το επιτόκιο δανεισμού των κρατικών ομολόγων, υπερέβη το τελευταίο διάστημα το απαγορευτικό όριο του 4%. Και με ένα τόσο μεγάλο κρατικό χρέος, τι αναπτυξιακές δυνατότητες μπορεί να έχει μια χώρα με τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας;
Αυτό που θα έπρέπε να κάνει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά κα όποια προκύψει αύριο, είναι η επαναδιαπραγμάτευση του κρατικού χρέους της χώρας με τους πιστωτές και το “κούρεμα” του σε ποσοστό πάνω από το 60%. Σε διαφορετική περίπτωση ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Τρίτο: μήπως πάλι ξεχνούν, ότι με βάση το 3ο μνημόνιο, η Ελλάδα έχει αναλάβει την υποχρεώση να εμφανίζει μεσοσταθμικά πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα περί το 2% του ΑΕΠ ως το 2062 (;;)!
Αυτό στα απλά ελληνικά σημαίνει διαρκή λιτότητα και υπανάπτυξη.
Σημειωτέον ότι καμία χώρα στον πλανήτη Γη, δεν έχει καταφέρει να επιτύχει πρωτογενή πλεονάσματα, για τόσο μεγάλο χρονικό διαστημα.
Με λίγα λόγια ο στόχος αυτός, είναι καταστροφικός για την ελληνική οικονομία, κυριολεκτικά αυτοκτονικός.
Και ας μας απαντήσουν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, πως σκέφτονται να ξεπεράσουν τις αντιρρήσεις της ΕΕ πάνω στο φιλολαϊκό του πρόγραμμα; Θα έλθει σε σύγκρουση μαζί της; Οπως ακριβώς ήλθε και την προηγούμενη φορά!
Και το τέταρτο ερώτημα: που θα βρεθούν τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες;
Στην ομιλία του ο κύριος Τσίπρας, ανέφερε τρεις πηγές αντλήσης εσόδων. α) το πρόγραμμα ανασυγκρότησης β) τη διασπάθηση χρηματών που γίνεται σήμερα και εννοείται ότι θα σταματήσει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γ) στη φορολόγηση των υπερκερδών των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, των διυλιστηρίων και των εταιριών παροχής Φυσικού Αερίου.
Ολα αυτά δεν είναι παρά προφάσεις εν αμαρτίαις. Το πρόγραμμα ανασυγκρότησης βρίσκεται στα χέρια της ΕΕ και οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να το σταματήσει, η δε διασπάθηση κρατικού χρήματος, δεν αποτελεί νέα ιδέα. Τα ιδια έλεγαν και το 2014 και είδαμε που καταλήξανε.
Οι του ΣΥΡιΖΑ επειδή πιστεύουν στη συνεργασία και όχι στην πάλη των τάξεων, δεν λένε το αυτονόητο. Οτι για να χρηματοδοτηθεί ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα, εντός των πλαισίων του καπιταλισμού, απαιτείται γενναία φορολογική μεταρρύθμιση με στόχο την ουσιαστική φορολόγηση των κερδών και των εισοδημάτων της αστικής τάξης με την παράλληλη ελάφρυνση των φορολογικών βαρών των λαϊκών στρωμάτων.
Ολα τα άλλα είναι έπεα πτερόεντα
Και για να ολοκληρώσουμε: δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά φιλολαϊκό πρόγραμμα, που δεν θα έρχεται σε αντίθεση και ρήξη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που αποτελούν τα δύο βάθρα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Και όσοι έχουν αμφιβολία περί αυτού, ας ανατρέξουν στην εμπειρία της μνημονιακής περιόδου και να ανακαλέσουν στη μνήμη τους την κτηνώδη συμπεριφορά των φίλων και συμμάχων απέναντι στη χώρα μας και το λαό της, ή ποια στάση κρατάει σήμερα το ΝΑΤΟ στο θέμα της ελληνοτουρκικής κρίσης.
Και σε τελευταία ανάλυση, ο ελληνικός λαός δεν θα πρέπει να θρέφει καμία αυταπάτη, ότι φιλοϊμπεριαλιστικά κόμματα, όπως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ, μπορούν να προφέρουν κατι θετικό στον τόπο.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα, είναι Αντιμονοπωλιακή – Αντιιμπεριαλιστική – Δημοκρατική ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
