του Δημήτρη Καλτσώνη
καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου
Πάντειο Πανεπιστήμιο
εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 2/12/2021
Η εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων υπακούει σε συγκεκριμένο σχεδιασμό: πρώτα η υπογραφή της ελληνογαλλικής συμφωνίας, στη συνέχεια η επέκταση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ σε όλη την επικράτεια και η ελληνοαμερικανική συμφωνία.
Τώρα, στη σύνοδο υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ βλέπουμε ότι ως μία από τις περιοχές δράσης του αναδεικνύεται εντονότερα η υποσαχάρια Αφρική. Εκεί δραστηριοποιούνται γαλλικές και αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Το πρόσχημα είναι η καταπολέμηση των διάφορων ένοπλων, συνήθως ισλαμιστικών, κινημάτων. Στην πραγματικότητα είναι ο έλεγχος και η καταλήστευση της περιοχής, ιδίως η αποτροπή της κινεζικής διείσδυσης.
Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι ότι το πρόεδρος Μακρόν “ξέχασε” τη παλαιότερη δήλωσή του πως το ΝΑΤΟ είναι κλινικά νεκρό. Καρπός επίσης της συνεργασίας είναι η αναφορά της ελληνογαλλικής συμφωνίας πως εντάσσεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, παρότι κάποιοι με επιτήδειο τρόπο προσπάθησαν να την παρουσιάσουν ως δήθεν αυτοτελή από τη ΝΑΤΟϊκή γραμμή.
Σε άμεση ενεργοποίηση λοιπόν του άρθρου 18 της ελληνογαλλικής συμφωνίας, ο Υπουργός Άμυνας της χώρας μας δήλωσε ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να στείλει στρατό στην υποσαχάρια Αφρική. Το 2020 ο Μακρόν είχε δηλώσει πως η Γαλλία μετρά ήδη πολλούς νεκρούς στην περιοχή και πως οφείλουν να αναλάβουν βάρη και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μένει επομένως να εξηγήσει η ελληνική κυβέρνηση πώς θεμελιώνει ηθικά την συμμετοχή της στα νεοαποικιοκρατικά σχέδια της Γαλλίας και των ΗΠΑ, που θα σωρεύσουν και άλλες συμφορές στους λαούς, και πώς θα αντιμετωπίσει τυχόν επικίνδυνες παράπλευρες επιπτώσεις, όπως για παράδειγμα τρομοκρατικά χτυπήματα που θα βάλουν στόχο τη χώρα μας εξαιτίας της συμμετοχής της.
Χρειάζεται ακόμη να εξηγήσει η κυβέρνηση πώς είναι δυνατό σε συνθήκες έντασης των απειλών εκ μέρους της Τουρκίας, η Ελλάδα να παραβιάζει μια θεμελιώδη αρχή, αυτή του μη διασκορπισμού των δυνάμεων. Να σημειωθεί επιπλέον ότι σε συνθήκες κρίσης του καθεστώτος Ερντογάν οι τυχοδιωκτισμοί του μπορεί να ενταθούν.
Μένει το τελευταίο επιχείρημα ότι η Γαλλία θα μας συμπαρασταθεί, αν χρειαστεί. Να όμως που και ο Μπρινό Τετρέ (αναλυτής στρατηγικών θεμάτων στο γαλλικό Ινστιτούτο Montaigne και πρώην σύμβουλος της ΝΑΤΟϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης) υποστήριξε ότι η πρόσφατη ελληνογαλλική συμφωνία δεν συνιστά σκλήρυνση της στάσης της Γαλλίας έναντι της Άγκυρας και ότι ακριβώς οι διατυπώσεις της συμφωνίας περιλαμβάνουν πολλές “ρήτρες διαφυγής”, όπως ακριβώς υποστηρίχθηκε από επικριτές της συμφωνίας καθώς και από τον γράφοντα. (ΤΑ ΝΕΑ 19/11/2021).
Υπογράμμισε επίσης ο Γάλλος αναλυτής ότι είναι εξαιρετικά ενδεικτικό το γεγονός ότι την ίδια μέρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός βρισκόταν στο Παρίσι για να υπογράψει τη συμφωνία, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου Φρανκ Ριστέρ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για την πρώτη συνάντηση της Κοινής Επιτροπής Οικονομίας και Εμπορίου Γαλλίας – Τουρκίας από το 2018.
Τι απομένει; Η συμμετοχή της Ελλάδας σε τυχοδιωκτισμούς προς όφελος συγκριμένων αλλοδαπών και εγχώριων ισχυρών συμφερόντων. Ένας επικίνδυνος σχεδιασμός.
