του Βασίλη Λιόση
Μας έκαψαν τον εγκέφαλο τόσο πριν την εκλογική τους νίκη όσο και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους. Λέξεις σαπουνόφουσκες, κενές περιεχομένου ή και μεταμφιεσμένες για να κρύβουν τις ταξικές τους επιδιώξεις. Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Αχρηστία και συγχρόνως συνειδητή πολιτική επιλογή:
- Στον (μη) εμβολιασμό των πολιτών.
- Στη (μη) επίταξη ιδιωτικών κλινικών.
- Στη (μη) αγορά λεωφορείων.
- Στη (μη) οικονομική προστασία των εργαζομένων εξαιτίας της πανδημίας.
- Στη (μη) εξασφάλιση διαδικτυακών μαθημάτων για όλους τους μαθητές.
- Στη (μη) διάνοιξη εθνικών οδών λόγω του χιονιά.
- Στη (μη) παροχή ηλεκτρικού ρεύματος για όλες τις κατοικίες.
Από την άλλη αριστεία και αποτελεσματικό επιτελικό κράτος:
- Στην αγορά χιλιάδων περιπολικών.
- Στο ξυλοφόρτωμα και τις συλλήψεις διαδηλωτών.
- Στην επιβολή προστίμων.
- Στον συνεχή και υποχρεωτικό εγκλεισμό στα σπίτια μας.
- Στις «ανέμελες» εκδρομές στην Πάρνηθα, στην Ικαρία και στο Κολωνάκι.
- Στη χρηματοδότηση καναλαρχών.
- Στη νομοθέτηση νέων ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
- Στην εξίσωση πτυχίων δημόσιων πανεπιστημίων και ιδιωτικών κολλεγίων.
- Στην ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Αυτό είναι το κοντράστ μέσα στον ζόφο που ζούμε: από τη μία αλαζονεία, ανικανότητα, πολιτική που διαλύει τις ανθρώπινες ζωές και από την άλλη οι εναερίτες, οι ντελιβεράδες, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, οι εκπαιδευτικοί, οι εργάτες στα εργοστάσια και τις φάμπρικες. Δυο διαφορετικοί κόσμοι, δυο διαφορετικές ηθικές, δυο διαφορετικά συμφέροντα.
Το σκίτσο είναι του Βασίλη Παπαγεωργίου από το ΠΡΙΝ και το είδαμε στον Ημεροδρόμο.
