Για την Πράξη Αντιλαϊκού Νομοθετικού Περιεχομένου: οι μάσκες (ξανα)έπεσαν…

του Μιχάλη Χονδροκούκη

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20 Μαρτίου η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θεσμοθετεί

«κατεπείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, τη στήριξη της κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας και τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της αγοράς και της δημόσιας διοίκησης.»

Παρατηρήσεις επί της εισαγωγικής διατύπωσης

(διότι με τις λέξεις μας κοροϊδεύουν)

Σύμφωνα με την ανωτέρω περιγραφή, τα μέτρα θεσμοθετούνται για:

α) τη στήριξη της κοινωνίας

Εδώ, κάθε καλοπροαίρετος νομίζει ότι αναφέρεται στο σύνολο των ανθρώπων.

– Όμως, αμέσως μετά αρχίζει να φαίνεται ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα»…

β) τη στήριξη της επιχειρηματικότητας

Όποτε ο εργαζόμενος λαός ακούει για μέτρα στήριξης της επιχειρηματικότητας, έχει μάθει ότι πάλι το κράτος θα εξυπηρετήσει τα αφεντικά στην πλάτη του: είτε θα επιχορηγηθούν με χρήμα που προέρχεται από τη φορολογική αφαίμαξη του λαού είτε θα διευκολυνθούν έμμεσα με απαλλαγές από διάφορα έξοδα.

Όμως, εάν τα μέτρα που διευκολύνουν και εξυπηρετούν τα αφεντικά, ταυτόχρονα δυσκολεύουν και επιβαρύνουν τους εργαζόμενους, τότε η αμέσως προηγούμενη φράση περί συνολικής στήριξης της κοινωνίας δεν ακυρώνεται; Θα το δούμε στη συνέχεια…

γ) τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της αγοράς

Τι σημαίνει ομαλή λειτουργία της αγοράς; Αγορά είναι μόνο οι επιχειρήσεις ή και ο εργαζόμενος λαός; Διότι, εάν τα μέτρα στηρίξουν την «επιχειρηματικότητα» εις βάρος των εργαζομένων (π.χ. μείωση μισθών, επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, αναστολές συμβάσεων), τότε από πού και ως πού θα είναι ομαλή η λειτουργία της αγοράς;

δ) τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης

Η ομαλή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης μας ενδιαφέρει στον βαθμό που η δημόσια διοίκηση προασπίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα και το συμφέρον του εργαζόμενου λαού. Εάν το κράτος και η δημόσια διοίκηση εξυπηρετούν την πλουτοκρατία της χώρας, η διασφάλιση της ομαλής της λειτουργίας τελικά σημαίνει διασφάλιση της ομαλής εξαπάτησης, εκφοβισμού, εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης του εργαζόμενου λαού.

Ας περάσουμε τώρα στα άρθρα της νομοθετικής πράξης.

 

Άρθρο 9: για τη «Λειτουργία Επιχειρήσεων με προσωπικό ασφαλείας»:

• τα μέτρα λαμβάνονται με ορίζοντα έξι μηνών–
• Άρα, δεν σκοπεύουν να κλείσουν τις επιχειρήσεις που δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν, για να περιοριστεί δραστικά και άμεσα η διασπορά του κορωνοϊού. Οι αυστηρές προειδοποιήσεις, ο εκφοβισμός και τα μέτρα κατ’ οίκον περιορισμού που προβάλλονται ακατάπαυστα από τα ΜΜΕ δεν ισχύουν για τις ώρες εργασίας.
• Η απαγόρευση της κυκλοφορίας και η απομόνωση των εργαζομένων θα ισχύει μόνο όταν δεν εργάζονται ή δεν μετακινούνται προς και από την εργασία τους, δηλαδή μόνο για τον ελεύθερο χρόνο τους… μόνο για τον χρόνο που δεν παράγουν κέρδη για τα αφεντικά.
• Εάν το να βγούμε από το σπίτι στον ελεύθερο χρόνο μας και να συναναστραφούμε με άλλους είναι ανευθυνότητα, τότε δεν είναι εξίσου ανεύθυνο –μάλλον περισσότερο– να συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας; Και δεδομένου ότι η πλειοψηφία εργάζεται σε χώρους όπου διέρχονται και εργάζονται πολύ περισσότεροι απ’ όσους βρίσκονται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, δεν είναι πιο επικίνδυνη η συνθήκη αυτή και δεν είναι εγκληματικά ανεύθυνοι τόσο ο επιχειρηματίας που το κάνει όσο και η κυβέρνηση που τον καλύπτει;
• Άρα, προτεραιότητα για την κυβέρνηση ΝΔ δεν έχει η ανθρώπινη ζωή… αλλά η προστασία της «επιχειρηματικότητας» και ο περιορισμός της ζημιάς στα κέρδη των αφεντικών. Τώρα γίνεται κατανοητή η εισαγωγική περιγραφή της νομοθετικής πράξης:

«… μέτρα για… τη στήριξη της κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας και τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της αγοράς».

Μόνο που η αναφερόμενη «κοινωνία», δηλαδή ο εργαζόμενος λαός, δεν προστατεύεται έτσι… μόνο τα κέρδη των αφεντικών προστατεύονται.

• κάθε εργαζόμενος μπορεί να απασχολείται δύο εβδομάδες τον μήνα και, συνεπώς, με τον μισό μισθό–
• Άρα, ο εργοδότης μπορεί να απαλλαγεί από το μισό μισθολογικό κόστος και να εντατικοποιήσει την εργασία με τη νομική κάλυψη της κυβέρνησης.
• Το μέτρο ισχύει ανεξαρτήτως της οικονομικής κατάστασης της επιχείρησης! Έτσι, μεγάλες επιχειρήσεις με τεράστια κέρδη μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με μικροεπιχειρήσεις που χαροπαλεύουν, αυξάνοντας την κερδοφορία τους, επιβαρύνοντας το δημόσιο και επιβάλλοντας στους εργαζομένους ακόμη χειρότερους όρους διαβίωσης.

Άρθρο 2: για τη «Μείωση μισθώματος επαγγελματικών μισθώσεων και μισθώσεων κύριας κατοικίας»:

α)

«Ο μισθωτής επαγγελματικής μίσθωσης προς εγκατάσταση επιχείρησης για την οποία έχουν ληφθεί ειδικά και έκτακτα μέτρα περί αναστολής ή προσωρινής απαγόρευσης λειτουργίας για προληπτικούς ή κατασταλτικούς λόγους που σχετίζονται με τον κορωνοϊό COVID-19, απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής του 40% του συνολικού μισθώματος για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο…».

β) Το ίδιο

«ισχύει και για τις συμβάσεις μίσθωσης κύριας κατοικίας, στις οποίες μισθωτής είναι εργαζόμενος σε επιχείρηση [όπου έχουν ληφθεί έκτακτα μέτρα] του οποίου έχει ανασταλεί προσωρινά η σύμβαση εργασίας λόγω των μέτρων…».

Σε αντίθεση με το μέτρο της αναστολής συμβάσεων εργασίας –όπου αναφέρεται ότι η αναστολή εφαρμόζεται για έναν μήνα, αλλά έχει τη

«δυνατότητα παράτασης με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων…»

(άρθρο 11)– το μέτρο της μείωσης των μισθώσεων κατά 40% ισχύει μόνο για δύο μήνες.

• Απορία: αφού η μείωση κατά 40% των ενοικίων λαμβάνεται ως μέτρο για να διευκολυνθούν όσοι πλήττονται, γιατί δεν ισχύει η ίδια μείωση στις δόσεις δανείων για επαγγελματική και κύρια κατοικία;
• Άρα, η κυβέρνηση για άλλη μια φορά προστατεύει ευλαβικά τις Τράπεζες, για να μην χάσουν τα γιγαντο-παράσιτα της κοινωνίας ούτε ένα ευρώ.

Άρθρο 7: για τη «Στήριξη ανέργων»:

α) Τα επιδόματα που λήγουν στο πρώτο τρίμηνο του 2020 παρατείνονται έως τις 31 Μαΐου.

Δηλαδή, τι αναμένεται να γίνει στην αγορά εργασίας μετά τον Μάιο; Εδώ η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να λειτουργούν με τους μισούς εργαζόμενους και με μισό μισθό… πού θα βρουν δουλειά οι άνεργοι μετά τον Μάιο; Ποιον κοροϊδεύουν;… πάλι εμάς!

Άρθρο 11: για την «Ακυρότητα καταγγελιών σύμβασης εργασίας»:

α) Στην 1^η παράγραφο αναφέρεται ότι οι εργοδότες των οποίων οι επιχειρήσεις τελούν σε αναστολή των δραστηριοτήτων τους, για όσο ισχύουν τα έκτακτα μέτρα

«υποχρεούνται να μην προβούν σε μειώσεις προσωπικού με καταγγελία των συμβάσεων εργασίας»…

όμως, οι επόμενες παράγραφοι σκιαγραφούν μια δυσοίωνη προοπτική που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό για τους εργαζόμενους!

β) Στη 2^η παράγραφο αναφέρεται ότι

«η αναστολή των συμβάσεων εργασίας μπορεί να εφαρμοστεί μέχρι έναν (1) μήνα από τη δημοσίευση της Πράξης…»,

αλλά

«… με δυνατότητα παράτασης με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων…».

Με βάση αυτά, ο εργαζόμενος του οποίου αναστέλλεται η σύμβαση εργασίας οφείλει να προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο αυτής της παράτασης.  

γ) Στην ίδια παράγραφο, λίγο παρακάτω, αναφέρεται ότι οι εργοδότες

«υποχρεούνται μετά τη λήξη του χρόνου αναστολής των συμβάσεων εργασίας του προσωπικού τους να διατηρήσουν τον ίδιο αριθμό θέσεων εργασίας για χρονικό διάστημα ίσο με εκείνο της αναστολής».

Προσοχή! Ο ίδιος αριθμός θέσεων δεν σημαίνει αναγκαία και οι ίδιοι εργαζόμενοι. Αλλά, ακόμη και αν δεχθεί κανείς ότι αυτό εννοεί –οι εργαζόμενοι έχουν πικρή πείρα από τέτοιες «ασάφειες»!–, καθίσταται ακολούθως σαφές ότι ο εργαζόμενος προστατεύεται μόνο για διάστημα ίσο της αναστολής. Όμως, τότε τι σημαίνει η διατύπωση της 1^ης παραγράφου, ότι για όσο ισχύουν τα έκτακτα μέτρα δεν επιτρέπονται οι απολύσεις; Τελικά τι ισχύει; Δεν απολύεσαι για χρονικό διάστημα ίσο της αναστολής ή όσο διαρκούν τα έκτακτα μέτρα;

• Λαμβάνοντας υπόψη ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας υγειονομικής κρίσης και, ταυτόχρονα, σηκώνεται η αυλαία της επερχόμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οφείλουμε ως εργαζόμενοι να απαιτήσουμε να πληρώσουν τα αφεντικά την κρίση τους.
• Στις «καλές εποχές» εμείς πάλι έναν μισθό παίρναμε και αυτοί απολάμβαναν τα κέρδη τους. Τώρα θέλουν να τσοντάρουμε να μειώσουν τη χασούρα τους;
• Όταν φόρτωσαν στην πλάτη του εργαζόμενου λαού υπέρογκα δάνεια, για να διασώσουν τις τράπεζες και τις άλλες επιχειρήσεις τους, πληρώσαμε από το υστέρημά μας… διότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπάτησε-αδρανοποίησε τον λαό που είχε ανάγκη την απόσειση του χρέους. Τώρα φορτώνουν στην πλάτη μας το κυβερνητικό τους χρέος να προασπίσουν την υγεία του λαού… μόνο που αυτό το χρέος αρχίσαμε να το πληρώνουμε με απώλειες ζωών, δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

______________

Καταληκτικά, οφείλουμε να ξεχωρίσουμε ένα μέτρο που τεκμηριώνει και διασαφηνίζει την πρόθεση της κυβέρνησης να «στηρίξει την κοινωνία». Και για άλλη μια φορά, η στήριξη θέλουν να γίνει με… γύψο:

Άρθρο 12

«Αναστολή απαγόρευσης πολιτικής επιστράτευσης και κάθε μορφής επίταξης κατά τη διάρκεια απεργίας»

Δεν μπορούσαν να περιμένουν μέχρι την 21^η Απριλίου, για να θεσμοθετήσουν το μέτρο στην οικεία επέτειο… όπως του(ς) αρμόζει;