Κομμ. Συντ.: Η ακαδημαϊκή κοινότητα να γίνει ασπίδα απέναντι στο αντί-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο!

Το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εκμεταλλευόμενη πλήρως την έξαρση της πανδημίας Covid-19, προχωρά σε μία σειρά από επιθετικές νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις προετοιμάζοντας τη «νέα κανονικότητα» της επόμενης μέρας. Ο στόχος είναι οι δυνάμεις της εργασίας να βρεθούν σε ακόμα πιο δυσμενή θέση. Σε αυτό το πλαίσιο, η εκπαίδευση έχει μπει στο στόχαστρο, με το Υπουργείο να προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς στην ψήφιση ενός νομοσχεδίου που έρχεται να αλλάξει άρδην ότι έχει απομείνει από το μαζικό, δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, χτυπώντας την καθημερινότητα και τη προοπτική της νεολαίας.

Το Υπουργείο Παιδείας ήδη από πέρυσι ψήφισε μία σειρά επιθετικών μέτρων υποβάθμισης του δημοσίου Πανεπιστημίου και μετατροπής του σε ένα αποστειρωμένο χώρο από συλλογικές κινηματικές πρακτικές. Σε συνέχεια της εξίσωσης τίτλων ΑΕΙ-Κολλεγίων και του μέτρου για την αξιολόγηση των Ιδρυμάτων, η Κεραμέως προχωρά τώρα σε μία «νομοθετική φυγή προς τα εμπρός» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η κίνηση έχει διττό χαρακτήρα: αφενός το βάθεμα της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης του πανεπιστημίου στην κατεύθυνση της πλήρους διάλυσης των πτυχίων και της όποιας εργασιακής προοπτικής κατοχύρωναν, αλλά και την κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του. Αφετέρου την πειθάρχηση των φοιτητών σε μία προσπάθεια περιορισμού της παρέμβασης των νεολαιίστικων κινημάτων για μία καλύτερη φοιτητική καθημερινότητα, για ένα καλύτερο αύριο στην εργασία και τη ζωή. Το νομοσχέδιο που τίθεται προς ψήφιση περιλαμβάνει διατάξεις που μετατρέπουν το Πανεπιστήμιο σε ένα χώρο ξεκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία και επιδρούν εντονότερα στην ιδεολογική διαμόρφωση των φοιτητών εντός του ώστε να είναι «υπάκουοι» φοιτητές και αυριανοί εργαζόμενοι.

Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο, που μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει την ίδρυση σώματος Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Ένα μέτρο με βαρύ ιδεολογικό φορτίο, καθώς αποβλέπει στην πλήρη άρση των ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου, έχει κατασταλτικό χαρακτήρα και διακυβεύει στην πραγματικότητα όλα τα κεκτημένα της ακαδημαϊκής κοινότητας και κυρίως των φοιτητών. Η κυβέρνηση επικαλούμενη για μία ακόμη φορά το αφήγημα περί «ανομίας» εντός των Πανεπιστημίων, το οποίο διαψεύδεται από τα εμπειρικά δεδομένα, εξαπολύει ευθεία επίθεση στο δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, στις συλλογικές διαδικασίες και τις διεκδικήσεις των φοιτητών.

Την ίδια στιγμή, το νομοσχέδιο εισάγει νέο πειθαρχικό κώδικα, βάσει του οποίου οποιαδήποτε πράξη διαμαρτυρίας που ξεφεύγει του αυστηρού «ακαδημαϊκού πλαισίου» θα τιμωρείται με ποινές έως και οριστικής διαγραφής από το Ίδρυμα. Παράλληλα, περιλαμβάνει διαγραφές φοιτητών, μέτρο που χτυπά κυρίως τους εργαζόμενους φοιτητές και που έρχεται να εντείνει ακόμη περισσότερο τους ρυθμούς σπουδών. Δημιουργώντας μία ασφυκτική φοιτητική καθημερινότητα όπου οποιαδήποτε ενασχόληση και με κάτι άλλο πέραν του τριπτύχου «παρακολούθηση – διάβασμα – εξέταση» καθίσταται απαγορευτική λόγω του φόβου της διαγραφής. Οι διαγραφές φοιτητών μαζί με το νέο σύστημα εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση λειτουργούν ως μέσα για το «απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα»

του ελληνικού πανεπιστημίου: δημιουργούνται φίλτρα για την εισαγωγή και την αποφοίτηση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τα οποία έρχονται να μειώσουν τους εισακτέους και να κατευθύνουν κομμάτι της νεολαίας προς τη μεταδευτεροβάθμια κατάρτιση αλλά και την ιδιωτική εκπαίδευση.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλο της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνεχώς αναβαθμίζεται. Μετά την εξίσωση τίτλων ΑΕΙ-Κολλεγίων, τα τελευταία πλέον μετατρέπονται σε έναν ανταγωνιστικό πόλο που πιέζει τα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Υποσκάπτοντας παραπέρα τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Το εδώ και δεκαετίες υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο δημόσιο πανεπιστήμιο καλείται να αξιολογηθεί κατά τα πρότυπα των Κολλεγίων (τα οποία εξάλλου δεν πληρούν τους όρους για να είναι πανεπιστήμια). Μπροστά στον κίνδυνο της οικονομικής ασφυξίας που θα προκαλέσει μία κακή αξιολόγηση, οι σχολές αναγκάζονται να γίνονται λιγότερο δωρεάν και λιγότερο δημόσιες, βάζοντας ήδη (με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ) δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και ψάχνοντας άλλες πηγές χρηματοδότησης. Την ίδια ώρα που τα εξισωμένα πτυχία συμπιέζουν τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα όλων των αποφοίτων προς τα κάτω, αποτελώντας πλήγμα στη προοπτική τους.

Από το μέγεθος της επίθεσης φαίνεται ότι η Κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει μέτρα που καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν κατάφερε να εφαρμόσει. Παρόλο που ο δρόμος για το νομοσχέδιο στρώθηκε από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πόρισμα Παρασκευοπούλου και την απόσπαση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία), η σημερινή επίθεση στο σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι αναβαθμισμένη. Αποτελεί στην ουσία τομή για τη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Αυτός είναι και ο λόγος που εν μέσω πανδημίας και με τις σχολές κλειστές εδώ και ένα χρόνο, χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες συμμετέχουν στις εβδομαδιαίες κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, με τη μαζικότητα να αυξάνεται σταδιακά. Για τον ίδιο λόγο, οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στο πλάι των φοιτητικών συλλόγων κάθε Πέμπτη και οι Σύλλογοι ΔΕΠ έχουν ταχθεί ανοιχτά και έμπρακτα ενάντια στο νομοσχέδιο και την κυβέρνηση.

Ο Συντονισμός Κομμουνιστικών Δυνάμεων, αναγνωρίζοντας τις δυναμικές που αναπτύσσονται εντός της αγωνιζόμενης νεολαίας, σκοπεύει να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στη συγκρότηση ενός νικηφόρου πανεκπαιδευτικού μετώπου ενάντια στα σχέδια του Υπουργείου.

Απέναντι σε ένα νομοσχέδιο που έρχεται να ισοπεδώσει το Πανεπιστήμιο χρειάζεται πλατιά σύγκλιση όλων όσοι συναποτελούν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Χρειάζεται ένα πλατύ πανεκπαιδευτικό μέτωπο στην καρδιά του οποίου θα βρίσκονται όσοι πονάνε και υπερασπίζονται το ελεύθερο ελληνικό πανεπιστήμιο: Φοιτητές, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί, εργαζόμενοι/ες στο πανεπιστήμιο, η προοδευτική μερίδα των μελών ΔΕΠ. Για τη δημιουργία μίας τέτοιας ακαδημαϊκής συμμαχίας είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να υπάρξει μετωπική συμπόρευση της αριστεράς στα Πανεπιστήμια. Όλες οι ριζοσπαστικές δυνάμεις οφείλουν να συνεχίσουν να βρίσκονται σε κοινή κατεύθυνση εντός των Φοιτητικών Συλλόγων αλλά και στο πεδίο του δρόμου, αφήνοντας έτσι αντίστοιχο κεκτημένο για την επόμενη μέρα στις σχολές.

Η διαρκής μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων, η έμπρακτη αμφισβήτηση της πολιτικής της κυβέρνησης από μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι πραγματικά ελπιδοφόρα. Η κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς στο πλαίσιο των συλλογικών φορέων φοιτητών και μελών ΔΕΠ είναι σημαντική, πρέπει να συνεχιστεί και να βαθύνει. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες της συγκυρίας, συνεχίζουμε με επιμονή τον αγώνα μας για ένα δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο, με ζωντανές συλλογικές διαδικασίες, με κριτική σκέψη και ριζοσπαστικές πρακτικές.

Παλεύουμε σήμερα για επιμέρους νίκες αλλά και προοπτικά για μια γνήσια εναλλακτική πολιτική διέξοδο, που θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και στο πλαίσιο της οποίας θα μπορέσει να οικοδομηθεί ένα τέτοιο πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του λαού.

Άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη

Νίκη στον αγώνα της ακαδημαϊκής κοινότητας

Δημόσιο – Δωρεάν – Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο και πτυχία με αξία

Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων