ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2021
135 χρόνια μετά τους απεργούς του Σικάγο, οι συνηθισμένες αναφορές στο νόημα των αγώνων της εργατικής τάξης επί 7 γενιές αποκτούν άλλη επικαιρότητα μπροστά στην ακραία αντιλαϊκή κυβερνητική επίθεση που ετοιμάζεται.
Εδώ και ένα χρόνο μέσα στην πανδημία, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου με πρωταγωνιστές αυτές του «Δυτικού, ανεπτυγμένου κόσμου», έδειξαν πόσο πίσω έχουν γυρίσει το τροχό της ιστορίας, ενώ με τις πολιτικές τους για το μέλλον δείχνουν και πόσο πιο πίσω είναι έτοιμοι να τον πάνε.
Τόσα παραδείγματα κρατών δείχνουν πως δεν έγιναν λάθη και ολιγωρίες, αλλά συνειδήτες επιλογές που οδήγησαν σε αποτυχία αντιμετώπισης της πανδημίας, με το κόστος να το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Οι αιτίες βρίσκονται στις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ για σχεδόν 30 χρόνια. Η συστηματική υποβάθμιση των δημόσιων καθολικών συστημάτων Υγείας, η προώθηση των ιδιωτικών συμβολαίων ασφάλισης, η αδιαφορία των κυβερνήσεων για καθολικά συστήματα υγειονομικής επιτήρησης και πολιτικής, η εγκατάλειψη των φτωχότερων κρατών να μαστίζονται από ασθένειες του προ-προηγούμενου αιώνα.
Το επίτευγμα της παραγωγής εμβολίων σε χρόνο ρεκόρ αξιοποιείται από τα καπιταλιστικά κράτη με όρους γεωπολιτικού ανταγωνισμού και από τις φαρμακευτικές με όρους εμπορικού ανταγωνισμού. Η προκαταβολική χρηματοδότηση των εμβολίων, με τις πατέντες και τη διανομή να βρίσκονται στα χέρια των εταιρειών, είναι ένα οικονομικό, ανθρωπιστικό και υγειονομικό έγκλημα. Με τα ανεπτυγμένα κράτη να δεσμεύουν το 90% των εμβολίων, η πανδημία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Η άλλη όψη της κρίσης είναι η αύξηση των ανισοτήτων στο εσωτερικό των κρατών και των αντιθέσεων μεταξύ τους. Το κόστος της κρίσης είναι τεράστιο και το κεφάλαιο σε κάθε χώρα και σε κάθε καπιταλιστικό κέντρο (ΗΠΑ, ΚΙΝΑ, ΕΕ) αναζητά τρόπους να βελτιώσει τη θέση του στον ανταγωνισμό. Τα τεράστια ποσά που διοχετεύουν οι κεντρικές τράπεζες καταλήγουν στα χέρια του πολυεθνικού κεφαλαίου, ενώ οι εργαζόμενοι λαμβάνουν (όσοι λαμβάνουν) επιδόματα φτώχειας ή βρίσκονται άνεργοι και οι μικροεπαγγελματίες αντιμετωπίζουν την υπερχρέωση και τη συρρίκνωση. Η σχετική χαλάρωση που υπάρχει μέχρι στιγμής στην ΕΕ έχει χαρακτήρα υπερδανεισμού των κρατών και προετοιμάζει νέους γύρους μνημονίων. Τα όσα συμφωνήθηκαν τον Ιούνιο του 2020 θα έρθει η ώρα να εφαρμοστούν.
Από πέρυσι φάνηκε ότι η χώρα μας με τον υψηλό βαθμό πρόσδεσής της στον τουρισμό και στις υπηρεσίες είναι πλήρως έκθετη στις διεθνείς υγειονομικές και οικονομικές κρίσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παράλληλα με το «τουριστικό» άνοιγμα της οικονομίας προωθεί το νόμο του 100ετους πισωγυρίσματος των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων με στόχο την εργοδοτική παντοκρατορία στην διαχείριση του εργάσιμου χρόνου και την απόσπαση απόλυτης υπεραξίας.
Η πλήρης απελευθέρωση της υπερωριακής απασχόλησης, η κατάργηση του υπερωριακού κόστους, η αύξηση των υπερωριών στη βιομηχανία/ βιοτεχνία, είναι μέτρα παραπέρα αύξησης της ανεργίας. Η κυβέρνηση ετοιμάζει τη γενιά που θα ζει χειρότερα από τους γονείς της και θα δουλεύει περισσότερο από τους παππούδες της.
Όλο αυτό το πισωγύρισμα δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη στήριξη των κυβερνητικών και εργοδοτικών παρατάξεων στα συνδικάτα και πρωτίστως στη ΓΣΕΕ που αποφάσισε να ευθυγραμμιστεί με την κυβέρνηση και να παρατείνει για μια μέρα τις πασχαλινές διακοπές (στο σπίτι), για να μην υπάρξουν αντιδράσεις στο νόμο Χατζηδάκη μέσα από έναν απεργιακό και αγωνιστικό εορτασμό της πρωτομαγιάς.
Έναν αιώνα μετά την καθιέρωση του 8ωρου και μισό αιώνα μετά την κατάκτηση του πενθήμερου και τη σχετική ανεξαρτησία των συνδικάτων από το κράτος, το κεφάλαιο έχει βάλει στο στόχαστρο τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, με τους νόμους που περνούσαν όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Η αποτίναξη της κυριαρχίας των κυβερνητικών και εργοδοτικών δυνάμεων στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αντίσταση στα συνεχόμενα αντεργατικά μέτρα, για την αντεπίθεση που θα επιβάλει τα όσα δικαιούνται οι παραγωγοί του πλούτου και της γνώσης. Η αποτίναξη αυτή αλλά και η σύγκρουση με το κεφάλαιο δεν μπορούν να γίνουν με επιλογές κομματικού συνδικαλισμού ή αναχωρητισμού από τον ταξικό συσχετισμό αλλά μόνο μέσα από την ταξική ενότητα των εργαζόμενων, την αγωνιστική ενότητα όσων αντιστέκονται, την πλήρη αμφισβήτηση των σχεδίων του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων της ΕΕ.
Οι αγώνες των τελευταίων μηνών είναι η ώρα να γίνουν ένα μαζικό, πολύμορφο εργατικό και λαϊκό κίνημα αντίστασης και διεκδικήσεων ενάντια στην κυβέρνηση και στο σύνολο της μνημονιακής, ευρωενωσιακής, νεοφιλελεύθερης κι ακροδεξιάς πολιτικής. Για να επιβληθούν σημαντικές νίκες και κατακτήσεις που θα επιβάλλουν ρωγμές στην αστική πολιτική και θα ανατάσσουν τη λαϊκή αυτοπεποίθηση.
200 χρόνια μετά τους πρώτους αγώνες για 8ωρο, 100 χρόνια μετά την καθιέρωσή του, 10 χρόνια μετά από την οικονομική κρίση που προκάλεσε η διόγκωση των κερδών του κεφαλαίου από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την αύξηση της παραγωγικότητας το ζητούμενο είναι η γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς μείωση μισθών, χωρίς ευέλικτα μοντέλα.
Κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης!
Αύξηση μισθών και συντάξεων, δουλειά για όλους/ες!
Δεν θα πληρώσουμε και αυτή την Κρίση! – Αυτή την φορά τα πράγματα πρέπει να πάνε αλλιώς!
Συμμετοχή στις αγωνιστικές εκδηλώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς, Πέμπτη 6/5, 10.30 π.μ. στα Προπύλαια.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
