του Ορφέα Γεωργίου
Ξημερώνει πρωί, 25 Δεκεμβρίου. Τα στόματα είναι έτοιμα να ψελλίσουν ευχές. Κάποιες θα προκύψουν μηχανικά, άλλες θα βγουν από τον ενδότερο πυρήνα μας, αυτόν που μας αγκαλιάζει και μπορεί να μας ζεστάνει. Όλες όμως οι ευχές έχουν έναν κοινό παρανομαστή , η ουσία τους συγκρούεται με την κυρίαρχη αντίληψη πραγμάτων, με εκείνο το γνωστό αφήγημα που σβήνει την κοινωνία από το πορτρέτο και ανακαλύπτει μόνο άτομα, εγωιστικά σκεπτόμενες ατομικότητες, που κοιτάνε μόνο την πάρτι τους, την καλοπέραση τους, τη δουλίτσα τους, τον πλουτισμό τους. Αυτές τις μέρες θα δούμε τον θίασο του παραπάνω ιδεολογήματος να μας εύχεται υποκριτικά.
Όσο η κοινωνία βρίσκεται διασπασμένη σε ανειρήνευτες κοινωνικές αντιθέσεις, για όσο δηλαδή θα υπάρχουν ακόμα κοινωνικές τάξεις, οι έννοιες και οι όροι θα προσδιορίζονται διαφορετικά. Ορισμένες φορές, κιόλας, θα παίρνουν αντιδιαμετρικά αντίθετο χαρακτήρα. Οι κυρίαρχοι θα προσπαθούν να επιβάλλουν την ιδεολογία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους. Μια ερμηνεία που αναπαράγει τη κυριαρχία τους και τους αφήνει ανενόχλητους, να συνεχίσουν τον πλουτισμό τους. Η αλήθεια ωστόσο πάντα θα βρίσκεται στην κοινωνική εκείνη ομάδα που δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα, που έχει μπροστά της το μέλλον, τον κόσμο ολόκληρο. Αυτή η διαφοροποίηση εκφράζεται και στο νόημα που παίρνουν οι ευχές μας ανάλογα τον κοινωνικό προσανατολισμό που έχουμε.
Αγάπη, για τους εκμεταλλευτές είναι η αγάπη της σπουδαίας άριστης ατομικότητας τους. Στην καλύτερη και του στενού κοινωνικού τους κύκλου, που προσπαθούν με αγωνία να προστατεύσουν, από τον κόσμο που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Επιδίωξη τους είναι να μπουν όλοι μαζί μέσα σε μια τέτοια φούσκα, απόρθητη από την μολυσμένη εξωτερική πραγματικότητα. Οι υπόλοιποι άνθρωποι για αυτούς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέσο για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Σε περίπτωση που θέλουν να καλύψουν την ματαιοδοξία τους (ή τους φορολογικούς συντελεστές των επιχειρήσεων τους) , εκφράζουν την αγάπη τους σε φιλανθρωπικά Gala.
Αγάπη, για τον λαό είναι η πηγαία σύνδεση με όλο το ανθρώπινο είδος, το αίσθημα ότι βρίσκεται στην ίδια μοίρα με αυτό, τα βιώματα που κουβαλάει και η προσπάθεια για να απαλύνει το πόνο του. Η αγάπη του λαού είναι η αυθόρμητη κατάπαυση του πυρός και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας στη μέση ενός πολέμου, που δε διεξάγεται για τα συμφέροντα του. Σήμερα είναι η αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, στους πρόσφυγες και μετανάστες, στον συνάδελφο, στον αδύναμο που προσπαθεί να σηκωθεί.
Υγεία, για τους εκμεταλλευτές είναι ατομική υπόθεση. Το προνόμιο να μπορούν να έχουν καλύτερη ασφάλιση. Η δυνατότητα τους να εμβολιαστούν πρώτοι και εκτός σειράς, απλά γιατί μπορούν. Να πάρουν τις καλύτερες φαρμακευτικές αγωγές, γιατί μπορούν. Να έχουν έτοιμες κενές ΜΕΘ να τους περιμένουν, γιατί μπορούν. Το κλείσιμο των νοσοκομείων – επιχειρήσεων γιατί δεν έχουν κίνηση. Η απόκρυψη των μελετών που στοιχειοθετεί την εγκληματική πολιτική τους. Η υπεράσπιση της πατέντας των εμβολίων ώστε να βγάλουν περισσότερα κέρδη οι κολλητοί τους.
Υγεία για τον λαό είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε ένα σύγχρονο σύστημα υγείας, ολόκληρου του πληθυσμού. Η άμεση και έγκαιρη διάγνωση με ένα ισχυρό σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας. Ο εξοπλισμός των νοσοκομείων με τα απαραίτητα μέσα. Η δυνατότητα να γίνονται οι απαραίτητες εξετάσεις στο νοσοκομείο, χωρίς να ταλαιπωρείται οικονομικά και ψυχικά ο ασθενής.
Ευτυχία, για τους εκμεταλλευτές είναι να σκαρφαλώσουν την σκάλα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης στο ψηλότερο σημείο, ακόμα και αν πατήσουν επί πτωμάτων. Νεκροί μάρτυρες σε υποθέσεις ναρκωτικών, είναι τίποτα μπροστά στην κοινωνική ανέλιξη. Η επίδειξη αυτής της «αναβάθμισης» με οποιοδήποτε μέσο, είναι μέρος της ευτυχισμένης ζωής. Η επίδειξη του πλουτισμού αυτού, αναπαράγεται τόσο από τα διάφορα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια τους όσο και από την υποκουλτούρα του πολιτισμού. Ιδού ο οδηγός για την ευτυχία! Ενδεικτικά είναι τα ποσοστά της κατάθλιψης… της ευτυχίας τους.
Ευτυχία, για τον λαό όταν καταφέρνει να ξεφύγει από αυτό τον βούρκο, βρίσκεται στα κοινωνικά οράματα που αρνούνται να σβήσουν. Στην συλλογική προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο, όπου η κάθε ατομική προσπάθεια βηματίζει μαζί με άλλες μικρές τέτοιες προσπάθειες. Στην αίσθηση της συλλογικότητας του ανθρώπινου γένους, που προχωράει. Στην κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού, ως όρου για την ανάπτυξη του ατόμου και της κοινωνίας, μέσα στις συλλογικές διεκδικήσεις.
Ο κομμουνισμός, παρά τις επίμονες προσπάθειες κάποιων να σπιλώσουν την ιδέα του, είναι ένας βαθύτατος ανθρωπισμός. Ο μόνος ανθρωπισμός που μπορεί να διασφαλίσει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, από τις δυνάμεις που ο ίδιος έχει δημιουργήσει και τον απειλούν. Ο κομμουνισμός είναι οι ίδιες οι ευχές που ανταλλάσσουν οι άνθρωποι. Είναι υγεία, αγάπη, ευτυχία, πρόοδος και ευημερία. Οι ευχές μας δεν είναι ουτοπία, είναι τα βαθύτερα θέλω της ανθρωπότητας.
