Κρότου – λάμψης σε ευθεία βολή σε μορφωτικά και δημοκρατικά δικαιώματα

Ανακοίνωση της Ενωτικής Σπουδαστικής Αγωνιστικής Κίνησης (Ε.Σ.Α.Κ) Παντείου

Λίγο πριν την έναρξη της εξεταστικής περιόδου η κυβέρνηση παρουσιάζει ένα νομοσχέδιο-τομή σε επίπεδο λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Ένα νομοσχέδιο που έρχεται να υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο τα πτυχία, να βαθύνει τη σύνδεση των Ιδρυμάτων με το μεγάλο κεφάλαιο, να θέσει ένα πλαίσιο διοίκησης των ΑΕΙ με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Στο Πανεπιστήμιο της αγοράς θα πρέπει να μην υπάρχουν φοιτητικοί σύλλογοι, διεκδικήσεις, αγώνες, κίνημα που θα μπορούν να θέτουν εμπόδια στις αντιδραστικές αυτές αλλαγές. Ακόμη παραπέρα: θα πρέπει ό,τι κινείται να…«εκτελείται» από το μακρύ χέρι του κράτους μέσα στα Ιδρύματα, την πανεπιστημιακή αστυνομία, τα ΜΑΤ και τους ασφαλίτες, ώστε η καταστολή οποιασδήποτε αγωνιστικής διεκδίκησης να είναι άμεση και αποτελεσματική. Το πλαίσιο του Πανεπιστημίου της αγοράς επιβάλλει σιγή νεκροταφείου -ενίοτε και σπασμένα σαγόνια, μη αναστρέψιμα σωματικά προβλήματα από τραυματισμούς, αύρες και κρότου λάμψης σε ευθεία βολή.

Η υποβάθμιση των πτυχίων, με την παράλληλη -επι πληρωμή τις περισσότερες φορές- ατέρμονη περιπλάνηση για το κυνήγι τυπικών προσόντων και δεξιοτήτων δεν είναι νέα κατεύθυνση. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε επίπεδο ΕΕ χαράχτηκε η πολιτική της Μπολόνια, η οποία προβλέπει τη θεσμοθέτηση κύκλων σπουδών στο πλαίσιο των οποίων το πτυχίο θα αποτελεί μόλις το έναυσμα για τη στοίβα των τυπικών προσόντων που χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος, ώστε να χτίσει ένα βιογραφικό που θα του εξασφαλίζει την δυνατότητα να εργάζεται στο αντικείμενό του.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Το «πάρτυ» των επί πληρωμή μεταπτυχιακών γενικεύτηκε -ανάλογη απόφαση και προσανατολισμός υπάρχει και στο Πάντειο. Μάλιστα στο νέο νομοσχέδιο γίνεται λόγος για «ανταποδοτικές υποτροφίες» στα επί πληρωμή μεταπτυχιακά οι οποίες θα δίνονται με «ακαδημαϊκά» κριτήρια. Δεν διερωτάται βέβαια η κυβέρνηση, πώς κάποιος που δουλεύει δωδεκάωρα έχει τον χρόνο να «αριστεύσει». Ακόμη παραπέρα, διευρύνεται το πλαίσιο λειτουργίας της τηλεκπαίδευσης σε μεταπτυχιακό και προπτυχιακό επίπεδο, με την άρση της φυσικής παρουσίας και ό,τι συνέπειες έχει αυτό για την ποιότητα της μόρφωσης και της κοινωνικοποίησης του κάθε φοιτητή.

Με το τελευταίο νομοσχέδιο ανοίγει κι άλλο η βεντάλια: ήδη με την είσοδο των φοιτητών/τριων στο Πανεπιστήμιο αρχίζει το κυνήγι των πιστωτικών μονάδων μέσα από διάφορους τίτλους και πιστοποιητικά, που θα «τρέχουν» πολλές φορές παράλληλα με τις βασικές σπουδές. Μαζί με το πάσο οι φοιτητές/τριες θα παίρνουν και το εισιτήριο στο χρονοβόρο, κοστοβόρο και ψυχοφθόρο κυνήγι. Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές: διατμηματικά/διαϊδρυματικά προγράμματα, πολλές φορές μεταξύ άσχετων μεταξύ τους αντικειμένων, τριετή προγράμματα με επτάμηνη πρακτική άσκηση, μονοετή προγράμματα. Ξεχωριστά θα μοριοδοτείται η συγγραφή δημοσιεύσεων, η συμμετοχή σε ερευνητικές ομάδες και ομίλους. Όλα τα παραπάνω απομονώνουν τον φοιτητή και τη φοιτήτρια, οδηγούν σε έναν συνεχή ανταγωνισμό μεταξύ συναδέλφων/συμφοιτητών. Στο τέλος του πρώτου κύκλου σπουδών ο λογαριασμός για τον καθένα και την καθεμιά θα είναι διαφορετικός ανάλογα με τα κουράγια και τις τσέπες. Και αυτό είναι μόνο η αρχή: ο επόμενος κύκλος, τα (επι πληρωμή) μεταπτυχιακά αποτελούν την επόμενη πίστα, το επόμενο λέβελ…

Η σύνδεση της έρευνας με τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου -η οποία καθόλου δεν έχει ως σκοπό της την κάλυψη των αναγκών του λαού, και την βελτίωση των όρων ζωής του- καθώς και μια σειρά πτυχές λειτουργίας με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια έχει θεσμοθετηθεί και προχωρήσει. Για την επέκταση αυτών των λειτουργιών απαιτείται και το ανάλογο σύστημα διοίκησης. Για την ακρίβεια: απαιτείται το ανάλογο management. Επανέρχονται τα Συμβούλια Διοίκησης, τα ψηφισμένα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2011, τα οποία αποδέχτηκε σιωπηρά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έρχεται να τα επαναφέρει η κυβέρνηση της ΝΔ. Σε αυτά θα μπορούν να είναι μέλη άνθρωποι της αγοράς και των μονοπωλίων, με τον Πρύτανη να αποτελεί μέλος αυτών των Συμβουλίων. Ειδικός μάνατζερ επιφορτίζεται με την εποπτεία των διοικητικών υπηρεσιών των ΑΕΙ. Μάλιστα στο νέο νομοσχέδιο γίνεται λόγος για εταιρικά σχήματα ανάμεσα σε start-ups επιχειρήσεις και τα ΑΕΙ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ΑΕΙ-ΣΔΙΤ, σημαίνει μπάσιμο και με τη βούλα των ιδιωτικών συμφερόντων στα Ιδρύματα.

Και μπαίνει το ερώτημα: μέσα στο Πανεπιστήμιο της αγοράς μπορούν να γίνουν ανεκτοί οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις δράσεις που θα βάζουν μπροστά τις ανάγκες των φοιτητών, θα διεκδικούν, θα μπλοκάρουν αντιδραστικά μέτρα και θα αποσπούν κατακτήσεις;

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό φέρνει το νομοσχέδιο που προβλέπει κατάργηση των Συλλόγων, εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο για τη διαμόρφωση ενός Συμβουλίου Φοιτητών που δεν θα είναι τίποτα άλλο από γλάστρα δίπλα στον μάνατζερ, το Συμβούλιο Διοίκησης και τους επιχειρηματίες που θα βαράνε το νταούλι και όλο το Ίδρυμα θα χορεύει στους ρυθμούς τους.

Την απάντηση φέρνει η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου την πανεπιστημιακή αστυνομία, την παρουσία ασφαλιτών και διμοιριών ΜΑΤ μέσα στα Ιδρύματα. Γι’ αυτό έστησαν όλο το σκηνικό με τη βιβλιοθήκη στο Βιολογικό του ΑΠΘ. Θέλουν να μας πείσουν ότι νοιάζονται πραγματικά για την αναβάθμιση των Ιδρυμάτων, αυτοί που έχουν πετσοκόψει κατά 80% τη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων από τότε που μπήκαμε στα μνημόνια. Θέλουν να μας πείσουν ότι νοιάζονται για τη βιβλιοθήκη, όταν ο ίδιος ο Μητσοτάκης σαν Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης έθετε σε διαθεσιμότητα τον Σεπτέμβρη του 2013 94 βιβλιοθηκονόμους σε όλη τη χώρα (οι 23 εκ των οποίων στο ΑΠΘ, για τη βιβλιοθήκη του οποίου υποτίθεται ότι τώρα κόπτονται).

Για τίποτα από όλα αυτά δε νοιάζονται. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να στήσουν ένα σκηνικό, από το οποίο θεωρούν ότι θα βγουν επικοινωνιακά κερδισμένοι. Όμως οι φοιητητές/τριες και οι οικογένειές μας γνωρίζουμε από την ίδια μας την εμπειρία την πραγματικότητα και τους επιστρέφουμε τα ψευτοδιλήμματα. Ξέρουμε καλά ποιοι υποχρηματοδοτούν τα ιδρύματα, ποιοι μας αναγκάζουν να δουλεύουμε για να τα βγάλουμε πέρα παράλληλα με τις σπουδές μας, ποιοι θέλουν να κάνουν τα πτυχία μας κουρελόχαρτα και να διευρύνουν τις λειτουργίες του πανεπιστημίου-μαγαζιού. Ξέρουμε ποιοι και γιατί χτυπούν συναδέλφους μας, για να μας τρομοκρατήσουν. Ξέρουμε ότι δεν έχει καμία δουλειά η αστυνομία στις σχολές μας. Ξέρουμε ότι το άσυλο κατακτήθηκε με αίμα και θα το υπερασπιστούμε, θα το ανακτήσουμε, θα το επιβάλλουμε γιατί η ελεύθερη διακίνηση ιδεών διαμορφώνει δημοκρατικούς ανθρώπους και αποτελεί προϋπόθεση για τον αγώνα που αφορά τις ανάγκες, την καθημερινότητα, το μέλλον και τη ζωή μας.

Έξω η αστυνομία από τις Σχολές μας
Καμία σκέψη για παραπέρα υποβάθμιση των πτυχίων μας. Πτυχία με αξία. Το πτχυχίο να αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
Όχι στους μάνατζερ και τα Συμβούλια Διοίκησης. Το πανεπιστήμιο δεν είναι μαγαζί.
Άμεση ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ και των δευτεροβάθμιων οργάνων. Ίδρυση τέτοιων οργάνων εκεί που δεν υπάρχουν. Πρόκειται για πάγια θέση αρχής μας, η οποία αποκτά πλέον άμεσο και επιτακτικό χαρακτήρα απέναντι στα σχέδια διάλυσης των Συλλόγων.