Λαβωμένοι αλλά όχι απελπισμένοι

του Δημήτρη Καλτσώνη

καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου

Πάντειο Πανεπιστήμιο

Βαριά λαβωμένοι βγαίνουμε από τις καταστροφές των φετινών πυρκαγιών. Δάση, λαϊκές περιουσίες καταστρέφονται. Αλλά το χειρότερο είναι ότι υπονομεύεται το μέλλον, το δικό μας,  των παιδιών μας. Σε τελική ανάλυση υπονομεύεται το μέλλον του πλανήτη, της ανθρωπότητας.

Η τυφλότητα των πολιτικών της εμπορευματοποίησης της γης, της υποταγής των πάντων στη λογική του κέρδους, της μείωσης των δαπανών για δασοπυρόσβεση και προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος έχουν οδηγήσει τη χώρα αλλά και τον πλανήτη σε οριακό σημείο. Ευθύνες βαρύτατες, εγκληματικές βαραίνουν όλες ανεξαιρέτως τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Ας μιλήσουμε πιο δυνατά τώρα. Ας ενεργοποιηθούμε για να διεκδικήσουμε μέτρα αποκατάστασης της φύσης και των πληγέντων, για να απαιτήσουμε επιτέλους να δαπανηθούν τα αναγκαία για την πρόληψη και αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Δεν μπορεί οι αστυνομικοί να είναι περισσότεροι από τους πυροσβέστες στην Αττική. Δεν είναι λογικό να γίνονται προσλήψεις για την πανεπιστημιακή αστυνομία αντί για τη δασοπυρόσβεση.

Πρέπει να ακουστεί η φωνή μας, η φωνή της λογικής. Με ελπίδα αναμένω, αναμένουμε, ενωτικές πρωτοβουλίες των ταξικών συνδικάτων και όποιων άλλων ενώσεων και φορέων για όλα αυτά. Πρωτοβουλίες που θα μας βρουν όλους ενωμένους στους δρόμους και στις πλατείες να εκφράσουμε τη δικαιολογημένη οργή και τις δίκαιες διεκδικήσεις μας.

Το σημαντικότερο όλων είναι, θεωρώ, πως μεσο-μακροπρόθεσμα πρέπει να συντελεστεί μια ριζική στροφή, μια μεγάλη ανατροπή. Ως πότε για τα υπερκέρδη λίγων ανάλγητων, μιας αλαζονικής και απάνθρωπης οικονομικο-πολιτικής ολιγαρχίας θα καταστρέφεται η μάνα γη, θα θυσιάζονται οι ζωές, οι μισθοί, τα ωράρια, τα δικαιώματα, οι κατακτήσεις ενός ολάκερου αιώνα; Λαβωμένοι είμαστε. Αλλά όχι απελπισμένοι. Αρκεί να ενωθούμε. Σε ένα μεγάλο μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων. Αυτό μας πρέπει. Αυτό ταιριάζει στην ανάγκη και στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου.