Του Γιώργου Μιχαηλίδη
Με πρωτοβουλία του ισπανικού ακροδεξιού κόμματος Vox, το οποίο συγκέντρωσε 15% στις τελευταίες εκλογές, ιδρύθηκε πρόσφατα μία διεθνής ένωση με στόχο να «αντιμετωπίσει την απειλή που θέτει η ανάπτυξη του κομμουνισμού στις δυο πλευρές του Ατλαντικού». Η συγκεκριμένη ένωση, που ονομάζεται «Φόρουμ της Μαδρίτης», συσπειρώνει ακροδεξιά κόμματα και προσωπικότητες της Ιβηρικής Χερσονήσου και της Λατινικής Αμερικής σε μια προσπάθεια, όπως αναφέρει, να εξισορροπήσει την επιρροή του Φόρουμ του Σάο Πάολο και της Ομάδας Πουέμπλα. Σημειώνεται ότι το Φόρουμ του Σάο Πάολο είναι μια συσπείρωση κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων της Λατινικής Αμερικής που είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του ’90 με πρωτοβουλία του Φιντέλ Κάστρο, ενώ η «Γκρούπα ντε Πουέμπλα» συσπειρώνει κατά βάση Λατινοαμερικάνους πολιτικούς και προσωπικότητες του κεντροαριστερού χώρου, όπως ο Λούλα, ο Έβο Μοράλες και ο Ραφάελ Κορέα.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Σαντιάγο Αμπασκάλ, ηγέτη του Vox, το Φόρουμ της Μαδρίτης θα λειτουργεί με ετήσιο πλάνο δράσης με στόχο την αναχαίτιση της ανάπτυξης του κομμουνισμού σε αυτό που αποκαλεί «Ιβηροσφαίρα». «Η Χάρτα της Μαδρίτης είναι το πρώτο βήμα του Φόρουμ και στοχεύει να κινητοποιήσει χιλιάδες κόσμου σε όλα τα έθνη της “Ιβηροσφαίρας” που βλέπουν με ανησυχία πως οι ολοκληρωτικές ιδέες του κομμουνισμού κερδίζουν δύναμη», ήταν τα λόγια του από την ιδρυτική συνάντηση του Φόρουμ στο Μεξικό, όπου τόνισε επίσης πως καλεί όλους τους ηγέτες που αντιτίθενται στην «τυραννία του κομμουνισμού» να εισέλθουν στο Φόρουμ.
Η είδηση συνδυάζεται με πληροφορίες που θέλουν τραμπικούς πολιτικούς των ΗΠΑ να σπεύδουν προς στήριξη του Μπολσονάρο στη Βραζιλία εν όψει των εκλογών του 2022, καθώς μία ήττα του τελευταίου θεωρείται ότι θα ρίξει τη Λατινική Αμερική στα χέρια σοσιαλιστών και κομμουνιστών. Φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτοί που υποδεικνύονται ως «κομμουνιστές τύραννοι» από την ακροδεξιά διεθνή δεν είναι τίποτα άλλο παρά υπέρμαχοι ενός κοινωνικού κράτους με προοδευτικά πολιτικά χαρακτηριστικά στους τομείς των δικαιωμάτων και μια φιλικότερη προς τα φτωχά στρώματα κατανομή της πίτας, χωρίς όμως να θίγουν τον καπιταλιστικό πυρήνα λειτουργίας των κρατών. Πίσω απ’ αυτούς όμως, η ευρωπαϊκή και αμερικανική ακροδεξιά, που σπεύδει προς βοήθεια των ομοϊδεατών της στη Λατινική Αμερική, βλέπει τις κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις που πραγματοποιούν βήματα συνειδητοποίησης και ενδυνάμωσης, επαναφέροντας τη συζήτηση για έναν άλλο τρόπο οργάνωσης κοινωνίας και οικονομίας.
